နာဂစ္မုန္တိုင္းတႏွစ္ျပည့္ အေျပာင္းအလြဲ


နာဂစ္မုန္တိုင္းတႏွစ္ျပည့္ အေျပာင္းအလြဲ

ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ

Photo by www.Myanmarphoto.com
နာဂစ္မုန္တိုင္း တုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္

Photo By http;//kyawtheinkha.blogspot.com
နင္တို႔ မေလးရွားကို ေရာက္သြားတာ ငါၾကားလိုက္တယ္


အရမ္းလွတဲ့ နင့္ရဲ့ အျပံဳး


Photo by www.molon.de
မိတ္ကပ္မႈံးထားေပမယ့္ ေျပာင္းလဲမသြားပါဘူး


Photo by www.myanmarphoto.com
ေရထမ္းေရာင္းခဲ့တဲ့ သာေဗ်ာ့တေယာက္

အခုဆို ဘန္ေကာက္မွာ Boss ျဖစ္ေနသလို


Photo by www.molon.de

ေဒၚလာ လၻက္ရည္ဆုိင္က အေဖ်ာ္သမားငတိုး


သစ္သီးအိုးစိမ္လွည္းနဲ႔ ႀကီးပြါးေနသတဲ့


Photo by www.molon.de

ငါးအငွားလိုက္ခြဲတဲ့ မိျပားညိဳ


ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ဖြင့္ထားလိုက္တာ အလုပ္သမားေတာင္ငွားရဆိုပဲ

Photo by http;//kyawtheinkha.blogspot.com

ငါကေတာ့ ထမင္းရည္တပုလင္းကို ေစ်းဆစ္ေနတုန္းပါဟာ။

မင္းစိုးစံ (အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)


ဖူ ့တာမိုက္ ဘေလာ့မွကူးယူေဖၚျပသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲကေတး

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

သံလြင္ေရေတြလည္းမခမ္းသေရြ ့ကြယ္။

စက္တင္ဘာ ၇၊ ၂၀၀၉

သံလြင္ေရေတြလည္းမခမ္းသေရြ ့ကြယ္။

စစ္ေျပးဘဝမ်ား
လံုးပါးၾကံဳဆံု၊ လူ ့ဂုဏ္သိကၡာ
ျပိဳကာသုဥ္း၊ မုန္းစစ္ပြဲၾကား
သနားညွာေတြး၊ မင့္ရင္ေသြးေရးေတြ
က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး
အေရးေတြခမ္း၊ လမ္းေတြမဲ့
ကမ္းမဲ့ေဗဒါ၊ မေရရာမွူမ်ိဳးနဲ ့
ဖုန္းဆိုးေထာင္းထ၊ ဘဝေမာေတြ
ပ်ံသင္ေနေလဆဲတလမ္းအေကြ ့မယ္။

ညစ္ေထးလွတကား
တို ့မ်ားဘဝ၊ ဆင္းမလွ
နြမ္းလ်စြာတည္၊ ရာသီစစ္ေျပးျဖစ္
စစ္ေဘး၊စစ္ဒဏ္၊ စစ္လက္သံေတြ
မတန္မရာ၊ ယူကာခံရ
ကံဆိုးမမ်ိဳး၊ ျငိဳးခံရထင့္
ကစဥ့္ကလ်ား၊ ေျပးလႊားေရွာင္ရင္း
ဖားစည္သံဆိတ္၊ ဒံုးသံတိတ္ေနခဲ့
အို....ေျမကမၻာေရ
ေတာေတြ၊ေတာင္ေတြ၊ လ်ိဳေျမာင္ေတြၾကား
ျငီးတြားငိုသံ၊ နာက်ည္းသံေတြနဲ ့
သံစဥ္ေတြေဝျမဲအလြမ္းအေတြ ့ဝယ္။

စစ္ေခြးဒါးျပမ်ား
ညီသားျပည္သူ၊ မည္သူမသိပါ
သံဃာသင္းခြဲ၊ စစ္ငရဲ
စစ္သရဲေတြေအာက္၊ ဒူးေထာက္ခိုဝင္
နင္...ဘဝင္စြဲ၊ ထင္ျမင္လြဲရင္း
အခ်င္းခ်င္း၊ စစ္တလင္းဆင္လာ
"ယာလည္းညက္ေစ၊ ၾကက္လည္းေမာေစ"တဲ့
ေနဝင္ေစမဲ့စကား၊ သတိထားမိရင္
နင္..ခ်ိန္မွီသာ၊ ျပန္လာပါေတာ့လား
နွလံုးသားမွာ၊ အျပံဳးမ်ားစီ
ညီေနာင္ခ်င္းေတြမို ့၊ေစာင့္လို ့ေနခ်င္ေပ
သံလြင္ေရေတြလည္းမခမ္းသေရြ ့ကြယ္။ ။

(လကၤာဒီပ)

စစ္အစိုးရ ေခတ္အဆက္ဆက္မွ ယေန ့ထက္တိုင္ စစ္ေျပး၍သာေနရေသာ IDPစစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ားအေရး
ရင္နင့္ခံစား ဤကဗ်ာေလးနွင့္မွတ္တမ္းျပဳထားရစ္ပါသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

Prison

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ေျမနိမ့္ရာ လွံစိုက္ၾကသူမ်ား

ကၽြန္ေတာ္ ေရးျဖစ္တဲ့ စာကို လူထုအသံအြန္လိုင္းဂ်ာနယ္ကို ပို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အယ္ဒီတာက စာအဆင္ေခ်ာေအာင္ ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ၿပီး တင္ထားေပးတယ္။ အခု အဲဒါကိုပဲ ေကာ္ပီကူးၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြမ်ားဖတ္ရတာ အဆင္ေျပရင္ အယ္ဒီတာေတာ္လို႔ျဖစ္ၿပီး ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပရင္ ကၽြန္ေတာ္ေရးတာ ထံုးစံအတိုင္း အခ်ိဳးသိပ္မေျပလို႔ လို႔ ခါတိုင္းလိုပဲ သည္းခံဖတ္ေပးပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္သမားေတြ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အခက္အခဲ တစိတ္တေဒသတခုပါ။

တည္ၿငိမ္ေနေသာ ေရျပင္ေပၚသို႔ ခဲလံုး ေသးေသးေလးမွ်ပင္ က်ေရာက္ ေစကာမူ ထြက္ေပၚလာေသာ လႈိင္းဂယက္သည္ တေျဖးေျဖး ႀကီးမား သြားသလိုပင္။


ယခုလက္ရွိ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား အၾကားတြင္လည္း ႏုိင္ငံသား စီစစ္ျခင္းႏွင့္ ယာယီပတ္စ္ပို႔ ျပဳလုပ္ျခင္း ကိစၥသည္ ထိုနည္း ႏွင္ႏွင္ပင္ ျဖစ္ေနရသည္။

အဆိုပါ ကိစၥသည္ ယခုမွသာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာ ေတာင္ေက်ာ္တို႔ အတြက္ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကဲ့သို႔ေသာ ေလာ (လာအို) ႏွင့္ ကမ္ပူးခ်ား (ကေမာၻဒီးယား) အလုပ္သမားတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္မွာ သံုးႏွစ္ ေက်ာ္ခန္႔ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထိုင္းအစိုးရ အေနျဖင့္ လူကုန္ကူးမႈ ျပႆနာ၊ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္မႈ ျပႆနာမ်ားျဖင့္ နာမည္ပ်က္ ခံေနရျခင္းကို ေျဖရွင္းရန္ လိုအပ္ေနသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ထုတ္ကုန္မ်ား ႏိုင္ငံျခားသို႔ တင္ပို႔ရာတြင္ နစ္နာခ်က္ မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုျပႆနာ မ်ားအျပင္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားမွ အလုပ္သမားမ်ား တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္ လာသျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးကို ထိခိုက္ လာႏိုင္သည္။

ထိုျပႆနာ အေထြေထြမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းႏွင့္ ယာယီ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပဳလုပ္၍ တရား၀င္ အလုပ္သမား ငွားရမ္းႏိုင္ရန္ စီမံကိန္းခ် လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ဤကား ယာယီပတ္စ္ပို႔ ဇာတ္လမ္းအစ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားတို႔ ပတ္စ္ပို႔ လုပ္ျခင္းကို လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၆ခု ႏွစ္လယ္ပိုင္း ေလာက္တြင္ စတင္ခဲ့ၿပီး ရာဂဏန္းခန္႔ ရွိေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔ ယာယီပတ္စ္ပို႔ကို ရရွိခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ထိုင္းစစ္တပ္ အာဏာသိမ္းမႈ ျဖစ္ေပၚခဲ့၍ ထိုယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္ျခင္းကိစၥ ရပ္ဆိုင္း သြားခဲ့ရၿပီး ရရွိၿပီးခဲ့သူ ျမန္မာ အလုပ္သမား တို႔လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အသံုးမခ်ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ယခု ႏွစ္ဦးပိုင္းကာလ မ်ားတြင္ ထိုင္း-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုး ထိုကိစၥကို ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ ေဖၚရန္ ဆံုးျဖတ္၍ လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလိုင္လ ၁၅ရက္ေန႔မွ စတင္ကာ နယ္စပ္ ၃ေနရာ(တာခ်ီလိတ္ ၊ျမ၀တီ ၊ေကာ့ေသာင္း) တြင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။

ျမန္မာဖက္ အျခမ္းတြင္ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ၿပီးသူ မ်ားသည္ ယာယီ ပတ္စ္ပို႔ကို ရရွိၿပီး ထိုင္းက ၂ႏွစ္ ေနထိုင္ခြင့္ဗီဇာ ခြင္႔ျပဳခဲ့သည္။ ကုန္က်စရိတ္မွာ ယာယီပတ္စ္ပို႔ စာအုပ္ဖိုး ၃၀၀၀က်ပ္ (ဘတ္ ၁၀၀ ခန္႔) ႏွင့္ ထိုင္း ဗီဇာေၾကး ဘတ္၂၀၀၀ စုစုေပါင္း ဘတ္၂၁၀၀ ခန္႔သာ ကုန္က်မည္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ထိုင္းက ဗီဇာေၾကးကို ဘတ္၅၀၀သာ ယူေတာ့မည္ ျဖစ္သျဖင့္ ကုန္က်စရိတ္မွာ ဘတ္၆၀၀ခန္႔သာ ရွိေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းႏွင့္ ယာယီ ပတ္စ္ပို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ျပႆနာမ်ားစြာ တို႔ကို တပါတည္း ယူေဆာင္လာခဲ့သည္ဟု ဆိုရ ေပေတာ့မည္။ ဘက္ေပါင္းစံု အျမင္ေပါင္းစံုတို႔ ေပၚထြက္လာခဲ့ၿပီး အၾကမ္းဖ်င္း အားျဖင့္ ယာယီ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ျခင္းကို ေထာက္ခံ အားေပးသူႏွင့္ ကန္႔ကြက္ ဆန္႔က်င္သူဟု ကြဲျပား ေနေတာ့သည္။ ထိုကြဲျပားေနသည့္ ႏွစ္ဖက္လံုးတြင္လည္း ကိုယ္က်ိဳးစီးပြါးကို ေရွ႕တန္းထားသည့္ သူမ်ား ပါ၀င္ေနသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။

ထိုကြဲျပားေနသည့္ ႏွစ္ဖက္အုပ္စု အေၾကာင္းကို မေျပာခင္တြင္ ႏိုင္ငံသားစီစစ္ၿပီး ယာယီပတ္စ္ပို႔ ရရွိၿပီးေနာက္ ခံစားရမည့္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔ အတြက္ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို ေယဘူယ် အေနျဖင့္ ေဖၚျပသြားပါမည္။

ေကာင္းက်ိဳးမ်ားမွာ -

ထိုင္း အလုပ္သမားမ်ား နည္းတူ အခြင့္အေရး တန္းတူ ရရွိခံစားႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္းဥစၥာ ပိုင္ဆိုင္မႈ အခြင့္အေရး ပိုမိုတိုးတက္ လာပါမည္။ ( ဥပမာ- ခ်င္းမိုင္ ႏွင့္ မဟာခ်ိဳင္ တို႔တြင္ ျမန္မာ အလုပ္သမား ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းပါက ပုလိပ္ တခါမိလွ်င္ ဒဏ္ေငြ ၂၀၀၀ ဘတ္ ေဆာင္ေနရသည္။ ပတ္စ္ပို႔ ရွိလွ်င္ လိုင္စင္ကိစၥမ်ား ေျပလည္ႏိုင္သည္။)
လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္၊ ေျပာင္းေရႊ႕ခြင့္မ်ား ရရွိလာမည္။ ( လက္ရွိတြင္ မိမိအလုပ္ သမားကဒ္(ဘတ္) လုပ္ထားေသာ ခရိုင္တြင္သာ သြားလာခြင့္ ရွိသည္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္လိုလွ်င္ ပြဲစားကို ေစ်းႀကီးေပးၿပီး သြားလာ ေနရသည္ )
ႏိုင္ငံထဲကို ခိုး၀င္သူ၊ ႏိုင္ငံမဲ့ကေလးမ်ား အစရွိေသာ စကားအသံုးအႏႈန္း မ်ားျဖင့္ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံ ခံေနရမႈ မ်ားကို ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ၿပီး လူသား ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အညီ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ ခြင့္ရရွိ လာႏိုင္သည္။
အခြင့္အေရး မ်ားကို ေတာင္းဆိုရာတြင္ ယခင္ကထက္ပို၍ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေတာင္းဆိုလာႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ကန္႔သတ္ တားဆီးမႈမ်ား လုပ္ျခင္းကို ေလ်ာ့နည္း လာေစႏိုင္သည္။
ျမန္မာျပည္မွလာ၊ ျမန္မာျပည္သို႔ျပန္၊ အလုပ္ရွာ အစရွိသည့္ ကိစၥအ၀၀တြင္ ပြဲစားကို အားကိုး ေငြေပးေဆာင္ ေနရမႈမ်ား ေလ်ာ့နည္း သြားႏိုင္သည္။

ဆိုးက်ိဳးမ်ားမွာ-
ေနရပ္ လိပ္စာအမွန္ႏွင့္ အမည္မွန္မ်ားကို ႏွစ္ႏိုင္ငံ အစိုးရထံ ေပးထားရသည္။
ျမန္မာဖက္က မဖမ္းပါ၊ အခြန္ မေကာက္ပါဟု တရား၀င္ အာမခံထားေသာ္လည္း မယံု မရဲရဲ ျဖစ္ေနရသည္။
ျမန္မာဖက္က အခ်ိန္မေရြး အေရးယူခံ ရႏိုင္သည္။ ( သိပ္ေတာ့လည္း ယုတၱိမရွိပါ )
အျခားေသာ မထင္မွတ္ေသာဖက္မွ ဆိုးက်ဳိးမ်ားလည္း ရွိႏိုင္ပါေသးသည္၊ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႔ က်ရန္ေတာ႔ လိုအပ္ပါမည္။

အထက္တြင္ ဆိုခဲ့ၿပီးသလို ၎ယာယီ ပတ္စ္ပို႔ ျပဳလုပ္ျခင္း စတင္သည္ႏွင့္ သေဘာက်သည့္ လူပုဂၢိဳလ္အဖြဲ႔ မ်ားႏွင့္ သေဘာမက်သည့္ လူပုဂၢိဳလ္အဖြဲ႔မ်ား တဖြဲဖြဲ ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး သန္ရာသန္ရာ ၀ါဒျဖန္႔ လႈံ႔ေဆာ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာၾက ေတာ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ယာယီပတ္စ္ပို႔ကို မလုပ္ေစခ်င္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႔မ်ားကို ပိုမို အားေကာင္းေနၿပီး ေနရာေပါင္းစံု ဘက္ေပါင္းစံုမွ ေန၍ သတင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထုတ္လႊင့္ခဲ႔ ေသာေၾကာင္း မ်ားစြာေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔ ယာယီ ပတ္စ္ပို႔ကို မလုပ္ရဲၾကေတာ့ပဲ ျမန္မာျပည္သ႔ိုျပန္ခဲ့၊ ျပန္ဆဲ ျဖစ္လာၾကသည့္ အျပင္ တခ်ိဳ႕ေသာ အလုပ္သမား တို႔ကလည္း ယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္စရာမလိုဟု ေျပာေသာ အလုပ္ရံု၊ အလုပ္ရွင္ မ်ားထံသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ၾကေတာ့သည္။ အင္တာနက္ ထဲတြင္လည္း အင္းစိန္ေထာင္ ထဲေရာက္သြားၿပီ၊ ၿခံေျမေတြကို သိမ္းလိုက္ၿပီ၊ အိမ္မွာ ပိုက္ဆံသြားေတာင္းၿပီ၊ ေပၚတာထဲ ထည့္လိုက္ၿပီ စသည္ျဖင့္ သတင္းမ်ား ေပၚထြက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသတင္းမ်ား ဘယ္ေလာက္ တိက်မွန္ကန္မႈ ရွိသည္ကိုေတာ့ ဆံုးျဖတ္ရန္ ခက္ခဲေနေပသည္။

အႏွီကဲ့သို႔ ယာယီပတ္စ္ပို႔ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သတင္းလႊင့္သူ မ်ားကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါလွ်င္ ႏိုင္ငံေရးအုပ္စုမ်ား (သို႔) ႏိုင္ငံေရး အေရာင္ေသြးရွိေသာ အန္ဂ်ီအို မ်ားႏွင့္ ကယ္ရီ အလုပ္ျဖင့္ စားသာေနေသာ ထိုင္း-ျမန္မာ ပြဲစား အုပ္စုတို႔က အဓိကျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ေနာက္မွ အခြင့္အေရးမေပး လိုေသာ အလုပ္ရွင္မ်ားက လိုက္ပါၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ၀ါဒျဖန္႔ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးအုပ္စု (သို႔) ႏိုင္ငံေရး အေရာင္ေသြးရွိေသာ အန္ဂ်ီအိုမ်ားက ျမန္မာ စစ္အစိုးရကို မယံုၾကည္ရ ဟူေသာ ရႈေဒါင့္မွေန၍ ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ထိုအထဲတြင္ လူမ်ိဳးေရးမ်ား လည္း ေရာယွက္ေနသည္။ ထို႔အတူ န.အ.ဖ က ျဖဴလွ်င္ ငါတို႔က လိုက္မဲမည္၊ န.အ.ဖ က မဲလွ်င္ ငါတို႔က ျဖဴမည္ဟူေသာ အျမင္မ်ိဳးကို အဓိကထား၍ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္လိုေသာသူ မ်ားလည္း မ်ားစြာ မ်ားစြာ ေပၚထြက္လာခဲ့ၿပီး တခ်ိဳ႕ကလည္း စစ္ေျပး၊ ရဲေျပး၊ ရာဇ၀တ္မႈျဖင့္ ေျပးလာၾကသျဖင့္ ေနရပ္လိပ္စာ အမွန္၊ နာမည္အမွန္ကို မေပးလိုၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္အျခား သူမ်ားကိုလည္း မလုပ္ရန္ လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေခ်မည္။

ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားကို ကယ္ရီ လုပ္ေနေသာ ပြဲစားမ်ားကလည္း ယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္ျခင္းကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နည္းမ်ိဳးစံုသံုး၍ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္လ်က္ ေကာလာဟလ မ်ိဳးစံုကို ျဖန္႔ေ၀ ၾကျပန္သည္။ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား ယာယီပတ္စ္ပို႔ ကိုင္ေဆာင္လိုက္ပါက ၎တို႔ စားေပါက္မ်ား ပိတ္သြားမည္ ျဖစ္သျဖင့္လည္း ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ျဖစ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ အလုပ္သမား မ်ားကို ႏွိမ္ထားေသာ အလုပ္ရွင္ မ်ားကလည္း မလုပ္ေစလို ၾကေပ။ ေဖၚျပပါ ယာယီပတ္စ္ပို႔ကို မလုပ္ေစလိုေသာ အုပ္စုမ်ားသည္ အလြန္ အင္အား ေကာင္းေနၾကရာ အလုပ္သမားထုမ်ား ၾကားတြင္ ၎တို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ထုတ္လႊင့္ေနေသာ ေကာလာဟလ သတင္းမ်ိဳးစံုတို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည့္ အျပင္ ထို႔ထက္ပို၍ ျမန္မာ ျပည္ရွိ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ား ထံသို႔ပါ ကူးစက္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ရွိ မိဘေဆြမ်ိဳး မ်ားကလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ သားသမီးမ်ားထံ ဖုန္းဆက္လာၾကၿပီး ပတ္စ္ပို႔ မလုပ္ၾကရန္ ဘုမသိ ဘမသိ တိုက္တြန္း လာၾကေတာ့သည္။

တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားကို ယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္ေစခ်င္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္၊ အဖြဲ႔ မ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာၿပီး တိုက္တြန္း ရွင္းလင္းမႈမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ လာရသည္။ ထိုသူ မ်ားသည္လည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ ကြဲျပားလ်က္ ရွိသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္ရာတြင္ အက်ိဳးအျမတ္ ယူမည့္ ပြဲစားမ်ားက ျမန္မာ အလုပ္သမားႏွင့္ ထိုင္း အလုပ္ရွင္မ်ားကို ၎တို႔ႏွင့္လုပ္ရန္ ဆြဲေဆာင္စည္းရံုး ေနၾကသည္။ တကယ္တမ္း လုပ္လွ်င္ ဘတ္၂၁၀၀ (ယခုအခါ ဘတ္၆၀၀ သာ ကုန္က်ေတာ့မည္) သာကုန္က်မည္ကို ၎တို႔က ဘတ္ ၇၀၀၀ - ၈၀၀၀ အထိယူၾကမည္ ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ အလုပ္ရွင္က ထပ္မံေခါင္းပံုျဖတ္ သျဖင့္ ေစ်းႏႈန္းမွာ ဘတ္ ၉၀၀၀ မွ ၁၄၀၀၀ အထိ ျမင့္တက္လာသည္ ကိုလည္း ၾကားသိေန ရျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား၏ အေျခအေနမွာ ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာႏွင့္ မည္သူ႔ စကားကိုယံု၍ မည္သို႔ ဆံုးျဖတ္ရမည္ဟု မေ၀ခြဲသာ ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။

ရွားရွားပါးပါးဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ထိုႏိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းႏွင့္ ယာယီပတ္စ္ပို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းကို တရားနည္းလမ္း က်က်ျဖစ္ေစရန္ တိုက္တြန္းလႈံ႔ေဆာ္ေနေသာ အန္ဂ်ီအို (လက္ငါးေခ်ာင္း မျပည့္) မ်ားရွိေန၍သာ အနည္းငယ္ ခံသာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအဖြဲ႔မ်ားက ယာယီပတ္စ္ပို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ အလုပ္သမားတို႔၏ ဘ၀ကို ေကာင္းမြန္ တိုးတက္ေစသည္ မွန္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္ မလြယ္ကူေသာ အေျခအေနမ်ား ရွိေနျခင္းကို ေထာက္ျပ၍ ထိုအခ်က္မ်ားကို ေျဖရွင္းေပးရန္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ထံ စာတင္၍ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ တဖက္တြင္လည္း အလုပ္သမားထုမ်ား ၾကားတြင္ သတင္းမွန္မ်ား ျပန္႔ပြါးေရး၊ ေခါင္းပံုျဖတ္ မခံရေရး တို႔အတြက္ လႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ထို႔အတြက္ အျမင္မတူသည့္ အန္ဂ်ီအို အခ်င္းခ်င္းက ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပြဲစားမ်ားက ေသာ္လည္းေကာင္း ၀ိုင္း၀န္း တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ား ခံခဲ့ရသည္ဟု နီးစပ္ရာ သတင္းမ်ားအရ ၾကားသိေနရသည္။

မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ ယခု ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းႏွင့္ ယာယီပတ္စ္ပို႔ ျပဳလုပ္သည့္ ကိစၥသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္း ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား၏ ဘ၀အေရးကိစၥ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ထိုေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြါးကိုသာ အဓိကထား၍ လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္ကို ဆံုးျဖတ္ရမည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔သည္ တရားမ၀င္ ဘ၀ျဖင့္ နယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာရာတြင္ အသက္အႏၱရာယ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ ရင္ဆိုင္ေနရဆဲ ျဖစ္သလို ကံေကာင္း ေထာက္မ၍ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲကို ေရာက္ရွိ လာပါလွ်င္လည္း ေရာင္းစား ခံရျခင္းမ်ား၊ မတရား ႏွိပ္စက္ခံေနရျခင္း မ်ားႏွင့္တကြ အျခားျခားေသာ ဒုကၡမ်ိဳးစံု တို႔ကို ႀကံဳေတြ႔ေနခဲ့၊ ႀကံဳရဆဲပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုထို မ်ားစြာေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမား တို႔၏ နစ္နာခ်က္မ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္လာသည့္ တိုင္ေအာင္ ျဖစ္ထြန္းေနဆဲပင္ ရွိေနေသးသည္။ မည္သူကမွ ထိုျပႆနာမ်ားကို ပေပ်ာက္ေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ အျပင္ ေလ်ာ့နည္း က်ဆင္းရန္ပင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ေပ။

သို႔ဆိုလွ်င္ ယခုအခါ ယာယီပတ္စ္ပို႔ကို မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းေနေသာ လူပုဂၢိဳလ္အဖြဲ႔ မ်ားကို အလုပ္သမားမ်ား ေမးခြန္းတခု ေမးလာသည္ ဆိုျငားအံ့ အကယ္၍ အလုပ္သမား မ်ားသည္ ၎တို႔ တိုက္တြန္းသလို ယာယီပတ္စ္ပို႔ မလုပ္ပဲ ေနၾကမည္ဆိုပါက ထို အလုပ္သမားမ်ားႀကံဳ ေနရေသာ သြားေရး လာေရးမွ အစ ေရာင္းစားခံရမႈမ်ား အလယ္ အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္ခံရမႈ အဆံုး ထိုသို႔ေသာ ျပႆနာမ်ားကို မည္သူက မည္သို႔ တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္းေပးမည္နည္း။ ဤကား အလြန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္ သည္။ ထို႔အတူ ေျဖရန္မလြယ္ေသာ ေမးခြန္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား အေနျဖင့္ ယာယီပတ္စ္ပို႔ ျပဳလုပ္ၿပီးပါလွ်င္ သြားေရး လာေရးမွအစ ေရာင္းစားခံရမႈမ်ား အလယ္ အခြင့္အေရးမ်ား အဆံုး လက္ငင္း တိုးတက္ေကာင္းမြန္ လာမည္မွာ ဧကန္မလြဲ ထင္သာျမင္သာပင္ ျဖစ္ေနရသည္။

မည္သူပင္ျဖစ္ေစ မိမိေျပာသည့္စကားကို မိမိ တာ၀န္ယူႏိုင္ ရေပမည္။ အထူးသျဖင့္ ကာယကံရွင္ အလုပ္သမားမ်ားသာ ရင္ဆိုင္ ႀကံဳေတြ႔ ေနရေသာ ဘ၀မ်ားကို အဲယားကြန္းအခန္း မွေန၍ လက္(ပ္)ေတာ့ပ္ တလံုးႏွင့္ ဘာမသိညာမသိ ၀င္ေရာက္ ေဘးတီးျခင္းမ်ိဳးေတာ႔ မျဖစ္သင့္ေပ။ အလုပ္သမား မ်ားသည္ ထိုင္းအစိုးရက သတင္းထုတ္ျပန္မႈ အားနည္း၍ ယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္ျခင္းကို နေ၀တိမ္ေတာင္ ျဖစ္ေနရရွာသည္။ ၎ကို န.အ.ဖ ကို ဆန္႔က်င္ရရင္ ၿပီးၿပီးေရာဟု သေဘာထား၍ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ရန္ သတိျပဳသင့္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဤကိစၥသည္ အလုပ္သမားတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြါးကိုသာ အဓိကထား ဦးစားေပးၿပီး မိမိတို႔၏ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္မ်ားကို ေရွ႕တန္းမတင္သင့္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။

ယခုအခါ အလုပ္သမားတို႔သည္ ထိုင္းအစိုးရက ေသခ်ာရွင္းလင္းမႈ သတင္းထုတ္ျပန္မႈ မရွိေသာ ျပႆနာ၊ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ လိုေသာ အလုပ္ရွင္ ပြဲစားမ်ား၏ ျပႆနာ၊ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္ေနေသာ ပြဲစားမ်ား၏ ျပႆနာ စေသာ ျပႆနာေပါင္း မ်ားစြာႏွင့္ ႀကံဳေနရသျဖင့္ မိမိတို႔၏ စကားေၾကာင့္ အလုပ္သမားမ်ားကို ကူညီရာ မေရာက္ပဲ ေႏွာင့္ယွက္ သလို ျဖစ္မသြားေစရန္ အေရးႀကီး ပါေၾကာင္း၊ မိမိ၏ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာ ဆႏၵကို ဦးစားေပးၿပီး ေျမနိမ္႔ရာ လွံ မစိုက္ၾကဖို႔ ေျပာၾကား လိုက္ပါရေစ ခင္ဗ်ာ....။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

မေျပာမျဖစ္

ေဆာင္းပါး - ေမာင္က်ည္ေပြ႕

ဘာလိုလိုနဲ႔ ဘေလာ့မွာစာမေရးျဖစ္တာလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ ဒီၾကားထဲမွာ စာေရး ျဖစ္ေပမဲ့ ဘေလာ့မွာ မတင္ျဖစ္ဘူး၊ စိတ္ထဲမွာရွိတာေတြခ်ေရးခ်င္ေသာ္ျငားလည္း အေျခ အေနအရ ေရးလို႔မရတဲ့အေၾကာင္းေတြရွိေနျပန္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၂လတာ အေတြ႔အႀကံဳေတြကေန သင္ခန္းစာယူစရာေတြ အမ်ားႀကီးရခဲ့တာ အျမတ္ပဲလို႔ ခံယူလိုက္ ပါတယ္။

ဒီၾကားထဲမွာ ေက်းဇူးတင္ရမယ့္ သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းဇူးစကားေလးေတာင္ မဆို ျဖစ္ခဲ့ရဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ နာေရးကတဆင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔ ျပန္ဆံုခဲ့ပါတယ္။ အရင္က ႀကီးေတာ္ႏြားေက်ာင္းတဲ့အလုပ္ကို အတူတူလုပ္ခဲ့တဲ့ စိတ္တူကိုယ္တူသူငယ္ခ်င္း၊ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ကို အျပန္အလွန္ ဖတ္ဖူးေနၾကေပမဲ့ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မွန္း သူမသိသလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူ႔ဘေလာ့ကိုဖတ္ၿပီး သူမွန္းမသိခဲ့ဘူး။


အခုမွ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းမွာ စကားေျပာျဖစ္ ၿပီး ေၾသာ္ ဂလိုလား..လို႔သိၾကတာေလ။ သိလ်င္သိခ်င္းပဲ သူက မင္းဘေလာ့ဟာ ဘေလာ့ ရုပ္မေပါက္ဘူး၊ ျဖစ္သလိုလုပ္ထားတာလို႔ ေ၀ဖန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လုပ္တတ္ လို႔လုပ္ထားတာမဟုတ္ေၾကာင္း ဒီေလာက္ျဖစ္ေအာင္ကို တျခားလူေတြက ၀ိုင္းကူထား တာျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ရွင္းျပေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သူက ေစတနာ့၀န္ထမ္းလုပ္ၿပီး စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ျပင္ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အခုဘေလာ့က နဲနဲဘေလာ့ရုပ္ေလးဘာေလး ထြက္လာတာပါပဲ။

အခုလို မအားတဲ့ၾကားက အခ်ိန္ေပးၿပီး လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေစာေက်ာ္ခြီး ကိုအထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေက်းဇူးစကားက ေနာက္က်ေနတာကိုလဲ ခြင့္လႊတ္ေပါ့ဗ်ာ(ထံုးစံအ တိုင္း)။ ေနာက္လည္း နားပူစရာကိစၥေတြလာပါဦးမယ္။

ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း ေျပာစရာရွိေသးတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္အခု ကေလးအေဖ ျဖစ္ၿပီဗ်။ အေဖတူသားေလးဆိုေတာ့ ခ်စ္စရာေလးဆိုတာ ေျပာစရာမလိုလို႔ မေျပာေတာ့ ဘူးေနာ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေလးအႏွီးေလွ်ာ္ရင္း.. ဘာနာမည္ေပးရင္ေကာင္းမလဲ လို႔ ေခါင္းစားရင္း.. အလုပ္သမားေတြၾကားထဲမွာ ေရပန္းစားေနတဲ့ ယာယီပတ္စ္ပို႔ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေကာလဟာလသတင္းမ်ားကို နားစြင့္ရင္း.. ဘေလာ့မွာလည္း စာေရးႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း... ရႈပ္ေနပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ၿပီးခဲ့သည္ပို႔စ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းကိုေရးခဲ့သည္။ ယခင္ကလည္း မုန္းတီးျခင္း၏သားေကာင္အတြဲထဲတြင္ အလုပ္သမားတို႔၀င္ေရာက္လာ သည့္လမ္းေၾကာင္း၊ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္မ်ားကို ကၽြႏု္ပ္ေရးခဲ့ဖူးသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းႏွင့္ ၀င္ေရာက္လာပံုမ်ားေသခ်ာကြဲျပားစြာ သိေစလို၍ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုသို႔ပင္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ ၏အေတြ႔အႀကံဳကိုအေျခခံၿပီး လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္ တင္ျပသြားပါမည္။


ယခုမ်က္ေမွာက္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ နအဖႏွင့္ေနာက္လိုက္မ်ားအုပ္စု၊ အတိုက္အခံအုပ္စု၊ တတိယအုပ္စု၊အုပ္စုႀကီး သံုးစုရွိသည္ဟု ေယဘူယ်အားျဖင့္ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိအေနအထားအရ နအဖႏွင့္တတိယအုပ္စုတို႔သည္ ၎တို႔၏ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ကိုအသက္သြင္းရန္ႀကိဳးပမ္းေနၿပီး ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ျမင္ရန္ ပူးေပါင္းအားထုတ္ ေနၾကသျဖင့္ တစ္ဖြဲ႔တည္းလိုျဖစ္ေနသည္။

၎တို႔ႏွစ္ဖြဲ႔သည္ အျမင္မတူမႈမ်ားရွိေနေသာ္ လည္း ယာယီမဟာမိတ္ဖြဲ႔လ်က္ ၎တို႔၏ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္၀ေစရန္ ၀ါဒျဖန္႔ေနမႈမ်ားကို စနစ္တက်ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ျမင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ေဒၚစုကို အဓိကပစ္မွတ္ထားၿပီး ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ားမေကာင္းေၾကာင္း၊ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲ ေနရျခင္းမွာ ေဒၚစုကစီးပြါးေရးပိတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဒၚစုကိုယံုၾကည္ေနသူ မ်ားသည္ စိတ္ကူးယဥ္သမားမ်ား၊ အစြန္းေရာက္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႔၏ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္သာ လက္ေတြ႔က်ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာကူးေျပာင္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို နည္းမ်ိဳးစံုသံုး၍ ၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္။

စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔ျခင္းေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲရသည္ဟု ၎တို႔တြင္တြင္ေအာ္ ေနမႈမ်ားကို ၾကည့္၍ ကၽြႏု္ပ္မွာစိတ္မသက္သာျဖစ္ရသည္။ (ေဒၚစုကိုအပုပ္ခ်ရန္ ဤအခ်က္သာရွိပံုရ၏) ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေစ်းကြက္စီးပြါးေရးဟုေအာ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈမ်ားကိုဖိတ္ေခၚခဲ့ရာ ၁၉၉၀ခုႏွစ္အေစာပိုင္းကာလမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ကုမၸဏီေပါင္းစံုတို႔ လာေရာက္ရင္းႏွီး ျမႇပ္ႏွံခဲ့ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္္ ယခုအခ်ိန္အထိ တိက်ခိုင္မာေသာ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံ မႈဆိုင္ရာဥပေဒသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမရွိပဲ မလိုတစ္မ်ိဳး၊ လိုတစ္မ်ိဳး ထင္ရာစိုင္း လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနၾကသည့္အျပင္ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္းကို မျပဌာန္းႏိုင္ေပ။ ေမွာင္ ခိုေငြေစ်းကိုသာ အားထားေနရသည္။ ထိုသို႔ေသာႏိုင္ငံမ်ိဳးတြင္ အဘယ္ကုမၸဏီသည္ ၾကာရွည္ရပ္တည္ျဖစ္မည္နည္း။ ဤအခ်က္မွာ အဓိကအက်ဆံုးပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာတို႔၏ေနာက္မွ တံခါးဖြင့္ေသာဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံသည္ တိက်ခိုင္မာေသာ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈ ဆိုင္ရာဥပေဒမ်ားျပဌာန္းထားသျဖင့္ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားက လာေရာက္ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံၾကရ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံကို ပုခုန္းခ်င္းယွဥ္လာႏိုင္သည္အထိ စီးပြါးေရးတက္လာ သည္။ ထိုသို႔တိက်ခိုင္မာသည့္ ဥပေဒကိုမူတည္ၿပီးအလုပ္လုပ္ေနသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီ မ်ားကလည္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈရွိသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ ေပါက္ေဖၚတရုတ္၊ဂ်ပန္၊အိႏၵိယ၊ ကိုးရီးယား၊ အာဆီယံ မည္သူမွ ကုမၸဏီလာမဖြင့္ၾကေပ။ လာဖြင့္ၿပီးသားသူေတြပင္ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။ မဆုတ္လည္းမခံႏိုင္၊ အရူးခ်ီးပန္း ခုတစ္မ်ိဳး၊ ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး လုပ္သည့္ဒဏ္ကို မည္သူက သည္းခံႏိုင္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚစုကို အျပစ္တင္ေနျခင္း သည္ အလြန္ရယ္စရာေကာင္းေသာ ကေလးကလားပ်က္လံုးသဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဥေရာပအေမရိကန္တို႔ကို လံုးလံုးဂရုစိုက္စရာမလိုေအာင္ ေနႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိသည္။ ႏိုင္ငံ့စီးပြါးေရးသည္ ထိုဥေရာပအေမရိကန္မ်ားကို အားထားေနရျခင္း မရွိ။

ျမန္မာ့ထြက္ကုန္မ်ားသည္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားကိုတင္ပို႔ေနရျခင္းလည္းမဟုတ္ေပ။ အဓိက ထြက္ကုန္ျဖစ္ေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးမွရသည့္ ဆန္စပါး၊ပဲေျပာင္းႏွမ္း၀ါ၊ရာဘာ အစရွိသည္တို႔ သည္ တရုတ္၊ဂ်ပန္၊အိႏၵိယ၊အာဆီယံသို႔ ေကာင္းစြာတင္ပို႔ႏိုင္လွ်င္ပင္ စီးပြါးေရးတိုးတက္ လာမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႔တြင္မူ စိုက္ပ်ိဳးေရးကိုအေျခခံ၍ အျခားစီးပြါးေရးမ်ား ကိုလည္းတိုးျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ေရးဟု ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေရဒီယိုတီဗြီ၊ဗြီစီဒီ၊စာအုပ္မ်ားပါမက်န္ ၀ါဒျဖန္႔ေနေသာ္လည္း စိုက္ပ်ိဳးေရးထြက္ကုန္မ်ား ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီေအာင္လုပ္ေဆာင္ ျခင္း ဘာမွမရွိ။

ေခတ္မီနည္းပညာမ်ားကိုလည္း ဟုတ္တိပတ္တိမျဖန္႔ျဖဴးႏိုင္၊ သီးထပ္သီး ညႇပ္စိုက္ဖို႔ေအာ္ေနေသာ္လည္း ထိုသို႔စိုက္ႏိုင္ရန္ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးမႈမရွိေပ။စိုက္ပ်ိဳးမႈကအစ ထုတ္လုပ္မႈအဆံုး ႏိုင္ငံတကာလက္ခံႏိုင္သည့္အရည္အေသြးမရွိသျဖင့္ ျမန္မာ့ထြက္ကုန္မ်ားသည္ ေစ်းကြက္လည္းမရ ေစ်းေကာင္းလည္းမရျဖစ္ေနရသည္။ တစ္ခ်ိန္က အာရွတိုက္၏စပါးက်ီဟု တင္စားခံခဲ့ရျခင္းမွာ အိပ္မက္သဖြယ္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ ၿပီျဖစ္သည္။

ဗီယက္နမ္ဆိုလွ်င္ ယခုအခါ ဆန္တင္ပို႔မႈ၌ ထိုးေဖါက္၀င္ေရာက္လာသျဖင့္ ထိုင္းတို႔ပင္ထိတ္လန္႔ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ေစ်းကြက္ကိုလဲ ခြဲေ၀ေပးလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္။ တေလာကပင္ ဖိလစ္ပိုင္သို႔ ဗီယက္နမ္ဆန္တန္ခ်ိန္သိန္းခ်ီ၍ သြင္းခြင့္ရသြားသျဖင့္ ထိုင္းတို႔ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေနရေၾကာင္း ထိုင္းစာေစာင္တစ္ခုတြင္ဖတ္လိုက္ရသည္။

ထိုအ ျဖစ္အပ်က္သည္ အာဏာရွင္ခ်င္းတူတူ ေစတနာခ်င္းကြာျခားပံုကို မီးေမာင္းထိုးျပေနသကဲ့ သို႔ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗီယက္နမ္ထက္သာေသာအေျခေနလည္း ရွိေနသည္။ သဘာ၀သံယံဇာတမ်ား တိုင္းျပည္အတြက္ ေထာက္ပံ့အားျဖစ္ေနသည္။အတၱႀကီးမားေသာ နအဖတို႔သည္ ျမန္မာ့သံယံဇာတကို ျပည္သူမ်ားအတြက္အသံုးျပဳျခင္း မရွိပဲ ၎တို႔၏ဘိုးဘြားပိုင္ပစၥည္းကဲ့သို႔ ကိုယ္က်ိဳးရွာ မတရားယူငင္ေနၾကသည္။

ျပည္သူ မ်ား၏က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈထားသျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ ေဆး၀ါးမရွိေသာေဆးရံု၊ သင္ၾကားမႈညံ့ဖ်င္းေသာစာသင္ေက်ာင္းမ်ားကိုသာ အားထားေနရ သည္။ စာရိတၱအေနျဖင့္လည္း ၀န္ထမ္းမ်ားကို ခိုးစားမွသာ ၀မ္း၀မည့္အေျခအေနျဖစ္ေစ ရန္လုပ္ေဆာင္ထားေလသည္။ ထိုသို႔ေသာအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ေနျခင္းသည္ စီးပြါးေရးပိတ္ ဆို႔ထားမႈႏွင့္ မည္သို႔ပတ္သက္ေနသနည္း။ ထိုပိတ္ဆို႔မႈကိုရုပ္သိမ္းရန္ ပူဆာေနျခင္းသည္ ၎တို႔အက်ိဳးကို တိုက္ရိုက္ထိခိုက္ေနျခင္းေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။

အေနာက္အုပ္စုက ပိတ္ ဆို႔ရျခင္းအဓိကအေၾကာင္းအရင္းမွာလည္း ၎တို႔လူမဆန္ေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္အင္ကို ၀န္မခံရဲ၊ မျပဳျပင္ရဲပဲ ေဒၚစုအေပၚသာ ပံုခ်ေနျခင္းသည္ အရွက္နည္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေဒၚစုသည္ အေနာက္အုပ္စုကို ပိတ္ေစ၊ဖြင့္ေစ မလုပ္ႏိုင္။ ထို႔အတူ အေနာက္ အုပ္စုကလည္း ေဒၚစုကိုႀကိဳးဆြဲေနသည္ဆိုျခင္းမွာ အလြန္အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာ စကားသာျဖစ္ သည္။ ျဖစ္စဥ္ကိုျပန္ၾကည့္လွ်င္ ေဒၚစုသည္ မရည္ရြယ္ပဲ ေစာ္ကဲမင္းျဖစ္ဆိုသလို ေခတ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ေပၚေပါက္လာရျခင္းသာျဖစ္သည္။

ထို႔အတူ တေျဖးေျဖးခ်င္းေပၚလြင္ လာရျခင္းသာျဖစ္သည္။ ၈၈အေရးအခင္းတြင္ ဦးႏု၊ဦးေအာင္ႀကီး၊ဦးတင္ဦး၊ကိုမင္းကိုႏိုင္ အစရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲမွ ျပည္သူ၏ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို တစစ တိုးတက္ရရွိ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလာၿပီးေနာက္လည္း ျပင္ပတြင္ လြတ္လပ္စြာ ရွိမေနပဲ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ည္းက်ခံေနရသူကို မည္သူက လာေရာက္ႀကိဳးကိုင္ညႊန္ၾကားႏိုင္ မည္နည္း။ သို႔ေသာ္ နအဖတို႔သည္ ျပည္သူမ်ားကို မ်က္စိပိတ္၊နားပိတ္လုပ္ထားလွ်င္ သူတို႔ေျပာသလိုျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု အထင္ေသးေနျခင္းသာျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔၍ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲေနရသည္၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း နည္းရသည္၊ ေဒၚစုကလုပ္ထားသည္ ဟုဆိုျခင္းမွာ ဟုတ္၊ မဟုတ္ စာဖတ္သူမ်ားေ၀ခြဲႏိုင္ ပါသည္။ တရုတ္၊အိႏၵိယ၊ကိုးရီးယား၊အာဆီယံ တို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္ စက္ရံုမ်ား လာမတည္သည္ကို စာဖတ္သူမ်ားေကာင္းစြာ ခြဲျခားႏိုင္မည္ဟုထင္ပါ သည္။ အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ားသည္ ဂတ္စ္ေငြ႔တူးေဖၚေရးႏွင့္ ေရာင္း၀ယ္ေရးမ်ားတြင္ေတာ့ ေဒၚလာသန္းေထာင္ခ်ီ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

ထို႔အတူ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အေျခခံအသက္ ေမြးေနေသာ ျပည္သူမ်ား ဘာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မွာမေနႏိုင္ပဲ အျပင္သို႔တဖြဲဖြဲထြက္ေနၾက ျခင္းကိုလည္း စာဖတ္သူမ်ားသံုးသပ္ႏိုင္ေပမည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ စာေရးသားမႈ အားနည္းခ်က္ ေၾကာင့္ တိုတိုထိထိမေရးႏိုင္ပဲ အပိုင္းခြဲ၍ က်န္ရွိသည္မ်ားကို ဆက္ေရးသြားပါဦးမည္။ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ႏႈိင္းယွဥ္ေတြးရန္ အေတြးစမ်ားရလွ်င္ပင္ ေက်နပ္ပါေၾကာင္းးးးးးး

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

အကယ္၍

အကယ္၍

မင္းအသုိင္းအ၀ုိင္းက
တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားၿပီး
ဒါေတြဟာ
မင္းေၾကာင့္လုိ႔
၀ုိင္း၀န္းျပစ္တင္ၾကတဲ့အခါ
မင္းဟာ
ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .


အကယ္၍
အားလံုးက မင္းကုိ
မယံုသကၤာျဖစ္လာတဲ့အခါ
သူတုိ႔ကုိ နားလည္စြာခြင့္လႊတ္ရင္းနဲ႔
မင္းကုိယ္မင္း ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိမယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
မင္းရဲ႕အမွန္စကားေတြကုိ
လူလိမ္လူညစ္ေတြက
လွည့္စားေျပာင္းလဲၿပီး
မုသားအျဖစ္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ညစ္တဲ့အခါ
မင္းဟာ
တည္ၿငိမ္စာနဲ႔ နာၾကားႏုိင္မယ္ဆုိရင္
ဒါမွမဟုတ္
မင္းဘ၀တစ္ခုလံုးေပးၿပီး
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ျဖည့္ဆီးခဲ့ရတဲ့ အရာရာကုိ
ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ
အင္မတန္ေသးငယ္တဲ့ တန္ဆာပလာ အရာရာနဲ႔
ျပန္လည္တည္ေဆာက္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
မင္းႏုိင္ခဲ့သမွ်ေတြအားလုံးဟာ
ေၾကြတစ္လွည့္ ၾကက္တစ္ခုန္ပမာ
တစ္လွည့္တစ္ခါတည္းနဲ႔ ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ရင္….
ၿပီးေတာ့
အစကေန ျပန္စႏုိင္မယ္ဆုိရင္….
ၿပီးေတာ့တစ္ခါ
ဆုိးလွတဲ့ကံၾကမၼာရယ္လုိ႔
ဘယ္ေသာအခါမွ ညည္းညဴးမေနဘူးဆုိရင္. . .

အကယ္၍
သူမ်ားတကာ လုပ္ၿပီးသြားၾကလုိ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ
မင္းအလွည့္ေရာက္လာတဲ့အခါ
မင္းတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ပဲ
အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ဇဲြသတၱိရွိရွိ ဆက္ႀကိဳးစားမယ္ဆုိရင္…..
အဲဒီလုိပဲ
မင္းမွာ စိတ္အင္အားကလဲြလုိ႔
ဘာဆုိဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခါ
အဲဒီစိတ္ဓာတ္အင္အားကုိ
ခုိင္မာစြာနဲ႔ပဲ ဆက္လက္ဆုပ္ကုိင္ထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
ေစာင့္သင့္တဲ့အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ႏုိင္ၿပီး
အဲဒီအတြက္လည္း မေမာမပန္းေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္…
ဒါမွမဟုတ္
မင္းရဲ႕အေၾကာင္း
မဟုတ္တရား မုသားစကား ၾကားရတဲ့အခါ
မင္းကလည္း အလိမ္အညာေတြနဲ႔
မတုန္႔ျပန္ဘူးဆုိရင္….
ဒါမွမဟုတ္
မင္းကုိ လူတကာက ၀ုိင္း၀န္းမုန္းတီးတဲ့အခါ
မင္းဟာ အမုန္းေတြျပန္မပြားဘူးဆုိရင္….
ၿပီးေတာ့
မင္းကုိမင္း လူေတာ္တစ္ေယာက္ရယ္လုိ႔ မျမင္ဘဲ
ပညာရွိစကားေတြလည္း မေျပာဘူးဆုိရင္ . . .

အကယ္၍
စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြဟာ
မင္းအေပၚ မလႊမ္းမုိးေစဘဲ စိတ္ကူးႏုိင္မယ္ဆုိရင္…
အေတြးအေခၚ စိတ္ကူးေတြဟာ
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္သက္သက္သာ မျဖစ္ေစဘဲ ေတြးေခၚႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
ေအာင္ျမင္မႈသုခနဲ႔ ဆုံးရႈံးမႈဒုကၡေတြကုိ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါ
တူညီေသာ ေလာကဓံ တရားေတြပါလား ရယ္လုိ႔
ခံယူထားႏုိင္မယ္ဆိုရင္. . .

အကယ္၍
လူေတြနဲ႔ထိေတြ႕ေျပာဆုိဆက္ဆံရတဲ့အခါ
ကုိယ္က်င့္သိကၡာကုိ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္မယ္ဆုိရင္…..
ဒါမွမဟုတ္
မင္းဧရာဇ္ေတြနဲ႔ အတူလမ္းေလွ်ာက္ေနရေပမယ့္
မာန္မာန ေသြးမၾကြဘူးဆုိရင္…

အကယ္၍
ရန္သူကျဖစ္ေစ၊မိတ္ေဆြကျဖစ္ေစ
မင္းကုိသိပ္ၿပီး နာက်ည္းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေစရင္. . .

အကယ္၍
လူတုိင္းကုိ တန္ဖုိးထားေလးစားရေပမယ့္
စြဲလမ္းမႈ သံေယာဇဥ္ေတြ ထားမေနဘူးဆုိရင္…

အကယ္၍
တုိေတာင္းလွတဲ့ မပစ္ပယ္ႏုိင္တဲ့ တစ္မိနစ္အတြင္းမွာ
အဓိပၸါယ္ရွိလွတဲ့ စကၠန္႔ေျခာက္ဆယ္ အျဖစ္
အသံုးခ်ႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

ငါ့သားေရ
မင္းဟာ
အရာရာရွိတဲ့၊အရာရာျဖစ္တဲ့
ကမၻာႀကီးကုိ ဆုပ္ကုိင္လုိ႔
အရာရာ ဘာမဆုိ မင္းစြမ္းႏုိင္ၿပီေပါ့….။
အဲဒီေတာ့ မင္းဟာလည္း
ေယာက္်ားေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲေပါ့။

ဤကဗ်ာကုိ RUDWARD KIPLING ကေရးသားခဲ ့ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က မူရင္းအတိုင္း အႏွစ္သာရျပည္ ့၀စြာျဖင့္ျမန္မာျပန္ဆုိထားပါသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

Myanmar song, "Dancer" by Lwan Moe

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ၀က္သက္ေရာဂါျဖစ္ပြားမႈ မ်ားျပားလာ

Submitted by Karen Information Center on September 5, 2009 – 4:20 amNo Comment
စက္တင္ဘာ ၅ရက္။ ေစာသိန္းျမင့္ (ေကအုိင္စီ)

ထုိင္းႏုိင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ (၄၅)ကီလုိမီတာ အကြာအေ၀းတြင္ရွိသည့္ မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ၀က္ သက္ေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္း ယခင္ကထက္ ပိုမိုမ်ားျပားလာေၾကာင္း သိရသည္။

မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတေနရာ

ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လပုိင္းက အဆိုပါ ၀က္သက္ေရာဂါ စတင္ျဖစ္ပြားလွ်က္ရွိရာ ယခု စက္တင္ဘာလထိတိုင္ ကူးစက္ ျပန္႔ပြားႏႈန္း ေလွ်ာ့က်မႈ မရွိေသးေၾကာင္း မယ္လဒုကၡသည္စခန္းမွ ေဆးရုံအုပ္ ေစာေနစဲန္က ေျပာသည္။


“ဇူလုိင္လအတြင္း ၀က္သက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေဆးရုံမွာ လူနာ ၁၄ေယာက္ ေတြ႔ရတယ္။ ၾသဂုတ္လ ပိုင္းမွာက် ေတာ့ ၃၁ေယာက္ ထပ္တုိးလာတာကို က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီထဲက ၆ေယာက္ဟာ (Positive)လကၡဏာ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ အခု စက္တင္ဘာလ ေလးရက္ငါးရက္ေတာင္ ရွိေနၿပီ။ ဒီ၀က္သက္ဟာ ေလွ်ာ့က်သြား တာ မရွိေသးဘူး”ဟု သူက ေျပာသည္။

(Positive)လကၡဏာ ေတြ႔ရွိသူမ်ားအနက္ ႏွစ္ဦးမွာ စခန္းတြင္းမွ ဒုကၡသည္မ်ားျဖစ္ၿပီး က်န္ေလးဦးမွာ စခန္းအျပင္ ဘက္ကလူမ်ားျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ၎ေရာဂါျဖစ္ပြားသူမ်ားမွာ ေကာင္းမြန္စြာ ေဆးကုသမႈ မခံယူပါက ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ ေရာဂါအမ်ဳိးအစားထဲတြင္ ပါ၀င္ေၾကာင္း ေစာေနစဲန္က ေျပာသည္။

သူက “၀က္သက္ဟာ ေတာ္ေတာ္စုိးရိမ္ရတဲ့ ေရာဂါတမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အကယ္၍ ဒီေရာဂါကို ရရွိတဲ့လူတေယာက္ ဟာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေဆးကုသမႈေတြ မခံယူရင္ ပထမတခ်က္က ခႏၶာကိုယ္အေရျပား (Energy)စြမ္းအား ကို ပ်က္စီးေစတယ္။ (Malnutrition) အာဟာရျပတ္လပ္မႈနဲ႔ ႀကဳံရႏုိင္တယ္။ ဒုတိယ တခ်က္ကေတာ့ အထူးသျဖင့္ ကေလးေတြအတြက္ဆို မ်က္စိကန္းႏုိင္တယ္။ အဲဒါေတြဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာေတြပဲေလ”ဟု ဆို သည္။

မယ္လစခန္းတြင္း ၎ေရာဂါျဖစ္ပြားသူ အမ်ားစုမွာ ကေလးငယ္မ်ားျဖစ္ၿပီး စခန္းက်န္းမာေရးဌာနက ယခုလမွစ၍ ေမြးခါစမွ ၅ႏွစ္အရြယ္ႏွင့္ ေမြးခါစအရြယ္မွ ၁၅ႏွစ္အရြယ္ထိရွိေသာ ကေလးမ်ားကို ကာကြယ္ေဆးထုိးေပးမည့္ အစီအစဥ္မ်ားရွိၿပီး လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ စခန္းအတြင္း ကြင္းဆင္းကာ ေရာဂါျဖစ္ပြားရာ အနီးတ၀ုိက္၌ သြားေရာက္ ျခင္းမျပဳရန္ ပညာေပးမႈမ်ား စတင္လုပ္ေဆာင္ေနၿပီဟု သိရသည္။

ယင္းသို႔ ျဖစ္ပြားမႈႏွင့္ ကူးစက္မႈႏႈန္း မ်ားျပားလာရျခင္းမွာ စခန္းတြင္း လူေနထူထပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ပညာေပး မႈတခုတည္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းထက္ ကာကြယ္ေဆးထုိးေပးမွသာလွ်င္ ၀က္သက္ေရာဂါကို အလ်င္အျမန္ အျမစ္ ျပတ္ ကုသႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေစာေနစဲန္က ေျပာသည္။

မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတြင္ လူဦးေရ ငါးေသာင္းေက်ာ္ရွိၿပီး ၂၀၀၉ခုႏွစ္အတြင္း သာမန္တုပ္ေကြးေရာဂါ၊ (A H1N1) ၀က္တုပ္ေကြးေရာဂါႏွင့္ ယခု ၀က္သက္ေရာဂါ အပါအ၀င္ ေရာဂါသုံးမ်ဳိး ေတြ႕ရွိၿပီးျဖစ္သည္။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

သူ႔အျမင္နဲ႔ ကိုယ့္အျမင္

ၿပီးခဲ့သည္ပို႔စ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းကိုေရးခဲ့သည္။ ယခင္ကလည္း မုန္းတီးျခင္း၏သားေကာင္အတြဲထဲတြင္ အလုပ္သမားတို႔၀င္ေရာက္လာ သည့္လမ္းေၾကာင္း၊ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္မ်ားကို ကၽြႏု္ပ္ေရးခဲ့ဖူးသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းႏွင့္ ၀င္ေရာက္လာပံုမ်ားေသခ်ာကြဲျပားစြာ သိေစလို၍ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုသို႔ပင္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ ၏အေတြ႔အႀကံဳကိုအေျခခံၿပီး လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္ တင္ျပသြားပါမည္။


ယခုမ်က္ေမွာက္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ နအဖႏွင့္ေနာက္လိုက္မ်ားအုပ္စု၊ အတိုက္အခံအုပ္စု၊ တတိယအုပ္စု၊အုပ္စုႀကီး သံုးစုရွိသည္ဟု ေယဘူယ်အားျဖင့္ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိအေနအထားအရ နအဖႏွင့္တတိယအုပ္စုတို႔သည္ ၎တို႔၏ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ကိုအသက္သြင္းရန္ႀကိဳးပမ္းေနၿပီး ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ျမင္ရန္ ပူးေပါင္းအားထုတ္ ေနၾကသျဖင့္ တစ္ဖြဲ႔တည္းလိုျဖစ္ေနသည္။ ၎တို႔ႏွစ္ဖြဲ႔သည္ အျမင္မတူမႈမ်ားရွိေနေသာ္ လည္း ယာယီမဟာမိတ္ဖြဲ႔လ်က္ ၎တို႔၏ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္၀ေစရန္ ၀ါဒျဖန္႔ေနမႈမ်ားကို စနစ္တက်ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ျမင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ေဒၚစုကို အဓိကပစ္မွတ္ထားၿပီး ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ားမေကာင္းေၾကာင္း၊ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲ ေနရျခင္းမွာ ေဒၚစုကစီးပြါးေရးပိတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဒၚစုကိုယံုၾကည္ေနသူ မ်ားသည္ စိတ္ကူးယဥ္သမားမ်ား၊ အစြန္းေရာက္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႔၏ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္သာ လက္ေတြ႔က်ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာကူးေျပာင္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို နည္းမ်ိဳးစံုသံုး၍ ၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္။စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔ျခင္းေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲရသည္ဟု ၎တို႔တြင္တြင္ေအာ္ ေနမႈမ်ားကို ၾကည့္၍ ကၽြႏု္ပ္မွာစိတ္မသက္သာျဖစ္ရသည္။ (ေဒၚစုကိုအပုပ္ခ်ရန္ ဤအခ်က္သာရွိပံုရ၏) ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေစ်းကြက္စီးပြါးေရးဟုေအာ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈမ်ားကိုဖိတ္ေခၚခဲ့ရာ ၁၉၉၀ခုႏွစ္အေစာပိုင္းကာလမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ကုမၸဏီေပါင္းစံုတို႔ လာေရာက္ရင္းႏွီး ျမႇပ္ႏွံခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္္ ယခုအခ်ိန္အထိ တိက်ခိုင္မာေသာ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံ မႈဆိုင္ရာဥပေဒသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမရွိပဲ မလိုတစ္မ်ိဳး၊ လိုတစ္မ်ိဳး ထင္ရာစိုင္း လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနၾကသည့္အျပင္ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္းကို မျပဌာန္းႏိုင္ေပ။ ေမွာင္ ခိုေငြေစ်းကိုသာ အားထားေနရသည္။ ထိုသို႔ေသာႏိုင္ငံမ်ိဳးတြင္ အဘယ္ကုမၸဏီသည္ ၾကာရွည္ရပ္တည္ျဖစ္မည္နည္း။ ဤအခ်က္မွာ အဓိကအက်ဆံုးပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာတို႔၏ေနာက္မွ တံခါးဖြင့္ေသာဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံသည္ တိက်ခိုင္မာေသာ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈ ဆိုင္ရာဥပေဒမ်ားျပဌာန္းထားသျဖင့္ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားက လာေရာက္ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံၾကရ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံကို ပုခုန္းခ်င္းယွဥ္လာႏိုင္သည္အထိ စီးပြါးေရးတက္လာ သည္။ ထိုသို႔တိက်ခိုင္မာသည့္ ဥပေဒကိုမူတည္ၿပီးအလုပ္လုပ္ေနသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီ မ်ားကလည္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ ေပါက္ေဖၚတရုတ္၊ဂ်ပန္၊အိႏၵိယ၊ ကိုးရီးယား၊ အာဆီယံ မည္သူမွ ကုမၸဏီလာမဖြင့္ၾကေပ။ လာဖြင့္ၿပီးသားသူေတြပင္ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။ မဆုတ္လည္းမခံႏိုင္၊ အရူးခ်ီးပန္း ခုတစ္မ်ိဳး၊ ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး လုပ္သည့္ဒဏ္ကို မည္သူက သည္းခံႏိုင္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚစုကို အျပစ္တင္ေနျခင္း သည္ အလြန္ရယ္စရာေကာင္းေသာ ကေလးကလားပ်က္လံုးသဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဥေရာပအေမရိကန္တို႔ကို လံုးလံုးဂရုစိုက္စရာမလိုေအာင္ ေနႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိသည္။ ႏိုင္ငံ့စီးပြါးေရးသည္ ထိုဥေရာပအေမရိကန္မ်ားကို အားထားေနရျခင္း မရွိ။ ျမန္မာ့ထြက္ကုန္မ်ားသည္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားကိုတင္ပို႔ေနရျခင္းလည္းမဟုတ္ေပ။ အဓိက ထြက္ကုန္ျဖစ္ေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးမွရသည့္ ဆန္စပါး၊ပဲေျပာင္းႏွမ္း၀ါ၊ရာဘာ အစရွိသည္တို႔ သည္ တရုတ္၊ဂ်ပန္၊အိႏၵိယ၊အာဆီယံသို႔ ေကာင္းစြာတင္ပို႔ႏိုင္လွ်င္ပင္ စီးပြါးေရးတိုးတက္ လာမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႔တြင္မူ စိုက္ပ်ိဳးေရးကိုအေျခခံ၍ အျခားစီးပြါးေရးမ်ား ကိုလည္းတိုးျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ေရးဟု ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေရဒီယိုတီဗြီ၊ဗြီစီဒီ၊စာအုပ္မ်ားပါမက်န္ ၀ါဒျဖန္႔ေနေသာ္လည္း စိုက္ပ်ိဳးေရးထြက္ကုန္မ်ား ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီေအာင္လုပ္ေဆာင္ ျခင္း ဘာမွမရွိ။ ေခတ္မီနည္းပညာမ်ားကိုလည္း ဟုတ္တိပတ္တိမျဖန္႔ျဖဴးႏိုင္၊ သီးထပ္သီး ညႇပ္စိုက္ဖို႔ေအာ္ေနေသာ္လည္း ထိုသို႔စိုက္ႏိုင္ရန္ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးမႈမရွိေပ။စိုက္ပ်ိဳးမႈကအစ ထုတ္လုပ္မႈအဆံုး ႏိုင္ငံတကာလက္ခံႏိုင္သည့္အရည္အေသြးမရွိသျဖင့္ ျမန္မာ့ထြက္ကုန္မ်ားသည္ ေစ်းကြက္လည္းမရ ေစ်းေကာင္းလည္းမရျဖစ္ေနရသည္။ တစ္ခ်ိန္က အာရွတိုက္၏စပါးက်ီဟု တင္စားခံခဲ့ရျခင္းမွာ အိပ္မက္သဖြယ္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ ၿပီျဖစ္သည္။ ဗီယက္နမ္ဆိုလွ်င္ ယခုအခါ ဆန္တင္ပို႔မႈ၌ ထိုးေဖါက္၀င္ေရာက္လာသျဖင့္ ထိုင္းတို႔ပင္ထိတ္လန္႔ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ေစ်းကြက္ကိုလဲ ခြဲေ၀ေပးလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္။ တေလာကပင္ ဖိလစ္ပိုင္သို႔ ဗီယက္နမ္ဆန္တန္ခ်ိန္သိန္းခ်ီ၍ သြင္းခြင့္ရသြားသျဖင့္ ထိုင္းတို႔ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေနရေၾကာင္း ထိုင္းစာေစာင္တစ္ခုတြင္ဖတ္လိုက္ရသည္။ ထိုအ ျဖစ္အပ်က္သည္ အာဏာရွင္ခ်င္းတူတူ ေစတနာခ်င္းကြာျခားပံုကို မီးေမာင္းထိုးျပေနသကဲ့ သို႔ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗီယက္နမ္ထက္သာေသာအေျခေနလည္း ရွိေနသည္။ သဘာ၀သံယံဇာတမ်ား တိုင္းျပည္အတြက္ ေထာက္ပံ့အားျဖစ္ေနသည္။အတၱႀကီးမားေသာ နအဖတို႔သည္ ျမန္မာ့သံယံဇာတကို ျပည္သူမ်ားအတြက္အသံုးျပဳျခင္း မရွိပဲ ၎တို႔၏ဘိုးဘြားပိုင္ပစၥည္းကဲ့သို႔ ကိုယ္က်ိဳးရွာ မတရားယူငင္ေနၾကသည္။ ျပည္သူ မ်ား၏က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈထားသျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ ေဆး၀ါးမရွိေသာေဆးရံု၊ သင္ၾကားမႈညံ့ဖ်င္းေသာစာသင္ေက်ာင္းမ်ားကိုသာ အားထားေနရ သည္။ စာရိတၱအေနျဖင့္လည္း ၀န္ထမ္းမ်ားကို ခိုးစားမွသာ ၀မ္း၀မည့္အေျခအေနျဖစ္ေစ ရန္လုပ္ေဆာင္ထားေလသည္။ ထိုသို႔ေသာအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ေနျခင္းသည္ စီးပြါးေရးပိတ္ ဆို႔ထားမႈႏွင့္ မည္သို႔ပတ္သက္ေနသနည္း။ ထိုပိတ္ဆို႔မႈကိုရုပ္သိမ္းရန္ ပူဆာေနျခင္းသည္ ၎တို႔အက်ိဳးကို တိုက္ရိုက္ထိခိုက္ေနျခင္းေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ အေနာက္အုပ္စုက ပိတ္ ဆို႔ရျခင္းအဓိကအေၾကာင္းအရင္းမွာလည္း ၎တို႔လူမဆန္ေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ထိုျဖစ္အင္ကို ၀န္မခံရဲ၊ မျပဳျပင္ရဲပဲ ေဒၚစုအေပၚသာ ပံုခ်ေနျခင္းသည္ အရွက္နည္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေဒၚစုသည္ အေနာက္အုပ္စုကို ပိတ္ေစ၊ဖြင့္ေစ မလုပ္ႏိုင္။ ထို႔အတူ အေနာက္ အုပ္စုကလည္း ေဒၚစုကိုႀကိဳးဆြဲေနသည္ဆိုျခင္းမွာ အလြန္အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာ စကားသာျဖစ္ သည္။ ျဖစ္စဥ္ကိုျပန္ၾကည့္လွ်င္ ေဒၚစုသည္ မရည္ရြယ္ပဲ ေစာ္ကဲမင္းျဖစ္ဆိုသလို ေခတ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ေပၚေပါက္လာရျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ တေျဖးေျဖးခ်င္းေပၚလြင္ လာရျခင္းသာျဖစ္သည္။ ၈၈အေရးအခင္းတြင္ ဦးႏု၊ဦးေအာင္ႀကီး၊ဦးတင္ဦး၊ကိုမင္းကိုႏိုင္ အစရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲမွ ျပည္သူ၏ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို တစစ တိုးတက္ရရွိ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလာၿပီးေနာက္လည္း ျပင္ပတြင္ လြတ္လပ္စြာ ရွိမေနပဲ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ည္းက်ခံေနရသူကို မည္သူက လာေရာက္ႀကိဳးကိုင္ညႊန္ၾကားႏိုင္ မည္နည္း။ သို႔ေသာ္ နအဖတို႔သည္ ျပည္သူမ်ားကို မ်က္စိပိတ္၊နားပိတ္လုပ္ထားလွ်င္ သူတို႔ေျပာသလိုျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု အထင္ေသးေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔၍ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲေနရသည္၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း နည္းရသည္၊ ေဒၚစုကလုပ္ထားသည္ ဟုဆိုျခင္းမွာ ဟုတ္၊ မဟုတ္ စာဖတ္သူမ်ားေ၀ခြဲႏိုင္ ပါသည္။ တရုတ္၊အိႏၵိယ၊ကိုးရီးယား၊အာဆီယံ တို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္ စက္ရံုမ်ား လာမတည္သည္ကို စာဖတ္သူမ်ားေကာင္းစြာ ခြဲျခားႏိုင္မည္ဟုထင္ပါ သည္။ အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ားသည္ ဂတ္စ္ေငြ႔တူးေဖၚေရးႏွင့္ ေရာင္း၀ယ္ေရးမ်ားတြင္ေတာ့ ေဒၚလာသန္းေထာင္ခ်ီ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အေျခခံအသက္ ေမြးေနေသာ ျပည္သူမ်ား ဘာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မွာမေနႏိုင္ပဲ အျပင္သို႔တဖြဲဖြဲထြက္ေနၾက ျခင္းကိုလည္း စာဖတ္သူမ်ားသံုးသပ္ႏိုင္ေပမည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ စာေရးသားမႈ အားနည္းခ်က္ ေၾကာင့္ တိုတိုထိထိမေရးႏိုင္ပဲ အပိုင္းခြဲ၍ က်န္ရွိသည္မ်ားကို ဆက္ေရးသြားပါဦးမည္။ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ႏႈိင္းယွဥ္ေတြးရန္ အေတြးစမ်ားရလွ်င္ပင္ ေက်နပ္ပါေၾကာင္းးးးးးး

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

နမူနာပဲရွိေသးတယ္

ဒီေန႔မနက္ပဲ အလုပ္သမားေတြအေၾကာင္း ေရးတင္လိုက္တာ အခုကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက သတင္းတစ္ပုဒ္ေပး လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ တျခားဆိုဒ္ေတြမွာ လိုက္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွေရးထားတာမေတြ႔တာနဲ႔ သူယူလာေပးတာကို တင္လိုက္ပါၿပီ။

အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့...ေမာင္ဖြန္လို႔အမည္ရတဲ့ကေလးငယ္ကို ၄.၂.၂၀၀၆ ေန႔မွာ မိခင္ မမိုးမိုးက ဘန္ေကာက္အ နီး စမြတ္ပရာကန္ခရိုင္ေဆးရံုမွာေမြးခဲ့ပါတယ္။ မမိုးမိုးဟာအလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္(ဘတ္) ရွိတဲ့အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူမရဲ႕သားကေလးကို ထိုင္းရဲေတြကဖမ္း သြားၿပီး ႏိုင္ငံထဲခိုး၀င္တဲ့အမႈနဲ႔ နယ္စပ္ကိုျပန္ပို႔ဖို႔လုပ္ေနေၾကာင္းသိရပါတယ္။

ယခုအခါ အဲ ဒီကေလးကို ဘန္ေကာက္အင္မီဂေရးရွင္းရံုးမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ဒီ ကေလးမွာ ေမြးစာရင္းေတြလဲလုပ္ထားေၾကာင္းသိရပါတယ္။ အခုအခါမွာ ထိုင္းေရွ႕ေနမ်ား ေကာင္စီက ဒီအမႈကို လိုက္လံကူညီေဆာင္ရြက္ေနၿပီး ဒီကေလးကိုအျပစ္ရွိေၾကာင္း ဘယ္သူကဆံုးျဖတ္တာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ဆံုးျဖတ္တာလဲဆိုတာကို အင္မီဂေရးရွင္းထံစာပို႔ ထားၿပီး ကေလးကိုျပန္လႊတ္ဖို႔လည္း ဥပေဒဆိုင္ရာအခ်က္လက္နဲ႔တကြ စာပို႔ထားေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းအေသးစိတ္ကို ထိုင္းဘာသာဆိုဒ္တခုျဖစ္တဲ့- ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ဘန္ေကာက္ပို႔စ္သတင္းစာမွာလည္း ေရးထားေၾကာင္းေတြ႔လို႔ လင့္ကိုကူးေပးလိုက္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ားဖတ္မဖို႔ မခက္ခဲပါဘူးခင္ဗ်ား။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

နိဒါန္း

ေမာင္က်ည္ေပြ႔ေနထိုင္ရာ မဟာခ်ိဳင္မည္ေသာ ဘန္ေကာက္အနီးရွိၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား ေတာင္ေက်ာ္အလုပ္သမားမ်ား ၂-၃သိန္းခန္႔ရွိသည္။ ၿမိဳ႕ကေလးကေသးငယ္ ေသာ္လည္း စက္ရံုအလုပ္ရံုေပါင္း ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ရွစ္ေထာင္ခန္႔ရွိ၍ အမ်ားအားျဖင့္ ပင္လယ္အစားအစာစက္ရံုမ်ားျဖစ္ၿပီး အျခားေသာ သံထည္စက္ရံု၊ ပရိေဘာဂစက္ရံု၊ ဖိနပ္၊ အထည္ခ်ဳပ္ စေသာစက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားလည္းရွိေပသည္။

ေျမပံုေပၚတြင္ စမြတ္စာခြန္ ခရိုင္ ဟုေခၚေသာထိုမဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕ေလးမွ တစ္ႏွစ္လွ်င္ႏိုင္ငံျခားထြက္ကုန္တန္ဖိုးဘတ္သန္း ေပါင္း သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ထုတ္လုပ္ေနသည္။ ထိုထုတ္ကုန္အမ်ားစုမွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေတာင္ေက်ာ္အလုပ္သမားတို႔၏ ေသြးေခၽြးမွထြက္ေပၚလာသည္ဟုဆိုလွ်င္ရ၏။

ထိုင္းႏိုင္ငံအႏွံ႔ ျမန္မာအလုပ္သမားသန္းဂဏန္းခန္႔ရွိရာတြင္ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ေနထိုင္ရာ မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕ကေလးသည္ ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားဆံုးေနရာကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ ေနာက္မွကပ္၍ ဒုတိယေနရာ၌ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဘန္ေကာက္ၿမဳိ႕သည္ ႀကီးမ်ားက်ယ္ ျပန္႔ၿပီး ေဒသခံထိုင္းလူမ်ိဳးကလည္းမ်ားသည့္အတြက္ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔သည္ မထင္ မရွားျဖစ္လ်က္ရွိသည္။

မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕ကေလးတြင္မူ ေဒသခံထိုင္းလူမ်ိဳးက သိန္းဂဏန္း အေရအတြက္မွ်သာရွိသည့္အျပင္ ၿမိဳ႕အက်ယ္အ၀န္းကလည္း ေသးငယ္ သည့္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအလုပ္သမားမ်ားမွာ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ခ်ိဳင္းနားေတာင္းမ်ားရွိေနသကဲ့သို႔ ဘားမားေတာင္းဟုဆိုရေလာက္ေအာင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးအ မ်ားစုေနထိုင္ေသာ ရပ္ကြက္ႀကီးမ်ားကို အပိုင္းလိုက္ျမင္ေတြ႔ႏိုင္သည္။

နာမည္ႀကီးသည့္ ရပ္ကြက္ႀကီးတခုမွာ တလတ္ကုန္႔(ပုစြန္ေစ်း) ျဖစ္ၿပီး ထိုေစ်း၀င္းႀကီးတြင္ လူဦးေရ ေျခာက္ ေထာင္မွရွစ္ေထာင္ခန္႔ရွိ၍ ၉၉.၅%မွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေရႊမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ရပ္ကြက္ႀကီးမ်ိဳး မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ဆယ္ရပ္ကြက္ထက္မနည္းရွိေနေပသည္။ ကမၻာအႏွံ႔ရွိ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား၏ ခ်ိဳင္းနားေတာင္းမ်ားတြင္ လြတ္လပ္စြာလုပ္ကိုင္စား ေသာက္ခြင့္ရၾကေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ဘားမားေတာင္းမ်ားတြင္ကား ဘာမွလုပ္ပိုင္ခြင့္မရ ရွိေပ။

ထုိင္းအစိုးရက ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္အိမ္ေဖၚသာလုပ္ခြင့္ေပး ထားသည့္အတြက္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ဖြင့္ျခင္း၊ အေရာင္းအ ၀ယ္ျပဳျခင္းတို႔လုပ္ခြင့္မရွိျဖစ္ေနသည္။ ယုတ္အဆြဆံုး ကြမ္းယာဆိုင္ဖြင့္လွ်င္ပင္ ရဲဖမ္း၍ ေထာင္ခ်ၿပီးနယ္စပ္ျပန္ပို႔ခံရႏိုင္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ျမန္မာေစ်းဆိုင္မ်ားမရွိဘူးလားဟု ေမး ေသာ္ ရွိေပသည္ဟုေျဖရမည္။

ေနရာတိုင္းတြင္ထြက္ေပါက္ရွိသည္ဆိုသကဲ့သို႔ ဆက္ေၾကး ေပးလွ်င္ ေစ်းဆိုင္ဖြင့္၍ရေပသည္။ ထိုင္းရဲမ်ားသည္ ၎တို႔ဘုရင္ကိုလြန္စြာခ်စ္ျမတ္ႏိုး သျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ဘုရင္ပံုပါေသာဘတ္ေငြစကၠဴအရြက္ႀကီးမ်ားကို ထိုင္းရဲမ်ားအားေပး ေဆာင္ၿပီး ဥပေဒအထက္ကေနႏိုင္ေပသည္။ သူ႔အရပ္ႏွင့္သူ႔ဇာတ္ လိုက္ဖက္စြာရပ္တည္ ေနသည္။

ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကား လာဘ္ထိုးျခင္းအတတ္ကို ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ ေလ့က်င့္ခဲ့ရသျဖင့္ ဤမွာဘက္တြင္ မပူေရးခ်မပူဟုဆိုႏိုင္ရေလာက္ေအာင္ ဆို႔တတ္ဖို႔ တတ္ေနသည္။ကၽြႏု္ပ္တို႔အလုပ္သမားမ်ားသည္ ထိုင္းဥပေဒအရ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကို တန္းတူရ ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဟု မည္သို႔ပင္ျပဌာန္းထားေသာ္လည္း အလုပ္သမားအခြင့္အေရး လူ႔အခြင့္ အေရးတို႔တြင္ မ်ားစြာခ်ိဳးေဖါက္ခံေနၾကရသည္။ ေနရာတိုင္းတြင္ အႏွိမ္ခံဘ၀ျဖင့္ ေနေနၾက ရသည္။

သမိုင္းေၾကာင္းအရ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားက ျမန္မာကို မုန္းတီးေနသည့္အခံကရွိၿပီးသား ျဖစ္သည့္အျပင္ ယခုအခါသူတို႔လက္ေအာက္ခံအလုပ္သမားျဖစ္ေနၾကရသျဖင့္ ေျမနိမ့္ရာ လွံစိုက္ျခင္းမွာ အထူးအဆန္းမဟုတ္သကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသည္။ လက္ရွိအေနအထားအရလည္း ထိုင္းတို႔၏ အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံရျခင္းမွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔အဖို႔ ငရဲကလာသူျပာပူမေၾကာက္ ဆိုသလိုလည္းျဖစ္ေန၍ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔အဖို႔ ၀င္လာမစဲတသဲသဲျဖစ္ေနသည္။

ဤၿမိဳ႕တြင္ ဆယ္စုႏွစ္တခုအၾကာေနထိုင္ခဲ့သည့္အေတြ႔အႀကံဳအရ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္ သားမ်ား အႏွိမ္ခံဘ၀ျဖင့္ တကူးတကလာေရာက္လုပ္ကိုင္ရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းမွာ ျမန္မာျပည္တြင္ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးျခင္းဆိုသည္ထက္ လုပ္စားကိုင္စားမျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ဟု ရဲရဲႀကီးေျပာႏိုင္ေပသည္။ မဟာခ်ိဳင္တြင္လာေရာက္အလုပ္လုပ္သူအမ်ားစုသည္ မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ တနသၤာရီတိုင္းမွ အမ်ားစုျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္အမ်ားအားျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္လယ္၊ ယာ၊ ၿခံ စေသာ အလုပ္မ်ားကိုလုပ္ကိုင္ခဲ့သူခ်ည္းျဖစ္သည္။

ထို႔သို႔ကိုယ္ပိုင္စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရး၊ ေရလုပ္ငန္း စသည္တို႔ကိုလုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ရရွိေသာ၀င္ေငြမွာ ရရစားစားျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံရွိရန္ ဤထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ရရွိရန္မလြယ္ကူေသာ လူေနမႈအဆင့္အတန္း၊ က်န္းမာေရးခံစား ပိုင္ခြင့္ အစရွိေသာ လူလူသူသူေနႏုိင္ရျခင္းကလည္း အေၾကာင္းတခ်က္ျဖစ္သည္။

ဥပမာ- အလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္(ဘတ္) ရွိေသာအလုပ္သမားတစ္ဦးသည္ က်န္းမာေရးမေကာင္း ပါက ေဆးကုသခြင့္ကို တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ၃၀ဘတ္(က်ပ္ေငြ၁၀၀၀) သာေပး၍ကုသမႈခံယူႏိုင္ သည္။ ေဆးကုသခြင့္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံသားနည္းတူ ခံစားႏိုင္သည္။ အေပါက္ေစာင့္မွစ၍ ဆရာ၀န္အဆံုး မည္သည့္ေငြေၾကးမွေပးေဆာင္ရန္မလိုေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာအလုပ္သ မားမ်ားသည္ ကေလးေမြးျခင္းမွအစ ငွက္ဖ်ား၊တီဘီ အစရွိေသာေရာဂါမ်ားကို ေငြေၾကး ကုန္က်မႈမမ်ားပဲ အာနိသင္ျပည့္၀ေသာ ေဆး၀ါးမ်ားျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာကုသခံယူခဲ့ၾကရ သည္။

မြန္၊ကရင္၊တနသၤာရီေဒသမ်ားမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား တဖြဲဖြဲ၀င္ေရာက္လာရျခင္း၏ ေနာက္ ထပ္အေၾကာင္းတစ္ခုမွာ အဆိုပါေဒသမ်ားရွိေက်းရြာမ်ားတြင္ သက္ႀကီးရြယ္အိုႏွင့္ အရြယ္ မေရာက္ေသးေသာကေလးငယ္မ်ားသာ အမ်ားစုက်န္ရွိေနၿပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္မွစ၍ လူငယ္လူလတ္ပိုင္းအမ်ားစုသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲတြင္ အလုပ္လုပ္လာလုပ္ေနၾကသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕လူငယ္မ်ားသည္ မိဘကအဆင္ေျပေငြေၾကးမရွားေသာ္လည္း အေပါင္း အေဖၚမ်ားရွိရာ စုေ၀းရာ ဤထိုင္းႏိုင္သို႔ စီးပြါးေရးထက္ အေပ်ာ္သေဘာမ်ိဳး လာေရာက္ ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အရြယ္ေရာက္လွ်င္ရွမ္းျပည္(ထိုင္း)သြား ဆိုသည္မွာ ယဥ္ေက်းမႈသ ဖြယ္၊ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းသဖြယ္ျဖစ္ေနၿပီး ထိုင္းကိုမွမေရာက္ဖူးလွ်င္ ေခတ္မမီသကဲ့့သို႔ လည္းျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။

ေဖၚျပပါအေၾကာင္းအရာတို႔သည္အမွန္တကယ္ျဖစ္ပ်က္ေနေပသည္။ ကၽြႏု္ပ္ဤအေၾကာင္း ကိုေရးေနျခင္းမွာ အစပ်ိဳးေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေဒၚစုဦးေဆာင္ေသာ အတိုက္အ ခံမ်ားက စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔သျဖင့္ တိုင္းျပည္နိမ့္က်ေနရေၾကာင္း တြင္တြင္၀ါဒျဖန္႔ေနမႈကို ေတြ႔ျမင္ေနရသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ အျမင္ရႈေထာင့္ ဘေလာ့တကာမွဖတ္မွတ္ခဲ့ေသာ အျမင္မ်ား ကိုေပါင္းစပ္ေရးရန္ စဥ္းစားမိသျဖင့္ အစပ်ိဳးေနျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္အပိုင္းမ်ား တြင္ ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္တကြ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ကၽြႏု္ပ္ျမင္သလို ထပ္မံေရးသြား ပါမည္။ ကၽြႏု္ပ္၏မိတ္ေဆြမ်ား အေတြးတစ္စရလွ်င္ပင္ ေက်နပ္ပါေၾကာင္းပါခင္ဗ်ားးးးး

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

အပူေရွာင္ၾကသူမ်ား

ေမာင္က်ည္ေပြ႔တေယာက္ ေရေျမျခားမွာက်င္လည္ေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ မၾကာ ခဏ တျခားသူေတြက လာလာေမးတတ္ၾကတဲ့ေမးခြန္းတခုက “ဘယ္ေတာ့ျမန္မာျပည္ ျပန္မလဲ”ဆိုတာပါပဲ။

ဒီအေမး ေမးခံရတဲ့အခါတိုင္း ျပန္ေျဖျဖစ္တာ က “အဆင္ေျပတဲ့တေန႔ေန႔ေပါ့” ။ “ဘယ္ေတာ့အဆင္ေျပမွာလဲ”လို႔ ဆက္မေမးၾကတာကို ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ႕ဗ်ာ။ ႏို႔မို႔ဆို ဆက္ေျဖဖို႔ရာ အေျဖမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့ေလာက္မွ ေမြးရပ္ေျမမွာ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းလံုၿခံဳတဲ့ဘ၀ကို ရရွိမလဲဆိုတာ ေ၀၀ါးေနဆဲပါပဲ။

မိဘေတြကလည္း အသက္ႀကီးလြန္းလွပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေမြးရပ္ေျမမွာ ျပန္ၿပီးအေျခ ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လို႔မရဘူးရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တ၀မ္း တခါးအတြက္ကေတာ့ ရွာရလြယ္ပါရဲ႕၊ သို႔ေသာ္ မိသားစုတခုလံုးအတြက္ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္လိုမွကို မျဖစ္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။

ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ကို ေလာက္ငွေအာင္စီမံရမွာ ျဖစ္သလို သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္မိဘေတြကိုေထာက္ပံ့ႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ အင္းးးးးး ဒါေတာင္ မိဘေတြကို လံုး၀တာ၀န္ယူဖို႔အဆင့္ မေတြးရေသးဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့မွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို သိပ္ေရးေလ့ေရးထ မရွိပါဘူး။

အခုေရး ေနတာက ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္အလုပ္သမားေတြထဲက တေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကိုေရးျပတဲ့ သေဘာေလာက္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္လိုမ်ိဳးမဟုတ္တာေတာင္ ဆင္တူရိုးမွားေလးေတြ အမ်ား ႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေျခခံလူတန္းစားျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သမား ေတြရဲ႕ဘ၀ေတြဟာ ထိုနည္းႏွင္ႏွင္လို႔ေျပာလို႔ရသလို ဒီ့ထက္ေတာင္ပိုဆိုးသူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕သားသမီးအနာဂတ္ကို ထပ္မထည့္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေမြးရပ္ေျမမွာ လုပ္စားကိုင္စား လို႔ အဆင္မေျပတာေၾကာင့္ ထြက္ေပါက္ရွာတဲ့အေနနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္လာၿပီး တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရတုန္းပါပဲ။ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕အပူမီးေတြကို ၿငိမ္းႏိုင္ ဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ေအာက္တန္းက်၊အႏွိမ္ခံၿပီး အလုပ္လာလုပ္ေနရၾကရပါ တယ္။

အဲဒီလိုလာလုပ္လို႔ အပူမီးေတြၿငိမ္းမသြားေပမဲ့ ထိန္းေတာ့ထိန္းႏိုင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း ေမာင္ႀကီးမျပန္ႏိုင္ ဆိုသလို ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ေနေနၾကတာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္လို႔ တခ်ိဳ႕ဆို ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ေတြကိုပါေခၚလာၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ပါေစေသခ်ာ တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ျပန္ၾကမယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵကေတာ့ အားလံုးရဲ႕ရင္ထဲမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီရွိေနၾကပါတယ္။

သူမ်ားႏိုင္ငံထဲမွာ ခိုး၀င္သူဘ၀နဲ႔ အလုပ္လာလုပ္ေနၾကရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး လို႔၊ သယံဇာတခ်ိဳ႕တဲ့လို႔၊ ရာသီဥတုမမွ်တလို႔၊ လူဦးေရမ်ားလို႔၊ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးလို႔..... အစရွိတဲ့ အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ဒီလို ႏိုင္ငံျခားကို တဖြဲဖြဲနဲ႔ ထြက္လာေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီးထဲက အား လံုး ၀ိ၀ါဒမကြဲပဲ လက္ခံႏိုင္ၾကမယ့္ဟာကေတာ့ ဘ၀တိုးတက္မႈကိုလိုခ်င္လို႔ ဆိုတာပါပဲ။

အရင္တုန္းကဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားကို အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ထြက္ၿပီးအလုပ္လုပ္ၾကတာဟာ အေျခခံလူတန္းစားေတြ အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသားေတြအမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။ အခုေနာက္ ပိုင္းမွာေတာ့ ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ လူတန္းစားေပါင္းစံုျဖစ္ေနပါၿပီ။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ တိုင္းျပည္ထဲမွာ မေနႏိုင္ မေနခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။

အတန္းပညာမျမင့္တဲ့လူေတြက အလုပ္ လုပ္ဖို႔ အတန္းပညာျမင့္တဲ့လူေတြက အဆင့္ျမင့္ပညာသင္ဖို႔ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္လာပါၿပီ။ အခုလက္ရွိမွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ႏိုင္ငံျခားကိုထြက္ထြက္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ေတာ္ရံုနဲ႔ျပန္ျဖစ္ဖို႔မလြယ္ၾကတာ ကိုယ့္ေတြ႔အရ၊ ျမင္ေနၾကားေနခ်က္အရ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အလုပ္လာလုပ္ေနတဲ့သူေတြကလည္း ျပည္တြင္းမွာ အလုပ္ျပန္လုပ္ဖို႔ ေတာ္ရံုနဲ႔မဆံုးျဖတ္ရဲပါဘူး။

၀င္ေငြခ်င္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကြာပါတယ္။ ေနရထိုင္လုပ္ကိုင္ရတဲ့ အဆင့္အတန္းခ်င္းကလည္းကြာေနပါတယ္။ ထို႔အတူပဲ ႏိုင္ငံျခားမွာပညာသင္ေနတဲ့လူေတြကလည္း ပညာသင္ၿပီးရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ျပန္ဖို႔ဆိုတာမလြယ္ပါဘူး။ သင္ထားတဲ့ပညာနဲ႔ကိုက္ညီမယ့္အလုပ္၊ ၀င္ေငြအဆင့္အတန္း စတာေတြက ဘယ္လိုမွမယွဥ္သာတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားမွာပဲ ရပ္တည္ေနၾကပါတယ္။

အခု ဆိုရင္ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း သားသမီးေတြကို ႏိုင္ငံျခားလႊတ္ေက်ာင္းတက္ ဆိုတာေတြက ထံုးစံလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနတာကေတာ့ အဲဒီလူေတြဟာလည္း ေတာ္ရံုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလို ျဖစ္ေန ၾကဦးမွာပါ။ ဒါေတာင္ ျပည္တြင္းက ထြက္လာခ်င္လ်က္နဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ မလာႏိုင္တဲ့သူ ေတြကို ထည့္မတြက္ထားေသးပါဘူး။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္အေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အပူအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္လာေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေၾကာင့္လည္း အပူေတြကေနသက္သာခြင့္ေတြ ရေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာက ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အပူေတြ မၿငိမ္းသြားပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အပူေတြကို ၿငိမ္းသြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဆိုတာ ေမးစရာ ျဖစ္လာပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခုလိုပဲ ႏိုင္ငံျခားကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ထြက္ေနၾကတာဟာ အမွန္ဆံုးနည္းလမ္းပဲလား...၊ တျခားဘာနည္းလမ္းေတြရွိေသးသလဲ... ေနာက္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္းထားတဲ့လမ္းက အဆင္ေျပႏိုင္မလား.... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီ လား..ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ပတ္လည္ရိုက္ေနပါတယ္။ မိတ္ေဆြမ်ား လည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေတြးတိုက္ဆိုင္ခဲ့ရင္ ၀ိုင္းစဥ္းစားၾကပါဦးခင္ဗ်ာ။ အေျဖတခုခုေတာ့ ရႏိုင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးး။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ျမင္ကြင္းမ်ား

ကၽြႏု္ပ္အမိျမန္မာျပည္သို႔ျပန္ေသာအခါ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ေတာင္ေက်ာ္အလုပ္သမားတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ကိစၥအ၀၀ကို ပြဲစားထံဆက္သြယ္ၿပီး ယင္း၏စီစဥ္ေပးမႈျဖင့္ နယ္စပ္မဲေဆာက္ သို႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။

ထိုမွတဆင့္ေမြးရပ္ေျမသို႔ ဆက္လက္ထြက္ခြါလာရာ လမ္းတေလွ်ာက္ တြင္ ဂိတ္ႀကီးဂိတ္ငယ္အသြယ္သြယ္ကို ျခေသ့ၤတေထာင္တန္အားကိုးျဖင့္ အခက္အခဲမရွိ ျဖတ္သန္းခဲ့ေပသည္။ ကားလမ္းတေလွ်ာက္ ၀ါးလံုးတန္းျဖင့္ တားထားေသာ ၀ါးတားဂိတ္ မ်ားစြာကိုေတြ႔ရသည့္အခါ မဆီမဆိုင္ အေမရိကန္သမၼတတဦးကို သတိရမိေသးသည္။ ၀ါးတားဂိတ္အေရးေၾကာင့္ထိုသူျပဳတ္သြားခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ။

ဒီ၀ါးတားဂိတ္ကေတာ့ အာဏာရူးတို႔ သက္ဆိုးရွည္ရန္ ေထာက္ပံ့ေပးေနေသးသည္။ သံတူေၾကာင္းကြဲေပမင့္ ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္ေတြးရင္း ၿပံဳးမိေခ်သည္။သို႔ကလို႔ အိမ္သို႔ေရာက္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ဦးစြာလုပ္ရသည္မွာကား အိမ္ေထာင္စုစာရင္း ျဖစ္ေပသည္။

ကၽြႏု္ပ္၏သက္ထားကို အိမ္ေထာင္စုစာရင္းထဲသြင္းရန္အတြက္ မူလ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းကိုေတာင္းၾကည့္ေသာအခါ “ဟဲ့ပလုတ္တုတ္ ဒါကဘယ္လိုျဖစ္တာ တုန္း” ဟုေမးရျပန္ေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔မိသားစုအားလံုး ေမြးကင္းစကေလးပါမက်န္ ႀကံ႕ဖြတ္အသင္း၀င္ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ကၽြႏု္ပ္၏မိခင္ႀကီးက “သိပါဘူးကြယ္ ဟိုတေလာက စာရြက္အသစ္လဲရမယ္ဆိုၿပီးေနာက္ပိုင္း ဒီလိုျဖစ္ရတာပဲ” ဟုျပန္ေျဖေလသည္။

ကၽြႏု္ပ္မွာ မိမိမုန္းေနေသာအဖြဲ႔ထဲတြင္ အမည္စာရင္းပါေနသည္ကိုၾကည့္၍ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ေအာင္ျဖစ္ေနရေပသည္။ ယခုအခါ ကၽြႏု္ပ္အား မည္သည့္အဖြဲ႔တြင္ ပါ၀င္သလဲဟုေမးလာ မည္ဆိုပါက ႀကံ႔ဖြတ္ေဟ့ ႀကံ႕ဖြတ္တဲ့ကြ ဟူ၍ျပန္ေျဖရေပေတာ့မည္။ သင္တို႔သည္လည္း ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္စကားေျပာမည္ဆိုပါက ဆင္ျခင္ေျပာရန္ သတိေပးလိုသည္။ (ႀကံ႕ဖြတ္တဲ့ေနာ္ သိတယ္မဟုတ္လား... ၆၅ႏွစ္ျဖစ္သြားမယ္ ဟင္းဟင္းဟင္းးးးးးးးး)ကၽြႏု္ပ္ျပန္ေရာက္ေနၿပီဟု ၾကားသိၾကေသာအေပါင္းသင္းမ်ားသည္လည္း လာေရာက္ႏႈတ္ ဆက္ၾကေလသည္။

ထိုအေပါင္းအသင္းမ်ားကိုေတြ႔ရေသာအခါ မ်ားစြာခၽြတ္ၿခံဳက်ေနသည္ စိတ္မေကာင္းစြာေတြ႔ရေပသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၂ခုႏွစ္ ကၽြႏု္ပ္ျပန္သြားစဥ္က ေတာက္ ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ရွိခဲ့သေလာက္ ယခုအခါ တျခားစီျဖစ္ေနေပသည္။ အလုပ္အကိုင္က လည္းရွားပါးေၾကာင္း လြန္စြာညည္းေနၾကသည္။ တခ်ိန္က ႏွစ္လံုးဂဏန္းျဖင့္ စီးပြါးရွာ ၀င္ေငြေျဖာင့္၍ သိန္းရာခ်ီရွိခဲ့ရာက ယခုအခါ ဆိုင္ကယ္အစုတ္ေလးတစီးႏွင့္ လိုင္းဆြဲကာ ရုန္းကန္ေနၾကရသည္။

တေန႔သံုးေထာင္က်ပ္ခန္႔ရမွသာ သူတို႔မိသားစုအဆင္ေျပၾကမည္ ျဖစ္ရာ သူတို႔မွာ ခရီးသည္ရရန္ ဆိုကၠားဆရာတို႔ႏွင့္အၿပိဳင္ ေစ်းေလ်ာ့လုဆြဲေနၾကရသည္။ တခါတရံခရီးသည္လုရင္း စကားမ်ားထိုးႀကိတ္ပြဲမ်ားျဖစ္ၾကေၾကာင္းလည္း စိတ္မေကာင္း စြာၾကားသိရသည္။ ထိုသို႔တေန႔တေန႔ စားဖို႔စားရိတ္ရရန္သာလံုးပန္းေနၾကရသျဖင့္ တျခားအေရးကိစၥမေပၚေစ ရန္ သူတို႔မွာဆုေတာင္းေနၾကရသည္။ ဥပမာ- မိသားစုထဲတြင္ တစံုတဦးေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္လာမည္ဆိုပါက ေဆးကုသရန္စားရိတ္မတတ္ႏိုင္ မရွာႏိုင္ျဖစ္ေနၾကရေၾကာင္းသိရေပ သည္။

အနာဂတ္အေရးဆိုသည္ကား သူတို႔အတြက္ဘာမွမရွိသလိုျဖစ္ေနရေပသည္။ သူတို႔၏ထြက္ေပါက္ကား အရက္ျဖစ္ေပသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ေစတနာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ တြင္ အရက္ဘီယာေဆးလိပ္တို႔ လြန္စြာေစ်းေပါေပသည္။ အရက္တစ္ပုလင္း သံုးရာက်ပ္ ေဆးေပါ့လိပ္တစ္ရာဖိုးေလးလိပ္ အခ်ဥ္ထုပ္ႏွစ္ထုပ္တစ္ရာ ေငြငါးရာက်ပ္ရွိလွ်င္ပင္ လူသံုးေယာက္ေကာင္းစြာမူး၍ ရၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔အတြက္ဘာမွထြက္ေပါက္မရွိသလိုျဖစ္ေနသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္မွာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနရသည္။

ႏိုင္ငံျခားထြက္အလုပ္လုပ္ရန္လည္း အဆက္အသြယ္ အရင္းအႏွီးလိုျပန္ သည္။ ကၽြႏု္ပ္အေနႏွင့္ကလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မနည္းရုန္းကန္ေနရသျဖင့္ ဘာမွမကူညီ ႏိုင္၊ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ကိုႏွစ္သိမ့္ရန္ တခြက္လွ်င္ ငါးရာႏႈန္းျဖင့္ေရာင္းေနေသာ ျမန္မာတို႔၏ ျမန္မာဘီယာကိုသာ အ၀တိုက္လႊတ္လိုက္ရေပေတာ့သည္။ ဘီယာျဖင့္၀ိုင္းဖြဲ႔ စကားစျမည္ ေျပာၾကရာတြင္ စၾကေနာက္ၾကရင္း သူငယ္ခ်င္းတဦး၏ ညီမအပ်ိဳေလးအေၾကာင္း ေရာက္ သြား၍ အျခားသူမ်ားက ေယာက္ဖဘာညာျဖင့္ ၀ိုင္းေျပာၾကရာ ထိုသူငယ္ခ်င္းကလည္း စကားတခြန္းျဖင့္တံု႔ျပန္ေျပာဆိုေလသည္။

ထိုစကားမွာ “မင္းတို႔ေကာင္ေတြ စကားေျပာရင္ ေကာင္းေကာင္းေျပာၾကေလ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြမေျပာၾကနဲ႔” ဟူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္မွာ “ေၾသာ္..ဒို႔ႏိုင္ငံမွာ ႏို္င္ငံေရးဆိုတာ မေကာင္းတဲ့စကား တားျမစ္တဲ့စကား ျဖစ္ေန ပါေပါ့လား” ဟုအေတြး၀င္မိသည္။ကၽြႏု္ပ္၏သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစုမွာ လူပ်ိဳဟိုင္းစာရင္းမ်ားသို႔၀င္ေနၾကၿပီျဖစ္သျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္က “မင္းတို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ဘာဖို႔ မလုပ္ေတာ့ဘူးလား”ဟု စပ္စုမိျပန္သည္။

ထိုအခါသူတို႔က “ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ မနည္းရုန္းကန္ေနရတာကြာ ၿပီးေတာ့ ဒီေခတ္က စိတ္ကူးယဥ္အ ခ်စ္ဘာညာေတြနည္းကုန္ၿပီ။ မီးမီးတို႔အႀကိဳက္ ဖိုးတီးဖိုက္ကြ ၊ ေကာင္မေလးေတြက ငါတို႔ လိုဆင္းရဲသားေတြထက္ ေငြရွိတဲ့ ေလးဆယ္ေက်ာ္ငါးဆယ္အရြယ္အဖိုးႀကီးေတြကို ပိုစိတ္ ၀င္စားေနၾကတာကြ” ဟုျပန္ေျပာေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ရျပန္ သည္။ ႏွလံုးသားေရးကိစၥမ်ားေျပာဆိုေနရာမွ ႏွစ္လံုးဂဏန္းကိစၥသို႔ စကားဦးေရာက္သြား ျပန္သည္။

ဟိုယခင္က တစ္လလွ်င္ ခြန္နစ္ရက္သာ ေလာင္းကစားလုပ္ၾကေသာ္လည္း ယခုအခါ တပတ္လွ်င္ငါးရက္ တစ္ရက္လွ်င္ႏွစ္ႀကိမ္ ခ်ဲထြက္ေၾကာင္းသိရသည္။ စေန တနဂၤေႏြသာနားေၾကာင္း ထိုနားရက္တြင္လည္း ေဘာ္လံုးပြဲေလာင္းျခင္းသို႔ အလွည့္ေပး ေၾကာင္းသိရသည္။ ယခုအခါ ထိုးသားဖက္မွ အထိုးနည္းလာသျဖင့္ ဒိုင္က ႏွစ္လံုးတိုက္ကို ၈၅ဆေလ်ာ္ေၾကာင္းသိရရာ ကၽြႏု္ပ္မွာ မ်ားစြာထိတ္လန္႔မိေလသည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ၆၅ဆ သာေလ်ာ္ေလ့ရွိရာမွ ၈၅ဆ အထိေလ်ာ္ေပးသည္ဆိုရာတြင္ ထိုးသားမ်ားမည္မွ် အရႈံးေပၚ ေနသည္ကို သိႏိုင္ေပသည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာ က်ယ္ေလာင္ေဖါင္ပြစြာေျပာဆိုေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို တိတ္တဆိတ္နား ေထာင္ရင္း အကဲခတ္ေနမိသည္။

သူတို႔ေျပာေနေသာအေၾကာင္းမ်ားထဲတြင္ အတိတ္က မည္သို႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္ ဆိုသည္ခ်ည္းျဖစ္ေနသည္။ အနာဂတ္အ ေၾကာင္း တစိုးတစိမွမပါ၊ ယုတ္အဆြဆံုး လက္ရွိအေနအထားအေၾကာင္းပင္ ဟဟမေျပာ ခ်င္ၾက။ ေယာင္၀ါးေနေသာအနာဂတ္၊ တည္ရာမဲ့လက္ရွိအေျခအေနကို တမင္ေမ့ထားသ လိုေနေနသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္ထင္မိသည္။ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူတို႔ႏွင့္ဘာမွမထူးသူ သာျဖစ္သည္။

လက္ရွိမွာ သူတို႔ထက္ စာေရးေသာက္ေရးနည္းနည္းသာသည္မွလြဲ၍ အနာဂတ္မဲ့ေနသူသာျဖစ္သည္။ တခါတခါ သူတို႔လိုပဲ ဘာမွမေတြးမိေအာင္ေနထိုင္ရင္း ႀကံဳသလိုေပ်ာ္သလိုေနရင္ ေကာင္းမလားဟုပင္ ေတြးမိေခ်သည္။ တခါက ႏိုင္ငံျခားသားတဦးႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ရာ ထိုသူက “မင္းတို႔ျမန္မာေတြ အလုပ္လုပ္၊ ေငြရွာ၊ စားေသာက္ ဒါနဲ႔ပဲလည္ေနၾကတာမ်ားတယ္။

နိမ့္က်ေနတဲ့ဘ၀ကို ျမင့္ဖို႔ဘာမွလုပ္ တာမေတြ႔ရဘူး” ဟု သူျမင္သလို ေ၀ဖန္သြားသည္။ ထိုစဥ္ကကၽြႏု္ပ္ဘာမွျပန္မေျဖႏိုင္ခဲ့၊ ယခုထိလည္းေျဖရန္အေျဖမရွိေသး။ အေျဖမရေသးေသာပုစၦာကို ေတြးရင္းေတြးရင္းးးးးးးးးးး ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမွာမည္နည္းးးးးးးးးး

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ခ်ဲသမားနဲ႔ဘုန္းႀကီးတေစၦမ်ား ၃

ရဲ႕အနားစြန္းႏွစ္ဖက္ဟာ ရွည္ရွည္ဆြဲေလ ပိုေ၀းေလျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွေပါင္းဆံု ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါဟာ စစ္တပ္နဲ႔ဒီမိုေတြျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနပဲ။ ငါတို႔က Y လိုမ်ိဳး အဲ ဒီမေပါင္းဆံုတာကို ဆြဲယူၿပီး လမ္းေၾကာင္းတခုတည္းျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္”အထက္ပါစကားစုဟာ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာျပည္ျပန္သြားတုန္းက တတိယအုပ္စုလို႔ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ခံယူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕စကားျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ႏိုင္ ငံေရးအေၾကာင္းကို သူ႔အျမင္ကိုယ့္အျမင္ ေတာ္ေတာ္ေလးဖလွယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အစပိုင္း မွာ သူကကၽြန္ေတာ့္ကို အစြန္းေရာက္တဲ့ သေဘာထားတင္းမာတဲ့လူလို႔ထင္ေနပါတယ္။ ေျပာဆိုျငင္းခုန္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူမသိထားတဲ့ သူမသိ လိုက္ရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနေသးတယ္လို႔ ၀န္ခံပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ခံေနရတဲ့ အေနအထားမွာ သူ႔အေနနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ ျပည္ တြင္းမီဒီယာက အခ်က္အလက္ေတြကိုအေျခခံၿပီး လမ္းေၾကာင္းရွာထားရလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။သူ႔အျမင္ရဲ႕အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚကို တေျဖးေျဖးနဲ႔ဆြဲေဆာင္သြားရမယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က မင္းရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲလို႔ ေမးတဲ့အခါ သူတိတိက်က် မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အနဲဆံုးေတာ့ အႏွစ္၂၀ ေလာက္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႔ေျပာပါတယ္။

ဒါက တတိယအုပ္စုလို႔ခံယူေနတဲ့သူေတြထဲက တေယာက္ရဲ႕အေတြးအျမင္ေတြပါ။ အဲဒီတတိယအုပ္စုလို႔ခံယူေနၾကသူေတြထဲမွာလဲ ပံုစံကြဲေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္သေလာက္ဆို အၾကမ္းဖ်င္းအရ သံုးမ်ိဳးေလာက္ရွိပါတယ္။ အျဖဴထည္အုပ္စု၊ ေရာင္စံု အုပ္စုနဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔အုပ္စုတို႔ပါပဲ။ အျဖဴထည္အုပ္စုဆိုတာက ခုနကကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းလို တိုင္းျပည္ကိုတိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာအရင္းခံအုပ္စုပါ။ သူတို႔ေတြထဲမွာ ပညာတတ္လူ ငယ္ေတြ ဘာသာေရးကိုစိတ္၀င္စားတဲ့လူေတြအမ်ားစုပါ၀င္ၿပီး အရာရာကိုၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ ေျဖရွင္းဖို႔ လိုလားပါတယ္။


ေနာက္ၿပီး ဒီမိုအေရးလႈပ္ရွားေနသူေတြကို သိပ္အယံုၾကည္မရွိ တဲ့လူေတြမ်ားပါတယ္(မ်ားဆို...ဆရာသမားေတြကလဲ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာတာေတာင္ ဘာမွ ေလာက္ေလာက္လားလားမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးမဟုတ္လား) ။ေရာင္စံုအုပ္စုကေတာ့ လူေကာင္းနည္းၿပီး လူခပ္ရႈပ္ရႈပ္ေတြမ်ားပါတယ္။ ဒီအုပ္စုထဲမွာ ငါးမင္းေဆြတို႔ေအးလြင္တို႔လို ဒီမိုထြက္ေတြကအစ ပညာရွင္ေယာင္ေယာင္လူေတြအဆံုး အမ်ိဳးမ်ိဳးပါ၀င္ေနၾကၿပီး စစ္တပ္နဲ႔ေပါင္းလုပ္ဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္အားထက္သန္ပါ တယ္။

(အထူးသျဖင့္ စီးပြါးေရးေတြမွာေပါ့ေလ) သူတို႔က ဒီမိုသမိုင္းေၾကာင္းေတြရွိေနေတာ့ စစ္တပ္က သူတို႔ကိုယံုေအာင္ ေဒၚစုနဲ႔ဒီခ်ဳပ္ကို အဓိကထားတိုက္ခိုက္ျပေနၾကတယ္။ သူတို႔ ကသာလွ်င္ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔တိုးတက္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သလိုလိုအေပါက္မ်ိဳးခ်ိဳးၾကပါ တယ္။ သူတို႔အုပ္စုထဲမွာ တိုင္းျပည္အေပၚေစတနာထားတာထက္ ကိုယ့္အတၱကို တည္ေဆာက္ေနသူက အမ်ားစုလို႔ယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူတို႔အုပ္စုက နည္း နည္းရင္း မ်ားမ်ားျမတ္ႏိုင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကိုရွာေနတာပါ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေပါ့ေလ။ေနာက္တအုပ္စုျဖစ္တဲ့ ၀ါဒျဖန္႔အုပ္စုကိုေတာ့ အထူးေျပာစရာမရွိပါဘူး နဂိုကတည္းက စစ္ တပ္အတြက္၀ါဒျဖန္႔ေနတာပါ။ သူတို႔မွာ ခံယူခ်က္ေတြ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ဘာမွေလာက္ ေလာက္လားလားမရွိပါဘူး။ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေအာင္ ထထေအာ္ေနတာသာျဖစ္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဒီလိုအုပ္စုေတြခြဲၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျမင္သေလာက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ပထမဆံုးအျဖဴထည္အုပ္စုကို အရင္ဆံုး ေျပာခ်င္တာက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဟာ နက္ရႈိင္းရႈပ္ေထြးပါတယ္။

စာအုပ္ႀကီးေတြထဲက ပံုေသ နည္းေတြ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္ေတြကို တရားေသသံုးလို႔မရပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူ ငယ္ေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမသိၾကေသးတာ မ်ားပါတယ္။ တိုင္း ရင္းသားေတြဟာ ဗမာေတြကို ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္၊ သူတို႔ဘာကိုလိုခ်င္သလဲ၊ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲ အစရွိတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြကို ရွင္းႏိုင္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

ေနာက္တခုကေတာ့ ဒီအျဖဴထည္အုပ္စုက အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ယံုၾကည္မႈကို ရလိမ့္မယ္လို႔ သူတို႔ေမွ်ာ္မွန္းေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အာဏာရွင္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုၾကည္တတ္ပါဘူး။ တျခားလူဆိုတာခဏထား အၿမဲတမ္းလက္တြဲလာတဲ့ ကိုယ္လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ကိုေတာင္ မယံုၾကည္ပါဘူး။ ယံုေနသလိုဟန္ေဆာင္တာပဲရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဏာရွင္ရယ္လို႔ျဖစ္ေနတာပါ။ အာဏာရွင္စနစ္ကိုခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစခ်င္ရင္ အာဏာရွင္ကိုျဖဳတ္ခ်ရပါမယ္။

အဲဒီလိုမွမဟုတ္ ေပါင္းလုပ္ရင္းနဲ႔တေျဖးေျဖးေျပာင္းယူမယ္ ဆိုတာက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးလမ္းေဟာင္းႀကီးကို လိုက္ေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုေန၀င္းအာ ဏာသိမ္းထားတုန္းကလည္း အဲဒီေခတ္က ပုဂၢိဳလ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတို႔က ဘိုေန၀င္းကို သိမ္းသြင္းဖို႔ဆိုတာထက္ သူတို႔ကို ဘိုေန၀င္းကပဲ သိမ္းသြင္းၿပီး အသံုးခ်တာေတြ ကန္ထုတ္တာေတြခံလိုက္ရပါတယ္။ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ေႂကြးေၾကာ္သံတခု ေတာင္က်န္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဘာတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ေခြးကတက္ ကပဲေနရေနရပူးေပါင္းပါ၀င္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။ အျဖဴထည္အုပ္စုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လူလတ္တန္းစားပညာတတ္အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးအေခၚရွိတဲ့လူေတြဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္ကိုတခုခုလုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ေကာင္းတာလုပ္ဖို႔မလြယ္ပါဘူး (ဘုန္းႀကီးတရားေဟာ တာေတာင္ ၀န္ခံခ်က္လက္မွတ္ထိုးရတယ္မဟုတ္လား)။ ဒီေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့သူ ေတြဟာ ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ရမယ္၊ ျပႆနာေတြတက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူတို႔သိထားပါတယ္။

မလုပ္ပဲေနဖို႔ကလည္း စဥ္းစားဥာဏ္ရွိတဲ့လူေတြျဖစ္ေတာ့ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလံုဘူးေပါ့ ေလ။ဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ့္လိပ္ျပာလည္းလံု ျပႆနာလည္းမတက္ႏိုင္တဲ့ ၂၀၁၀ႀကီးကိုေရြးၿပီး ဒါဟာလက္ေတြ႔က်တယ္ ဘာတယ္ညာတယ္ေပါ့ေလ ထေအာ္ၾကတာပဲလို႔ျမင္ပါတယ္။ ကိုယ့္လူေတြကို အာမနာတမ္းေျပာရရင္ သားသမီးလည္းရခ်င္တယ္ ဟ၀ွာျပဳရမွာလည္း ေၾကာက္တယ္ဆိုတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေတြလိုပဲလို႔ ျမင္ပါတယ္။ စစ္တပ္ကို ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲ၀င္ရင္ ျပည္သူေတြ ေသေက်ပ်က္စီးတာေတြ ဘာေတြျဖစ္မွာ ဘာညာနဲ႔လည္းေျပာတတ္ၾကပါ တယ္။

အခုလည္းဘာထူးလို႔တုန္း လူေတြမေသေသးတာကလြဲရင္ ေက်ၿပီးပ်က္စီးေနၾက တာပဲမဟုတ္လား။စစ္တပ္ကလိုက္ေလ်ာမႈေတြ ပူးေပါင္းမႈေတြရဖို႔ဆိုရင္ သူတို႔ေလးစား(သို႔)ေၾကာက္ႏိုင္ ေလာက္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ကိုယ့္ဖက္မွာရွိဖို႔လိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာအာဏာရွင္ ေတြဟာ ေလးစားတယ္ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရ သူတို႔မွာမရွိပါဘူး။ သူတို႔မွာေၾကာက္တာပဲရွိပါ တယ္။ သူတို႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္မယ့္သူမ်ိဳးသာ သူတို႔ကပူးေပါင္းဖို႔ လိုက္ေလ်ာ ဖို႔ လုပ္တတ္တာပါ။

ဒီအခ်က္ကို အေလးနက္ထားၿပီး စဥ္းစားရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ တတိယ အုပ္စုလို႔အမည္ခံေနၾကသူမ်ားကို စစ္တပ္က ဘယ္ေလာက္အေလးထား ေနရာေပးမလဲဆို တာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ဆန္းစစ္ပါ။ ေရာင္စံုအုပ္စုကိုေတာ့ သိပ္ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ လက္ရွိျမန္မာစစ္တပ္ မွာ ဗိုလ္မႉးႀကီးနဲ႔အထက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ တပ္ထဲကို တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္အေျခခံလို႔ ၀င္ေရာက္ ခဲ့ၾကသူ အမ်ားစုပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာက်ေတာ့ ျပည္သူ႔အက်ိဳးဆိုတာထက္ ရာထူးစည္းစိမ္ေလး မေပ်ာက္ဖို႔ပဲ လုပ္ေနၾကတာေတြ႔ရမွာပါ။

စည္းစိမ္အာဏာဆိုတာ လူ ေတြကို ေဖါက္ျပန္ရူးသြပ္ေစပါတယ္။ စည္းစိမ္အာဏာေၾကာင့္ပဲ လြတ္လပ္ေရးရကာစ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ႏွိပ္ စက္ခဲ့ၾကတာ မၾကာခဲ့ေသးပါဘူး။ ဒီေရာင္စံုအုပ္စုကေရာ အထက္ပါပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ ထူး ျခားျမင့္ျမတ္တဲ့ ကိုယ္ခံအားေတြရွိလား၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေလးရလာရင္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို ျပန္ ၾကည့္ႏိုင္မလားဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေမးၾကည့္ၾကပါ။

ဒီမိုေတြကေရာ မေဖါက္ျပန္ဘူးလားလို႔ ျပန္ေမးႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမိုေတြလည္း ေဖါက္ျပန္တတ္ ၾကတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္ အေရးယူႏိုင္မႈနဲ႔ စနစ္ကျပန္ထိန္းထားပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့တရား စီရင္ခြင့္ေတြ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခြင့္ေတြရွိတဲ့အတြက္ အက်င့္ပ်က္မႈက ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ပါ ဘူး။ လက္ရွိမွာ ရပ္ကြက္ဆယ္အိမ္ေခါင္းေလာက္ကိုေတာင္ ဘာမွျပန္ေျပာလို႔မရတဲ့ေခတ္ ေနာက္လည္း ဒီလူေတြပဲဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ရင္ ဘာမွျပန္ေျပာလို႔မရတာေတြပဲလာမွာပါ။

အဲဒါကို ေပါင္းလုပ္မယ္ ေပါင္းလုပ္မယ္လို႔ ေအာ္ေနၾကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ အၿမီးအ ေမာက္တည့္ေအာင္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကဖို႔ မဟာပညာေက်ာ္မ်ားကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။၀ါဒျဖန္႔တဲ့အုပ္စုကိုဘာမွေတာ့ ေ၀ဖန္ေလာက္စရာမရွိပါဘူး။ အစကတည္းကကၽြန္ေတာ္ ဒီေလာက္ ရွည္ရွည္ေရးဖို႔မရည္ရြယ္ထားပါ။ ေရးရင္းနဲ႔ စာအေရးအသား မပိုင္ႏိုင္လို႔ ရွည္ လာတာ ၃ပိုင္းခြဲရတဲ့အဆင့္ေရာက္သြားပါတယ္။ တကယ္ေရးခ်င္တဲ့ တျခားဟာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ျပည္ေတာ္ျပန္အေတြ႔အႀကံဳေတြ အေတြးအျမင္ေတြ ၊ ေနာက္ပို႔စ္မွာ ဆက္ေရးပါ မယ္။ မိတ္ေဆြမ်ား.. မဂၤလာပါခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ခ်ဲသမားနဲ႔ဘုန္းႀကီးတေစၦမ်ား ၂

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဟာ တျခားဘယ္ႏိုင္ငံနဲ႔မွမတူပါဘူး။ အတိုက္အခံထဲမွာကို ကြဲျပား ျခားနားတဲ့အျမင္ေတြနဲ႔ အုပ္စုကြဲေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုကြဲေနတာက စစ္တပ္၀ါဒ ျဖန္႔ျဖဴးေရးအတြက္ အခြင့္ေကာင္းတခုပါ။

၀ါဒျဖန္႔တဲ႔ေနရာမွာလည္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္၀ါဒ ျဖန္႔သလို ဖါးတပိုင္းငါးတပိုင္းေတြကိုလည္း ေျမာက္ေပးၿပီး ၀ါဒျဖန္႔ခိုင္းပါတယ္။ သူတို႔၀ါဒျဖန္႔တာေတြက ဘယ္သူမွ စိတ္၀င္စားမႈမရွိလို႔ မေအာင္ျမင္ေပမဲ့ ဖါးတပိုင္း ငါးတပိုင္းေတြ၀ါဒျဖန္႔တာကေတာ့ လူေတြကို ဟုတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ ထင္ေယာင္မွား ျဖစ္ေစႏိုင္ပါ တယ္။

သူတို႔က ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သားလိုလို ဘာလိုလို အေရၿခံဳထားသလို၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ယခင္လြတ္ေျမာက္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ လူေတြနဲနဲ ထင္ေယာင္မွားျဖစ္ေနရတာပါ။ဖါးတပိုင္းငါးတပိုင္းလုပ္ေနတဲ့အုပ္စုကို ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီမိုထြက္ေတြနဲ႔ ေခတ္ပညာတတ္လို႔ေခၚေနတဲ့ စာအုပ္အလြတ္က်က္ထားတဲ့သူေတြခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ေတာင္စဥ္ေရမရာေလွ်ာက္ေျပာေနတာေဘးဖယ္ၿပီး အႏွစ္ခ်ဳပ္၀ါဒကို ၾကည့္လိုက္ မယ္ဆိုရင္ စစ္တပ္နဲ႔ပူးေပါင္း ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ အမတ္တက္လုပ္ ၿပီးမွကိုယ္လိုသလိုျပဳျပင္ ဒီလိုပဲ အဓိပၸါယ္ထြက္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ကို နအဖ ဘက္ေတာ္သားေတြလို႔ေျပာရင္ သူတို႔က မႀကိဳက္ပါဘူး၊ မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဖင္ပိတ္ျငင္းၾကပါတယ္။ ဒါမွလည္း လူေတြကို အယံုသြင္းလို႔ ရမယ္ မဟုတ္လား။

ပါးစပ္က ဘယ္လိုပင္ျငင္းေနပါေစ သူတို႔ရဲ႕ အယူ၀ါဒက ရွင္းရွင္းႀကီး သက္ေသခံေနပါတယ္။ သူတို႔ေျပာေနတဲ့အထဲမွာ အမ်ားဆံုးပါေနတာက ဒီခ်ဳပ္မေကာင္းေၾကာင္းနဲ႔ ေဒၚစုမေကာင္း ေၾကာင္းေတြပါပဲ။ ဒီခ်ဳပ္က ဘယ္လိုညံ့တယ္၊ ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဘယ္လိုဆိုးတယ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ... အစရွိသျဖင့္ေရးၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီခ်ဳပ္ဟာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္နီးပါးလုပ္လာေပမဲ့ ဘာမွတိုးတက္မလာဘူး..ျပည္သူေတြမဲေပးထားတာ အလကားပဲ...အစရွိသျဖင့္ ဒီလိုပဲအဓိပၸါယ္ထြက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြေရးၿပီး ၀ါဒျဖန္႔ပါတယ္။

အေပၚယံေတြးရင္ ဟုတ္သလိုလိုရွိေနေပမဲ့ ေသခ်ာစဥ္စားသင့္တဲ့အေၾကာင္းအရာက ဒီခ်ဳပ္ မွာပါ၀င္လႈပ္ရွားလို႔ ေထာင္က်သြားသူေတြ၊ ဘ၀ပ်က္သြားသူေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိသြားၿပီ လဲ၊ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြထဲမွာ ဒီခ်ဳပ္က ဘယ္ႏွရာခိုင္ႏႈန္းပါေနလဲဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ ဒီခ်ဳပ္က အလုပ္လုပ္/ မလုပ္ ဆိုတာေပၚလာမွာပါ။

အဲ.. အလုပ္ျဖစ္ မျဖစ္ဆိုတာက ေနာက္တပိုင္းသြားမွာပါ။ ဒီခ်ဳပ္မွာလည္း အားနည္းခ်က္ ေတြရွိႏိုင္သလို အမွားအယြင္းေတြလဲ ရွိေကာင္းရွိမွာပါ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုအေနနဲ႔ ဘာမွ လုပ္ေဆာင္လို႔မရေအာင္လည္း စစ္တပ္က ရိုက္ခ်ိဳးထားတာကို ဆရာႀကီးေတြက ထည့္မ ေရးတာကေတာ့ မသိလို႔ ထည့္မေရးတာလား တမင္မေရးၾကတာလား ဆိုတာ စာဖတ္သူေတြပဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

ဒီခ်ဳပ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ထိပ္ပိုင္း အလယ္ပိုင္း ေအာက္ေျခပိုင္း အကုန္လံုး ဟာ ႏွိပ္ကြပ္ခံေနရပါတယ္။ သတင္းေတြမွာေတာ့ ထိပ္ပိုင္းနဲ႔ အလယ္ပိုင္းကလူ ေလာက္သာ အဖမ္းဆီးခံရ၊ ေထာင္ခ်ခံရ ဆိုတာေတြေလာက္ပဲ ေရးႏိုင္ၾကတာပါ။ ေအာက္ပိုင္းက ပါတီ၀င္ေတြ ျဖစ္ရင္ လူမသိ သူမသိ ပါပဲ။ နမူနာတခုအေနနဲ႔ ေမးခြန္းတခု ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာရွိစဥ္က ဒီခ်ဳပ္ကို ဘယ္လိုဆက္သြယ္၊ ဆက္ႏြယ္ဘူးလဲ ဆိုတာပါပဲ။

အေျဖကေတာ့ ႏိုး... ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ထိမွာေၾကာက္ လို႔ လို႔ ရပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ အဲဒီေမးခြန္းကို ေျဖၾကည့္ပါ။ ႏိုး..လို႔ ေျဖသူ ဘယ္ႏွေယာက္ ရက္စ္လို႔ေျဖႏိုင္သူ ဘယ္ႏွေယာက္ထြက္လာမယ္၊ ဒီခ်ဳပ္ကို လႈပ္ရွားမရေအာင္ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လို ခ်ဳပ္ထားတယ္ဆိုတာ အေျဖထြက္လာပါမယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ပတ္သက္ရင္လည္း သူတို႔ေျပာပံုဆိုပံုက ေတာ္ေတာ္ေလး ပညာပါတာကို ေတြ႔ရပါ တယ္။ ပထမဆံုးေဒၚစုကို ေစာင္းေျမာင္းတိုက္ခိုက္တာေတြ မလုပ္ေသးဘူး။ ေဒၚစုေတာ္ တယ္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာေလာက္နဲ႔ပဲ အစပ်ိဳးလာပါတယ္။

တေျဖးေျဖးနဲ႔မွ ကြန္မန္႔ေတြက တဆင့္ ပို႔စ္ေတြအထိ တိုက္ခိုက္လာပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုး ေဒၚစုဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္ လုပ္ၿပီး ဒါေလးေတာင္မွ မသိဘူးလား ဘာလားနဲ႔ေရးလာပါတယ္။ သူေျပာခ်င္တာက နအဖကလႊတ္ေပးခါနီးမွာ ယက္ေတာကို လက္ခံလို႔ မလြတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေလးေတာင္ မစဥ္း စားတတ္ဘူးလားေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီထက္ ဆိုးတာက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဟာ ေဒၚစုရႈပ္ေနလို႔ မတိုး တက္တာ၊ အခုေဒၚစုကိစၥက သာမည တိုင္းျပည္က အဓိက ဆိုၿပီးလုပ္လာပါတယ္။ ကြန္မန္႔ေတြမွာလဲ ေဒၚစုဆန္ရွင္ခ်လို႔ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲတာတို႔၊ ေဒၚစုက တိုင္းျပည္အက်ိဳး ဘာေတြလုပ္ေပးဖူးလဲနဲ႔ ၀ိုင္းအူၾကတဲ့အျပင္ သူ႔အေဖကဂ်ပန္ေတြေခၚလာလို႔ တိုင္းျပည္နာ ခဲ့ရၿပီးၿပီး၊ အခုသူက အေမရိကန္ေခၚဖို႔လုပ္ေနတယ္လို႔ အင္မတန္ေအာက္တန္းက်တဲ့ စကားေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္လာပါတယ္။

ျပည္သူေတြလြတ္ေျမာက္ဖို႔ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲဲ့ လူပုဂၢိဳလ္အသီးသီးထဲမွာ စစ္အာဏာရူးေတြအေၾကာက္ဆံုး နံပါတ္(၁)ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဒၚစုကိုၿဖိဳဖို႔နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ားႀကိဳးစားေနတာပါ။ ဒီပဲယင္းမွာ အျပတ္ရွင္းဖို႔မေအာင္ျမင္ေတာ့ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဘာမွလႈပ္ရွားလို႔မရေအာင္ ထိန္းထားပါတယ္။ အဲဒီကာလမွာ သူတို႔အာဏာတည္ၿမဲဖို႔အတြက္ တက္သုတ္ရိုက္ၿပီး ေရြး ေကာက္ပြဲလုပ္ဖို႔နဲ႔ စစ္တပ္အသြင္ေျပာင္းရုပ္ေသးအစိုးရေပၚေပါက္ဖို႔ အသည္းအသန္ လံုး ပန္းေနပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚစုကိုလႊတ္လိုက္ရင္ သူတို႔လိမ္ထားတဲ့၉၂%ႀကီး ဘူးေပၚ လာမယ့္အျပင္ ဟန္ေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲဟာလည္း ပ်က္စီးသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယက္ေတာ မယက္ေတာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚစုကို လႊတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဆံုးစြန္ မတတ္ သာလို႔လႊတ္လိုက္ရရင္ေတာင္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ခင္မွာ အေၾကာင္းတခုခုျပၿပီး အျမန္ဆံုး ထပ္ဖမ္းဦးမွာပါ။

ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔လို ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးေတာင္ လုပ္ခဲ့ေသးတာပဲ။ ေဒၚစုလို ေခါင္းေဆာင္ကို သူတို႔ ဘယ္လိုသတၱိမ်ိဳးနဲ႔လႊတ္ေပးရဲမလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေတာသား ကေတာင္စဥ္းစားတတ္ပါတယ္။ တကယ္က ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ေဒၚစုရွိေနလို႔သာ အဆိုးဆံုးအေျခအေနမျဖစ္သြားတာပါ။ ေဒၚစုသာမရွိရင္ အျမင္ကြဲျပားေနတဲ့အုပ္စုေတြ ေျပေျပလည္လည္ျဖစ္လာဖို႔ ၫိႏႈိင္းေဆြး ေႏြးဖို႔ဆိုတာ ဘယ္သူမွဦးေဆာင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

တိုင္းရင္းသားေတြအပါအ၀င္ အုပ္စု ကြဲေတြက တညီတၫြတ္တည္း ေလးစားေနၾကတာ ေဒၚစုကလြဲရင္ ဘယ္သူမွလည္း အခု မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ မရွိေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နအဖေရာ သူ႔ရဲ႕သံတူေၾကာင္းကြဲ ငေၾကာင္ေတြကပါ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ေဒၚစုကိုမရွိေစခ်င္တာပါ။ ဒါမွလည္း က်န္တဲ့သူေတြ ကို ေျခာက္တန္ေျခာက္ ေျမႇာက္တန္ေျမႇာက္ၿပီး သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္လုပ္လို႔ရမွာေလ။ တျခား မၾကည့္ပါနဲ႔ အခုျပည္ပမွာ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ေတြပုဂၢိဳလ္ေတြပဲၾကည့္ပါ။ သူတို႔အားလံုး မ်က္ႏွာစံုညီ ေဆြးေႏြးဖို႔ ဘယ္သူကဦးေဆာင္စုစည္းႏိုင္ပါသလဲ။

ျဖစ္ႏိုင္ မယ္လို႔ထင္ပါသလားခင္ဗ်ာ။ တကယ္လို႔ ေဒၚစုကသာ အထက္ပါအဖြဲ႔ေတြကို မ်က္ႏွာစံုညီ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ စုစည္းမယ္ဆိုရင္ ျငင္းဆန္ၾကမယ္လို႔ထင္ပါသလား။ ဒါဟာ လက္ရွိ အေျခအေနမွာ ေဒၚစုရဲ႕အေရးပါမႈ တစိတ္တပိုင္းမွ်သာ ရွိပါေသးတယ္။ တျခား ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစားမိတဲ့ ဥာဏ္မမီတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနဦးမွာပါ။

စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔တယ္ဆိုတာက နအဖနဲ႔ ငေၾကာင္ေတြကေတာ့ ခဏခဏ ခလုတ္လာလာ တိုက္ပါတယ္။ ေဒၚစုက စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔ခိုင္းလို႔ပဲ အေနာက္အုပ္စုက လိုက္လုပ္သလိုလို စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔လို႔ပဲ ျမန္မာျပည္သူေတြဆင္းရဲေနရသလိုလို အၿမဲတမ္းေျပာတတ္ပါတယ္။ ရိုးရိုးေလးေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေနသူေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြ စား၀တ္ေနေရး မေျပလည္တာ အဲဒီစီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္မေျပလည္ၾကတာလား စီမံ ခန္႔ခြဲမႈညံ့လို႔မေျပလည္ၾကတာလားဆိုတာ ရွင္းရွင္းေလးပါ။

ျမန္မာျပည္ကဆန္စပါးနဲ႔ အျခားသီးႏွံေတြဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကို တင္ပို႔ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕လစာေငြေတြ ေဒၚလာငါးဆယ္ေအာက္ရေနတာဟာ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔လို႔ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ တကယ္က စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔ထားတယ္သာေျပာေနတာပါ အေမရိကန္ ေရနံကုမၸဏီနဲ႔ ျပင္သစ္ေရနံကုမၸဏီတို႔ အခုထိျမန္မာျပည္မွာရွိေနပါေသးတယ္။

ထို႔အတူပဲ အာဆီယံနဲ႔ဂ်ပန္ေတြက စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔မႈမွာမပါ၀င္ၾကပါဘူး။ အဲဒီႏိုင္ငံက ျမန္မာျပည္မွာ စက္ရံုေတြလာမဖြင့္ၾကတာဟာ ေဒၚစုေၾကာင့္လား၊ ဘာမွတိက်ခိုင္မာမႈမရွိ တဲ့ စစ္အာဏာရူးေတြကိုမယံုလို႔လား စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ထို႔အတူပဲ အေနာက္အုပ္စုက စီးပြါး ေရးပိတ္ဆို႔တာဟာ စစ္အုပ္စုကတိုင္းသူျပည္သားကိုဖိႏွိပ္ရက္စက္လို႔လားေဒၚစုေျပာလို႔ လိုက္လုပ္တာလား ရွင္းပါတယ္။

ေဒၚစုသာအေနာက္အုပ္စုကို ေစလိုရာေစခိုင္းႏိုင္ရင္ စစ္ အုပ္စုေျပးရတာၾကာပါၿပီ။ တိုင္းသူျပည္သားေတြဆင္းရဲရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းအရင္းဟာ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔လို႔ က်ားက်ားမီးယပ္ေအာ္ေနမဲ့အစား ကိုယ့္အဘေတြ အသံုးမက်လို႔ စီမံ ခန္႔ခြဲမႈညံ့ဖ်င္းလို႔ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရဲတဲ့သတၱိေမြးသင့္ပါတယ္။ ေဒၚစုက တိုင္းျပည္ အတြက္ ဘာေတြလုပ္ေပးဖူးသလဲဆိုတာထက္ ေမာင္သန္းေရႊတို႔စစ္အုပ္စုက တိုင္းျပည္ ေကာင္းက်ိဳးဘာေတြလုပ္ေပးဖူးသလဲဆိုတာကို အရင္ဆံုးေျပာၾကပါလို႔ ငေၾကာင္မ်ားကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ စာလဲေတာ္ေတာ္ရွည္သြားပါၿပီ။

ငေၾကာင္ေတြရဲ႕အေတြးအေခၚနဲ႔လမ္းစဥ္ေတြအေၾကာင္းကို ေနာက္တပုဒ္မွာ အၿပီးသတ္ေရးပါမယ္။ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ား.. မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ခ်ဲသမားနဲ႔ဘုန္းႀကီးတေစၦမ်ား ၁

ဒီမွာကိုယ့္္ဆရာ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ ခ်ဲသမားကိုျမင္ဖူးၾကလိမ့္မယ္။ သို႔မဟုတ္ ေျပာရဆိုရကတ္ သတ္တဲ့ ဘုန္းႀကီးတေစၦလိုလူမ်ိဳးေတြကို ႀကံဳဖူးၾကလိမ့္မယ္။

ခ်ဲသမားဆိုတာေတြက တြက္ နည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘိုးေတာ္နတ္ကေတာ္ေတြအထာေပးတာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်ဲထြက္ၿပီးၿပီဆို တာနဲ႔ လူသူေလးပါးဆံုတဲ့ေနရာမွာ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ “ငါေျပာသားပဲ ဒီအပတ္မွာ ဒီလိုျဖစ္ရမွာ.... ခ်ိဳင္းကဒီလိုျပထားတာ.....ဌာပနာမွာက ဒီလိုဂြင္ဆင္နဲ႔..........ေပါင္းျခင္း ကဘယ္ႏွပြင့္........”အစရွိသျဖင့္ မစားရ ၀ခမန္းေျပာတတ္ၾကသလို “ဘိုးေတာ္က လက္ သီးဆုပ္ျပတာ သံုညပဲကြ၊ မင္းတို႔က ငါးလို႔ေကာက္လို႔လြဲသြားတာ.... ေဆးလိပ္ဖြါျပတာ ကလဲ အထာပဲ....” အဲဒီလိုမ်ိဳးေျပာေနၿပီး ဆရာႀကီးစတိုင္ဖမ္းေနတတ္ၾကတယ္။

သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ခ်ဲေပါက္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ခ်ဲထိုးဖို႔ေတာင္ ေငြရွိၾကတာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ဆရာႀကီး စတိုင္နဲ႔ ကၽြမ္းက်င္သူလိုလို ဘာလိုလိုေပါ့ေလ။ အဲ... ထြက္မယ့္ခ်ဲဂဏန္းအကြက္ကို မတြက္ျပႏိုင္ေပမဲ့ အရင္အပတ္က ထြက္ၿပီးသားဂဏန္းေတြဆိုရင္ေတာ့ အပတ္စဥ္လိုက္ ေပါင္းျပ ႏႈတ္ျပနဲ႔ တြက္လိုက္ ကြက္တိက်ေနေအာင္ လုပ္ျပတတ္တယ္။

အဲဒါကိုယံုၿပီး ေအာမိတဲ့သူကေတာ့ ခံေပေရာ့ပဲ။ဟုတ္ကဲ့ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ ဘုန္းႀကီးတေစၦဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလူမ်ိဳးေတြက ခ်ဲသမားေတြလို သိပ္ၿပီးေပါေတာေတာမဆန္ဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္ သူတို႔ဟာ အသိဥာဏ္ ေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ငါသာလွ်င္သိ ငါသာလွ်င္တတ္ ငါ့ေလာက္နား မလည္ၾကဘူး အစရွိသျဖင့္ အတၱဘ၀င္ရူးေနၾကသူေတြျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း သိထား မွတ္သားထားဖူးတာေလးေတြကို အေျခခံၿပီး အျငင္းသန္ေနၾကသူေတြေပါ့။ သူတို႔လို ဟာ မ်ိဳးေတြဟာ အကိုးအကားေတြ အခ်က္အလက္ေတြကို ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္္ ေစ လူေတြအထင္ႀကီးေအာင္ေတာ့ အၿမဲကိုးကားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ဆို သူတို႔ရဲ႕ စကားေတြကပဲ ဟုတ္ေနသလိုလို ထင္ရေအာင္ လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။

သူတို႔နဲ႔ အျမင္မတူလို႔စကားေျပာမယ္ဆိုရင္ ေျပာတဲ့လူကို အကိုးအကားေတြနဲ႔ မ်က္စိလည္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ေရာခ်တတ္ၾကတာ သူတို႔ရဲ႕လမ္းစဥ္ပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေရးေနတဲ့ ဘေလာ့ေတြထဲမွာ အဲဒီခ်ဲသမားလို ဘုန္းႀကီး တေစၦလို ဟာမ်ိဳးေတြရွိတယ္ဗ်။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သမာသမတ္က်တဲ့လူေတြ၊ လက္ေတြ႔ က်က်ေတြးတတ္တဲ့လူေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုျမတ္ႏိုးတဲ့လူေတြ အစရွိသျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ေနၾကတယ္။

တကယ့္အႏွစ္သာရကေတာ့ အႀကံတံုး ဥာဏ္ တံုးေတြဆိုတာ တေျဖးေျဖးေပၚလြင္လာတဲ့လူေတြေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔မွာတိက်တဲ့လမ္းစဥ္ မရွိဘူး၊ စြန္႔စားရဲတဲ့သတၱိေတြမရွိဘူး၊ အဲဒီေတာ့ စစ္တပ္အလိုက် လမ္းျပေျမပံုကိုပဲ ဦးထိပ္ ရြက္ကိုးကြယ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီဟာကပဲဟုတ္သလိုလို၊ ျပည္သူေတြကပဲ အေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံအတည္ျပဳသလိုလို ေယာင္၀ါးေျပာေနၾကတယ္။

စစ္တပ္ကလုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျဖ၊ ထြက္ေပါက္ျဖစ္တယ္လို႔ တင္စားေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီလူေတြဟာ ဆရာႀကီးေနရာ ကလည္းေနခ်င္တယ္၊ ထိုက္တန္တဲ့ေပးဆပ္မႈမ်ိဳးလည္းမလုပ္ခ်င္တဲ့ အေခ်ာင္သမားေတြ ပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း လူတိုင္းမွာ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဘာမွမေျပာလိုပါဘူး။ မေျပာလိုေပမဲ့ ေျပာစရာျဖစ္လာတဲ့ အေၾကာင္း ေတြ ေတြ႔လာေတာ့လည္း ေျပာရပါဦးမယ္။

အထက္ကဆိုခဲ့ၿပီးသလို ႏုိင္ငံေရးခ်ဲသမားေတြ က ဒီခ်ဳပ္နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ဘယ္တုန္းက ဘယ္လိုအကြက္နဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာ အခုေတာ့ ေတြ႔ၿပီမဟုတ္လား ဦးေဆာင္ပါတီလုပ္ေနၿပီး ဒါေလးေတာင္မသိဘူး.... အစရွိ သျဖင့္တမ်ိဳး၊ တကယ္ဆို ဘယ္တုန္းကတည္းက ဘယ္လိုပြဲသိမ္းလုပ္ရမွာ အသံုးကိုမက် ဘူး ျပည္သူေတြဆီက ေထာက္ခံမဲေတြယူၿပီး အလကားပဲ ဘာမွအျဖစ္မရွိဘူး....... စသည္ျဖင့္ ေ၀ဖန္ေလကန္လာၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။

အခုေနာက္ပိုင္း ေဒၚစုကိစၥမွာလည္း တကယ္က ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ေဒၚစုဟာလြတ္ရက္ ေစ့ေနၿပီ ယက္ေတာကိုလက္မခံထားသင့္ဘူး အခုျပႆနာတက္ၿပီမဟုတ္လား လူထုေခါင္းေဆာင္လုပ္ၿပီး ဒါေလးေတာင္မွနားမလည္ဘူးလား... ဆိုၿပီး ေ၀ဖန္သလိုိလုိ နဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္လာပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ ေဒၚစုဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာေတြမ်ား ေလာက္ေလာက္လားလား စြမ္းေဆာင္ေပးဖူးလို႔လဲ သူကဘာအစြမ္းအစရွိလို႔လဲ..နဲ႔ ေျပာ လာတဲ့အျပင္ ေဒၚစုက ဆန္ရွင္ခ်လို႔ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲရသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ ေရာခ်လာပါ တယ္။

အခုေနာက္ဆံုး ေဒၚစုကိစၥရႈပ္ေနလို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဟာ တိုးတက္သင့္သ ေလာက္မတိုးတက္လာသလိုလို... ေရြးေကာက္ပြဲေတာ့ ေႏွာင့္ေႏွးပါၿပီ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးက တိုင္းျပည္ေရးထက္ေရွ႕တန္းေရာက္ေနၿပီ ဒုကၡပါပဲ.... အစရွိသျဖင့္ တိုင္းျပည္ခ်စ္လြန္းလို႔ ရင္ေလးရတဲ့ပံုစံေတြအထာေတြနဲ႔ လုပ္လာပါတယ္။ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဘယ္လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာမဆို ေကာင္းတဲ့ဘက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုးတဲ့ဘက္ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့လူေတြဟာ ၁၅ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ စီပဲရွိၾကပါတယ္။

က်န္တဲ့၇၀%ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့ဘက္လိုလို ဆိုးတဲ့ဘက္လိုလိုနဲ႔ ေရရာ တိက်မႈမရွိတတ္ၾကပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုးတဲ့ဘက္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဘက္အင္အားမ်ားေအာင္ ခုနက ၇၀% ကိုစည္းရံုးဆြဲေဆာင္ၾကရပါတယ္။ ဒီသေဘာ အတိုင္းပဲ စစ္တပ္ဘက္ကလူေတြက သူတို႔ဘက္ပါေအာင္ စည္းရံုးေနပါတယ္။

စစ္တပ္ ေကာင္းေၾကာင္းေတြနဲ႔တည့္တိုးႀကီးစည္းရံုးလို႔မရဘူး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိေနၾကေတာ့ တဖက္လွည့္နဲ႔ စစ္တပ္မေကာင္းတာကို ေဖါ့ထားၿပီး ဒီခ်ဳပ္ကဘယ္လို ေဒၚစုကဘယ္လိုနဲ႔တိုက္ခိုက္ေနၾကတာပါပဲ။ စစ္တပ္မေကာင္းေပမဲ့လည္း အနီးကပ္ေပါင္းၿပီး စည္းရံုးျပဳျပင္ သြားရင္ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို ေကာင္းလာႏိုင္သလိုလို ၀ါဒျဖန္႔ေနၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အဲဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေရးရေျပာရမယ္ဆို သိပ္ၿပီးေတာ့မလြယ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဲဒီဘုန္းႀကီးတေစၦေတြလို ဥပေဒအခ်က္အလက္ ေတြ အကိုးအကားေတြနဲ႔ မေျပာတတ္ မေျပာႏိုင္လို႔ပါပဲ။ သူတို႔က ၀ါဒျဖန္႔ဖို႔အေရး လူအင္ အားေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီး အကုန္ခံႏိုင္ၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အမည္းေရာင္ ကို အလင္းျဖတ္သန္းမႈသီအိုရီ အေရာင္ဘာသာေဗဒ စိတ္ပညာသီအိုရီအခ်က္အလက္ စတဲ့ စာအုပ္ႀကီးေတြကိုးကားၿပီး အမည္းေရာင္ဟာ အျဖဴပါပဲလို႔ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ အမည္းဟာ အမည္းပါပဲ၊ အမည္းကို အမည္းလို႔ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘာသီအိုရီ က်မ္းစာအေထာက္အထားမွ မလိုပါဘူး။

ဘ၀ေပးအသိအျမင္အရကို အမည္းလို႔ျမင္ေနၿပီးသားပါ။ အျဖဴကိုလည္းထို႔အတူ အျဖဴလို႔ျမင္ၿပီးသားပါ။ ရိုးရိုးသာမန္ျပည္သူထဲကလူတဦး အထူးသျဖင့္ လူမ်ားစုျဖစ္တဲ့ အေျခခံလူတန္းစားထဲက လူတဦးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အျမင္ေတြကို ေနာက္တပိုင္းမွာ ထပ္မံတင္ျပသြားပါမယ္။ 

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

နဲနဲေျပာမယ္

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အေျခအေနကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စစ္အာဏာရွင္တို႔ေရးဆြဲထားသလိုပဲျဖစ္ ေနပါတယ္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လႊတ္ေပးရေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ အေၾကာင္း တခုုခုျပၿပီး ဆက္ထိန္းထားပါဦးမယ္။

သူတို႔အေနနဲ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ရတဲ့သူေတြထဲမွာ နံပါတ္၁ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အေယာင္ေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ့္ကာလမွာ လႊတ္ထားေပးဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အႏွစ္ႏွစ္အလလ လိမ္လည္ထားသမွ် ပ်က္စီးသြားမွာကို သူတို႔ေၾကာက္ပါတယ္။ အျခားေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခ်ထားၿပီး လမ္းရွင္းထားၿပီျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အလားတူပဲ ထပ္မံခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ဦးတည္ခ်က္ကို ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ဂရုမစိုက္ပဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ထံုးစံအတိုင္း အေကာင္ထည္ေဖၚသြားမွာ မလြဲဧကန္ပါပဲ။ တိုင္းျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရး နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အျမင္ကိုေျပာရရင္ အခုခ်ိန္မွာ လူထုအံုၾကြမႈ ျဖစ္လာဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ လူထုကႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မ၀င္စားလို႔ဆိုတာထက္ အေၾကာင္းမဲ့မစြန္႔စားခ်င္တာက အဓိကျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကလည္း သဘာ၀က်ပါတယ္။ တစံု တခုျဖစ္လာရင္ အရင္ဆံုးႏွိပ္ကြပ္တာကို သူတို႔ပဲခံရတာပါ။ အသတ္ခံရမယ္၊ ေထာင္ခ်တာ ခံရမယ္၊ ႏွိပ္စက္မႈေတြခံရမယ္၊ စီးပြါးေရးကိုဖ်က္စီးတာခံရမယ္ စသည္ျဖင့္ အၿမဲတမ္းပဲခံ ေနရတဲ့ ခံဖက္ကခ်ည္းဆိုေတာ့ ဘယ္သူမဆို ဘာမွမပိုင္ပဲနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ၾကတာပါပဲ။ တကယ္လို႔သာ စစ္တပ္ဖက္ကျဖစ္ေစ၊ ႀကံ႕ဖြတ္စြမ္းအားရွင္ဖက္ကျဖစ္ေစ အလားတူ အထိခိုက္ေတြရွိတယ္ဆိုရင္ သူတို႔မွာ အားတက္လာစရာရွိႏိုင္ပါတယ္။

အခုေတာ့ ကိုယ့္ ဖက္ကခ်ည္းပဲ အၿမဲတမ္းခံဖက္ကခ်ည္းျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ ဘယ္သူကမွ ဘာမွအားေပးတာ ေတြ၊ ေထာက္ပံ့တာေတြမရွိေတာ့ နဂိုကမွယဲ့ယဲ့ကေလးေတြက စိတ္ပ်က္လာတာ၊ လမ္း ေပ်ာက္သလိုျဖစ္လာတာ မဆန္းပါဘူး။ ေနာက္တခုကလည္း အေၾကာင္းကိစၥတခု ေပၚလာ မွ တပြဲတိုး ထထလုပ္ေနသလိုျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္ခဲ့ တာ မရွိခဲ့ေလေတာ့ ရန္သူက အလြယ္တကူပဲ ႏွိမ္နင္းၿဖိဳခြဲတာခံေနၾကရပါတယ္။ခက္တာက ႏိုင္ငံေရးကိစၥကို အေပ်ာ္တမ္းသေဘာမ်ိဳးလုပ္ေနတာေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။

ေၾကညာခ်က္ထုတ္လိုက္၊ သံရံုးေရွ႕မွာသြားေအာ္လိုက္၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ထုတ္လိုက္နဲ႔ အေရးမပါ အရာမေရာက္တာေတြပဲ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္အာဏာ ရွင္ေတြက ဘယ္ႏွစ္ ဘယ္လ ဘယ္ရက္မွာ ဘာေတြကိုလုပ္မယ္ စသည္ျဖင့္ တိတိက်က် ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ဖက္မွာက ဘာမွတိတိက်က်ပလန္မ်ိဳးမရွိပဲနဲ႔ ႀကံဳရာက်ပန္း ေပၚပင္လိုက္ ေနၾကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္လာတာ အံ့ၾသစရာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအျပင္ ႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္ပါ တဲ့မ်ိဳးဆက္အသစ္ေလးေတြကို စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ေအာင္ လုပ္ျပေနသလိုလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

အဖြဲ႔ေတြသာ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားေနၿပီး တိက်တဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ေလာက္ ေလာက္လားလား မည္မည္ရရမရွိတာေတြကို အျမန္ဆံုးျပဳျပင္သင့္ေနပါၿပီ။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အေမွာင္ထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနၾကရဦးမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ဇယားခ်ၿပီး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကလိုအပ္တဲ့ ရန္ပံုေငြ ကို ဘယ္လိုရွာမလဲ(ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးစနစ္မ်ိဳး) ဘယ္သူေတြက ဘယ္အပိုင္းကို တာ၀န္ ယူမလဲ အစရွိသျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ အထူးပဲအေရးႀကီးပါတယ္။ ယူအန္ေတြ အီးယူေတြ ကို ထည့္တြက္စရာကိုမလိုပါဘူး။

ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးရမွာပါ။ အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ စစ္တပ္ေခ်လို႔ တိုင္းျပည္ေက်ပါေတာ့မယ္။ အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေရးဘူးလို႔ ရည္ရြယ္ထားေပမဲ့မေနႏိုင္လို႔ေရးမိေျပာမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြမွာ သင့္တင့္တဲ့၀င္ေငြေတြရွိတယ္၊ ထိုက္သင့္တဲ့ အတတ္ပညာေတြရွိ တယ္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုလည္း လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရွိတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ဆိုတာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ အေရးႀကီးေနပါၿပီလို႔ပဲ တင္ျပေဆြး ေႏြးလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

လက္ေဆာင္

ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ ကျပန္ေရာက္လာေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ေရးမယ္လို႔ စဥ္းစား ထားပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ေရးခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္ေနခဲ့ပါတယ္။

သို႔ေပမဲ့လည္း ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္တုန္းက နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မိုးကုတ္နယ္လွည့္ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္ဥဴးသုမဂၤလရဲ႕ စကားတခြန္းကို မွ်ေ၀ေပးခ်င္ပါ တယ္ခင္ဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕မိတ္ေဆြမ်ားလည္း သိၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

မသိတာထက္မသိခ်င္တာကပိုခက္၏မသိခ်င္တာထက္သိေနေယာင္ေဆာင္ေနတာက ပိုပိုခက္၏တဲ့ခင္ဗ်။ တိုေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ထိတဲ့စကားလံုးေတြျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ အစားေကာင္းစားရတဲ့အခါ ခ်စ္ခင္သူမ်ားကို သတိရတယ္ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္လည္း စကားေကာင္းၾကားခဲ့ရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေ၀ငွလိုက္ပါတယ္။ မဂၤလာပါခင္ဗ်ား....

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

အထူး.......

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂လပိုင္းကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ေရးတာ ရပ္နားခဲ့ပါတယ္။ အဓိကအေၾကာင္း ကေတာ့ မလုပ္မျဖစ္လုပ္ရမယ့္ ကိစၥတခ်ိဳ႕ကိုလုပ္ရမွာရယ္၊ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ခြဲခြါခဲ့တဲ့ မိဘနဲ႔မိသားစုေတြရွိရာ ေမြးရပ္ေျမကို ျပန္ဖို႔အေၾကာင္းေပၚလာတာရယ္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါ ပါတယ္။

ေနာက္တခုက ရင္ထဲမွာ အစာမေက်ျဖစ္ေနရတာေတြမ်ားမ်ားလာတာလည္း တေၾကာင္းေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့စေရးျဖစ္တာ ၂.၃.၂၀၀၈ ကဆိုေတာ့ အခုဆိုရင္ ၁ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အျခားေသာ ဘေလာ္ဂါညီအကိုမ်ားလိုပဲ ႏွစ္ပတ္လည္ အမွတ္တရ ေရးခ်င္ေပမဲ့ ေရးဖို႔အခြင့္မသာခဲ့လို႔ မေရးခဲ့ရတာေၾကာင့္ အခုမွပဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

ႏွစ္ပတ္လည္အမွတ္တရေရးခဲ့ၾကတဲ့ ပို႔စ္ေတြဖတ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ တႏွစ္တာအတြင္းျဖတ္ သန္းလာတဲ့အေတြ႔အၾကံဳေတြ၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေတြ၊ ေရးခဲ့တဲ့ပို႔စ္အမ်ိဳးအစားေတြ အစရွိသ ျဖင့္ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ တကယ့္ကို အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္လည္း ေရးခဲ့ၾကတာ ၾကည္ႏူးစြာ ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီလိုစနစ္တက်နဲ႔ ေရးသားႏိုင္စြမ္းမရွိပါဘူးခင္ဗ်ာ။ သို႔ေသာ္လည္း မျဖစ္မေနေရးရမွာကေတာ့ ေက်းဇူးစကားပါ။ ေရွးဦးစြာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘေလာ့ဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါ ေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ ပို႔စ္ကိုဘယ္လိုတင္ရတယ္ဆိုတာကိုလည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးကပဲ ကၽြန္ေတာ္လူၿပိန္းကို နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဘေလာ့ေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ သိလာေအာင္မိတ္ဆက္ ေပးခဲ့တဲ့ ကိုေမာင္ဒိုင္း၊ ကိုလွ်ာရွည္တို႔ကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီ ေနာက္ ဘေလာ့အညႊန္းမွာထည့္သြင္းေပးတဲ့ ကိုသင္ကာ၊ ကိုေက်ာ္ထင္တို႔ကိုလည္း အထူး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထုိ႔အတူ လင့္ခ္ခ်ိတ္ၿပီးညႊန္းေပးခဲ့တဲ့ ဘေလာ္ဂါညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား ကိုလည္း အထူးပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

တဦးခ်င္းနာမည္ေတြကို မေဖၚျပႏိုင္တာကို လည္း ခြင့္လႊတ္ၾကဖို႔ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ လင့္ခ္ခ်ိတ္ေပးထားတာေတြ ကို ရွာမတတ္လို႔ပါခင္ဗ်ာ။ နားလည္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အနားမွာမရွိတာေၾကာင့္ မွတ္မိသေလာက္ေရးမယ္ဆိုရင္ နာမည္ေတြက်န္ခဲ့တာေတြျဖစ္လာမွာစိုးလို႔ ၿခံဳၿပီးေတာ့ပဲ ေက်းဇူးစကားဆိုလိုက္ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ျပန္ၿပီးေတာ့ လင့္ခ္ခ်ိတ္ခ်င္ေပမဲ့ ပို႔စ္တင္ရံုကလြဲၿပီး ဘာမွမ လုပ္တတ္တာေၾကာင့္ အခုလိုပဲျဖစ္ေနရတာပါခင္ဗ်ာ။ ပို႔စ္ေတြမွာ ကြန္မန္႔ေပးတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွလုပ္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ငထူကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ေနာက္ထပ္ေက်းဇူးတင္ရမယ့္ မိတ္ေဆြေတြကေတာ့ တခုတ္တရ လာေရာက္ဖတ္ရႈအားေပးၾကတဲ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ အခုလိုလာေရာက္ ဖတ္ရႈအားေပးခဲ့လို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ထဲမွာရွင္သန္ခြင့္ရေနတာျဖစ္တာေၾကာင့္ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကေဘာက္တိကေဘာက္ ခ်ာ စာအေရးအသားကို သည္းညည္းခံၿပီး လာေရာက္ဖတ္ရႈေပးခဲ့ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ ႏူးစြာနဲ႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အဲဒီအျပင္ ကြန္မန္႔ေတြ စီေဘာက္ေတြမွာ ႏႈတ္ဆက္ အားေပးခဲ့ၾကတာကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕ႏႈတ္ဆက္ စကား၊ မွတ္ခ်က္စကားေတြဖတ္ရတိုင္းလည္း အားရေက်နပ္မႈေတြျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘေလာ့ဆိုတာ ေလာကအသစ္မွာ မိတ္ေဆြအသစ္ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ ရေနတယ္လို႔ အၿမဲတမ္းယံုၾကည္ခံစားခဲ့ရပါတယ္။

အေတြးအျမင္သစ္ေတြ ခံစားမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဘေလာ့ေလာကထဲမွာ ရပ္တည္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားကို အထူးပဲေက်း ဇူးတင္ပါေၾကာင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕တကူးတကအခ်ိန္ေပးၾကတာနဲ႔ ေလ်ာ္ညီေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္သြားပါမယ္လို႔ ေျပာၾကားပါရေစခင္ဗ်ာ။ မဂၤလာပါခင္ဗ်ား................

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ေ၀းးးးရာ

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ာ... ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကေရးထားသလိုပဲ အမုန္းေရာဂါရေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးတာေတြခဏနားပါမယ္ခင္ဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ေဆးကုရင္းေပါ့။ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ ေ၀ဖန္အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ ရွိစုမဲ့စု စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ပစ္ထားတဲ့လုပ္စရာကိစၥေလးေတြလည္းလုပ္ရင္းနဲ႔ ျပန္လည္အားေမြးလိုက္ပါဦးမယ္ခင္ဗ်ာ။ တခါက ကလူသစ္လုပ္ခဲ့သလိုပဲ ေခတၱထြက္စို႔ လို႔ ပဲမိတ္ေဆြမ်ားကိုႏႈတ္ဆက္ပါရေစခင္ဗ်ာ....... မဂၤလာပါ။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ေရာဂါ

ေမာင္က်ည္ေပြ႔စာမေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီဗ်ာ။ ဘေလာ့မိတ္ေဆြေတြကလည္း စာေရးဖို႔အတြက္ တကူးတက လာလာသတိေပးေနၾကတယ္။ တခုတ္တရလာသတိေပး တာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္စာမေရးျဖစ္တာက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စြဲကပ္လာ တဲ့ေရာဂါတခုကအခုမွလာၿပီး ထ ေနလို႔ပါဗ်ာ။ ဘာေရာဂါလည္းဆိုေတာ့ ေရာဂါကနဲနဲဆန္း တယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မျဖစ္တတ္တဲ့ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔လည္းေျပာႏိုင္တဲ့ ေရာဂါ တမ်ိဳးပါ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ ဒီေရာဂါကို အမုန္းေရာဂါလို႔ နာမည္တပ္ထားမိပါတယ္။

 

ဒီေရာဂါ စ တာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကပါပဲ။ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ ထိုင္းႏိုင္ ငံထဲကို ေတာင္ေက်ာ္အလုပ္သမားအျဖစ္ စ၀င္လာတုန္းက ကိုယ့္လိုပဲ ဘ၀တူေတြ အ မ်ားႀကီးေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီမွာ စ စဥ္းစားမိတာက ငါတို႔ႏိုင္ငံသားေတြ ဘာေၾကာင့္သူမ်ား ႏိုင္ငံထဲကို အႏိွမ္ခံၿပီး ဒီေလာက္ေတာင္ခိုး၀င္ေနရတာလဲေပါ့။ အရင္းစစ္ေတာ့အျမစ္ေျမဆို သလိုပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကမေကာင္းလို႔ဆိုတာ ဘြင္းဘြင္းႀကီးျမင္လာရတယ္။ အဓိကတရားခံက ေတာ့ ဘိုေန၀င္းကအစ သန္းေရႊအထိအုပ္စိုးလာတဲ့ စစ္တပ္ေၾကာင့္လို႔ျမင္လာတယ္ဗ်ာ။ တကယ္က ေမာင္က်ည္ေပြ႔ဟာ စစ္တပ္ကိုသိပ္အထင္ႀကီးၿပီး ေလးစားအားက်ခဲ့တာပါ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀ကတည္းက စစ္သား စစ္ဗိုလ္သိပ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။ ၀င္ဖို႔လည္းႀကိဳးစား ခဲ့ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ အမိေျမမွသားေကာင္းမ်ားတို႔ တင္သန္းဦး၀တၳဳတို႔နဲ႔ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတာ ဆိုေတာ့ေလ။ ပါပီမတို႔ အေဖနဲ႔သားမ်ားတို႔ကလည္း ဆြဲေဆာင္ခဲ့ေသးသကိုးဗ်။ အဲဒီလို အထင္ႀကီးခဲ့ ေလးစားခဲ့ရတာေလးေတြဟာ ထိုင္းကိုေရာက္ၿပီးမၾကာပါဘူး လက္ေတြ႔ဘ၀ က သင္ေပးလိုက္တာနဲ႔ ေနလာႏွင္းေပ်ာက္သလိုျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။

 

အဲဒီက စ ၿပီး စစ္တပ္ကိုမုန္းတဲ့ေရာဂါက စ လာတာပါပဲဗ်ာ။ ကိုယ္နဲ႔သိကၽြမ္းခဲ့ရတဲ့သူေတြ အထူးသျဖင့္တိုင္းရင္းသားေတြက စကားစမိတာနဲ႔ ၀ိုင္းေျပာၾကတာပဲဗ်။ သူတို႔စိတ္နာမယ္ ဆိုလည္း နာစရာပဲေလ၊ တကယ္ေတာ့သူတို႔လည္း အိုးပစ္အိမ္ပစ္နဲ႔ ဘယ္လာခ်င္မွာလဲ။ သူတို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္လယ္ေတြ၊ယာေတြၿခံေတြရွိၾကတာ ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ကိုင္စား ခ်င္ၾကတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း ခဏေပၚတာ၊ ေတာ္ၾကာလုပ္အားေပး ေနာက္တမ်ိဳးဘာ ေၾကးညာေၾကးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာကို စိတ္ကုန္လာၿပီေပါ့။ ေနာက္ဆံုးသည္း ညည္းခံၿပီးလုပ္၊ မ၀ေရစာစားၿပီး ပိုက္ဆံစုတာေတာင္မွ တႏွစ္ၿပီးလို႔ဘာမွမက်န္ဆိုေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံထဲ မ်က္ႏွာငယ္ရေပမဲ့လို႔ ေရႊနဲ႔ေငြနဲ႔ေနႏိုင္တယ္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း မီးေရ မွန္တယ္ ဆိုတာေလးနဲ႔ပဲ လာမွိန္းေနရတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း အမာရြတ္ျမင္တိုင္း စိတ္နာ တဲ့ပုဏၰားလိုပဲ ဗမာျမင္တိုင္းဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္နဲ႔ အေျပာခံအမုန္းခံရေတာ့ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ပါေတာ့ကိုယ့္ဆရာတို႔ေရ။ ေမာင္က်ည္ေပြ႔က စစ္တပ္ကိုမုန္းတာဆန္းသလားဗ်ာ။

 

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ စစ္တပ္မုန္းတဲ့ေရာဂါက တေျဖးေျဖးရင့္လာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီး တဲ့တိုင္းရင္းသားေတြကို ငါတို႔ေတြဟာဘ၀တူေတြပါကြာဆိုၿပီး အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းျပရတာေပါ့ေလ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သေဘာေပါက္သြားၾကပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ ဘယ္လိုမွေျပာလို႔မရတဲ့ သတၱ၀ါေတြရွိေသးတယ္ဗ်။ သူတို႔ကေတာ့ ရာဇ၀င္နဲ႔ခ်ီၿပီးကို ဗမာ မုန္းတယ္ေပါ့၊ ဗမာဆိုလို႔ကေတာ့ စစ္တပ္ေသာဘာေသာမသိဘူး အကုန္လံုးသိမ္းႀကံဳး ေတာ့တာပါပဲ။ သူတို႔က သူတိ္ု႔တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြမွာလည္း ပါ၀င္ဖူးတယ္ေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္ ငယ္အဆင့္ေလာက္ ဘာေလာက္ေတာ့ျဖစ္ဖူးၾကတယ္။ အဓိကေခါင္းေဆာင္ေတြအဆင့္ လည္းမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီကိုယ္ေတာ္ျမတ္ေတြကေတာ့ ဗမာဆိုရင္အေသမုန္း၊ သူ႔လူမ်ိဳးကို လည္း သူတို႔ေလာက္ခ်စ္တာသူတို႔ပဲရွိတယ္ဆိုတဲ့ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။

 

ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုအဲဒီေလာက္ခ်စ္တာကြာ မင္းဘာေတြမ်ားကိုယ့္လူမ်ိဳးေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လုပ္ေပးဖူးခဲ့ၿပီလဲလို႔ ေသခ်ာေမးရင္ေတာ့လား ဘာသာေရးလိုလို၊ ပညာေရးလိုလိုနဲ႔ လိုလို ေတြပဲမ်ားသြားတာပါပဲ။ အဲ..လက္ရွိမွာသူတို႔အဓိကလုပ္ေနၾကတာကေတာ့ ေငြတိုးခ်၊ပြဲစား၊ ကယ္ရီ အစရွိသျဖင့္ ခပ္ျမတ္ျမတ္ေလးရိတ္တဲ့အလုပ္ေတြပဲဗ်။ တျခားေနရာမွာသာလူမ်ိဳး ေရးေတြခြဲေနတာ အဲဒီသူတို႔စီးပြါးေရးမွာေတာ့ ကိုယ့္ဆရာေရ ဘာလူမ်ိဳးမွခြဲမေနဘူး။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းကို ရိတ္တာမွ တက္တက္ စင္ေအာင္ကိုရိတ္တာဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕ေတြမ်ားလူမ်ိဳးခ်င္းတူတာအသာထားဗ်ာ တရြာတည္းသား ခ်င္းေတာင္ခ်မ္းသာမေပးဘူး။ အဲ.. သူတို႔လူမ်ိဳးေတြရဲ႕အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြဘာေတြလုပ္ ရင္ေတာ့ အဲဒီခုနကေျပာတဲ့ဆရာသမားေတြက ေရွ႕ဆံုးမွာေနရာယူၿပီးအသံေကာင္းဟစ္ ေနၾကတာမ်ားဗ်ာ..။ ကိုယ့္ဆရာတို႔ေရ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ရဲ႕အမုန္းေရာဂါတိုးလာတာပါပဲဗ်ာ၊ မုန္းရမယ့္လူေတြကလည္းမ်ားလာတာကိုး။

 

ဒီလိုနဲ႔ပဲမျဖစ္ေတာ့ဘူဆိုၿပီး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးကိုေဆာင္က်ဥ္းေပးမယ့္အဖြဲ႔ေတြဘာေတြ နဲ႔ဆက္သြယ္ဦးမွပဲ တတပ္တအားပါ၀င္မယ္ေပါ့။ ဘုရားဘုရား.. လို႔ေတာင္ တ မိပါရဲ႕ဗ်ာ။ မ်ားလိုက္တဲ့အဖြဲ႔ေတြ နာမည္ေတြကိုလိုက္မွတ္ရတာကိုပဲ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနၿပီ။ အဖြဲ႔မ်ား ေတာ့ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႔တိုက္ပြဲ၀င္ရတာေပါ့လို႔ ကိုယ့္ဆရာတို႔ထင္ေကာင္းထင္မယ္။ ေအာင္မယ္ေလးကိုယ့္ဆရာေရ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းကို မတည့္ၾကတာက ပိုဆိုးေနေသးဗ်ာ။ ဒါေတာင္ ဗမာအခ်င္းခ်င္းေတြပဲရွိေသးတာေနာ္။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြထည့္မတြက္ရ ေသးဘူး။ ေမာင္က်ည္ေပြ႔လိုပဲ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျမန္မာျပည္အျပင္ေရာက္လာရင္ အဲဒီ ႏုိင္ငံေရးဆရာသမားေတြနဲ႔ တေကြ႔မဟုတ္တေကြ႔ ဆံုျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္ဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕ လည္းစိတ္၀င္စားၾကတယ္၊ အဆင္သင့္ရင္ပူးေပါင္းပါ၀င္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ရွိတတ္ၾကတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း စကတည္းက ယဥ္သကိုဆိုသလိုပဲဗ်ာ ၾကာၾကာမ၀ါးမိ ခင္မွာပဲ ခါးမွန္းသိကုန္ၾကေတာ့ ေနာက္ဆုတ္ၾကကုန္တာပါပဲ။

 

စည္းရံုးေရးစြမ္းရည္ထက္ျမက္လြန္းလို႔ေလ။ အစက အဖြဲ႔၀င္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေနာက္ၾကာ လာေတာ့ တိုးတက္ရမဲ့အစား ဥကၠဌကိုယ္တိုင္က တြဲဖက္အဖြဲ႔၀င္ဆိုၿပီးလုပ္ရမယ့္ကိန္း ဆိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ အဖြဲ႔၀င္မွမရွိေတာ့တာကိုးဗ်၊ အာဏာရွင္ကိုမႀကိဳက္ပါဘူးဆိုမွ သူတို႔ ခ်ည္းငါတေကာေကာၿပီး ရာသက္ပန္ဥကၠဌလုပ္ေနမွေတာ့ဗ်ာ သိပ္လည္းမေျပာခ်င္ေတာ့ ပါဘူးဗ်ာ။ ဒီကေန႔မွာ အားလံုးလည္းသိေနၾကပါၿပီေလ၊ အဲဒီေတာ့ကာ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ရဲ႕ နဂိုကတည္းကရွိတဲ့အမုန္းေရာဂါဟာ ပိုဆိုးလာေတာ့တာပါပဲ။ ဆိုး ဆိုမုန္းစရာလူေတြက လည္းတိုးလာမင့္ကိုးဗ်။

 

အဲဒီေတာ့အမုန္းေရာဂါအျပင္ စိတ္ပ်က္တာေလးပါအဆစ္ရလာေတာ့တယ္။ ေဟာ ျဗဳန္းဆို ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္လာေတာ့ ဒီတခါေတာ့ဟုတ္ပကြဲ႔လို႔ အားတက္လာပါေလေရာ လားဗ်။ ငါဒို႔ကိုသံဃာေတာ္ေတြကပဲ ကယ္တင္ေတာ့မယ္ေပါ့။ ဒို႔ႏိုင္ငံမွာေတာ့ သံဃာ ေတာ္ေတြက ဦးေဆာင္ၿပီး ညႈိညႈိႏႈိင္းႏႈိင္းနဲ႔ သမိုင္းလည္းလွမယ့္ အလွည့္ေျပာင္းေတာ့ ေပၚ ေတာ့မွာပဲဆိုၿပီး ၀မ္းသာလို႔မဆံုးခင္မွာပဲဗ်ာ လူမဆန္တဲ့ဖက္ဆစ္လိုေကာင္မ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ျမန္မာ့သမိုင္းေတာင္မက သာသနာ့သမိုင္းပါရိုင္းေအာင္အလုပ္ခံခဲ့ရပါေရာလား။ အဲဒါကို မ်ား သူတို႔ပဲမွန္သလိုလို သံဃာေတာ္ေတြကပဲ မွားသလိုိလုိနဲ႔ ဘေလာ့ေတြမွာေရးလာတဲ့ ဟာေတြဖတ္ရင္း အမုန္းေရာဂါက တလိပ္လိပ္တိုးလာပါေရာလားဗ်။ စီေဘာက္ေတြမွာ တမ်ိဳး ကြန္မန္႔ေတြမွာတဖံု ဘေလာ့ေထာင္လို႔တသြယ္နဲ႔ သူတို႔ပေထြးဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ေတြ ေရးၾကတာမ်ား ေထာင္းလေမာင္းထေနပါေရာလား။

 

ေမာင္က်ည္ေပြ႔တို႔မုန္းတာမ်ား တခါမွဒီေလာက္မမုန္းဖူးဘူးလို႔ဆိုရေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ သို႔ ေသာ္ ဒီတခါတက္လာတဲ့အမုန္းေရာဂါကိုေျဖဖို႔ရာ ေဆးရသြားတယ္။ ဘာေဆးလဲဆိုေတာ့ ဘေလာ့ေဆးေတာ္ႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ ဘာရမလဲ မုန္းေနတာေတြကို ဘေလာ့ေပၚမွာဖြင့္ထုတ္၊ တျခားဘေလာ္ဂါေတြ အထူးသျဖင့္ ခံစားမႈျခင္း နီးစပ္တဲ့ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕စာေတြဖတ္ၿပီး ကိုယ့္ေရာဂါကိုယ္ကုခဲ့ရတယ္။ သက္သာစျပဳေနတဲ့အခ်ိန္မွာတခါ နာဂစ္က၀င္ျပန္ေရာဗ်ာ၊ ကိုယ့္ဆရာတို႔သိတဲ့အတိုင္းပဲ ဘာနဲ႔ခိုင္းႏႈိင္းျပရမွန္းကိုမသိေတာ့ပါဘူးဗ်။ အဲဒါကိုတခါ ကာကြယ္တဲ့စာေတြေရးျပန္ေရာဗ်ာ။ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ရဲ႕အမုန္းေရာဂါက တိုးလာဆိုးလာ လိုက္တာ ဘေလာ့ေျဖေဆးေတာင္ သိပ္မႏိုင္ခ်င္ျဖစ္သြားပါရဲ႕ဗ်ာ။

 

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာမွဒီေကာင္ေတြကိုအဖက္လုပ္ၿပီးေရးမေနေတာ့ဘူးဗ်။ ဒီေကာင္ေတြ က ဒဲ့ေရးရင္လည္း ေရွာင္ထြက္သြားၾကတာဆိုေတာ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့အမုန္းေရာဂါ ကို ဘေလာ့ေဆးေတာ္ႀကီးနဲ႔ပဲ ေျဖရင္းေျဖရင္းေပါ့ဗ်ာ။ သက္သာသလိုလိုရွိေနရာကေန အခုေနာက္ဆံုး ေမာင္က်ည္ေပြ႔ရဲ႕အမုန္းေရာဂါဟာ တခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ ကိုေရာက္လာၿပီ။ အခုလိုမ်ိဳးဘယ္သူ႔ကိုမွ မမုန္းဖူးဘူးဗ်၊ အခုမုန္းေနတာမွ တကယ့္ကို ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ေနတာ။ ေၾသာ္..ဘယ္သူရွိရမလဲ ဒီေကာင္ေမာင္က်ည္ေပြ႔ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ ကိုပဲမုန္းေနတာေလဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္အခု တျခားသူကိုမုန္းေနတာထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ မုန္းေနေတာ့တယ္။ အရင္က တျခားသူကိုသာလိုက္ၿပီး ဟိုလိုဒီလို အျပစ္ရွာေနတာ အခု ေတာ့ သိၿပီဗ်ာ။ တကယ္မုန္းစရာေကာင္းတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲဗ်ာ။

 

ဘာျဖစ္ရမွာလဲဗ်ာ.. သူမ်ားေတြကိုသာ ဟိုလိုျဖစ္တယ္ ဒီလိုျဖစ္တယ္နဲ႔ အျပစ္ေတြလိုက္ တင္ေနတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ ဘာမွျဖစ္ေျမာက္ေအာင္မလုပ္ခဲ့ဖူး ဘူးဗ်။ ဘာသာေရးလိုလို၊ လူမႈေရးလိုလို နဲ႔ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္လုပ္ေနတာေလ။ တကယ့္တကယ္ၾကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ ေကာင္းမယ္ထင္တဲ့အလုပ္ ေလးရွာလုပ္လိုက္၊ အေထာက္အကူျဖစ္မယ္ထင္တဲ့ ပညာေလးေျပးသင္လိုက္နဲ႔ ဒီၾကားထဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မလုပ္ႏိုင္ပဲ သူမ်ားကိုအျပစ္တင္ခ်င္ေသးတယ္ေလ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မစြန္႔ စားရဲတာကို ဟိုလူေတြေၾကာင့္ ဒီလိုေတြေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္လို႔ပဲ မလုပ္တာလိုလို ဟန္ ေဆာင္ခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ။

 

အဲဒါေၾကာင့္ေျပာပါတယ္ ျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့အမုန္းေရာဂါေတြထဲမွာ ဒီတခါမုန္းတဲ့ေရာဂါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမုန္းေနတဲ့ေရာဂါဟာ အဆိုးဆံုးလို႔။ ဘေလာ့ေဆးနဲ႔လည္း မေပ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ ဘူးဗ်။ ေပ်ာက္ဖို႔ေနေနသာသာ သက္သာဖို႔ေတာင္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ တကယ္မုန္း တယ္ဗ်ာ။ ခါးခါးသီးသီးကိုမုန္းေနတယ္ဗ်ာ ေဟာဒီေမာင္က်ည္ေပြ႔ဆိုတဲ့ေကာင္ အလကား ေကာင္ မုန္းစရာေကာင္းလြန္းတဲ့အေကာင္ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္က်ည္ေပြ႔ဆိုတဲ့အေကာင္ပါဗ်ာ။

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ေတာင္းပန္ပါရေစ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘာေကာင္မွမဟုတ္ပါဘူး။ သာမန္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔လိုပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးကို ခ်စ္တတ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလိုပဲ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းနဲ႔ဖခင္ႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ကို ေလးစားၾကည္ညိဳပါတယ္။ ခုတေလာၾကားရျမင္ရတာေတြေၾကာင့္ ရင့္ထဲမွာေအာင့္ ေအာင့္လာလို႔ ဒီစာကိုေရးရတာပဲျဖစ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္အခုေျပာခ်င္တာကဘေလာ့ေတြမွာ လူေျပာမ်ားေနတဲ့ ဟစ္ေဟာ့အေၾကာင္းနဲ႔ တိုင္းရင္းသားတခ်ိဳ႕ေရးတင္ထားတဲ့ စာတပုဒ္ အေၾကာင္းပါပဲ။ အဓိက ကေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါ၊ ဘယ္လိုေတာင္းပန္ခ်င္လဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ား တို႔ယံုၾကည္ယူဆထားတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ ေျပာခ်င္တာေတြကို လြပ္လြပ္လပ္လပ္နဲ႔ေျပာၾက ပါဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို ႏႈိင္းယွဥ္ဆြဲထည့္ၿပီး မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ပထမဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕မိန္႔ခြန္းနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ထားတဲ့ ဟစ္ေဟာ့ကိစၥကို နဲနဲေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒီ လိုႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးေရးတဲ့သူေတြကိုယ္တိုင္လည္း ကၽြန္ေတာ္လိုပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေလးစားၾကည္ညိဳ တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုးကားတာ ေနရာလြဲေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားရတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔သိတဲ့အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ သူ႔ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ႏိုင္ငံ နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့တယ္။ အခုအျငင္းပြါးေနတဲ့လူငယ္ေတြရဲ႕အသက္အရြယ္မွာကို ပဲ အဲဒီလူငယ္ေတြဘ၀မွာရႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေဘးခ်ိတ္လို႔ ႏုိင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးအေရးအတြက္ သူ႔အနာဂတ္ကို စေတးခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ အတူယူစရာေတြ စံထားစရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးလုပ္ျပခဲ့ပါတယ္။ သူလိုႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳး လြယ္လြယ္ နဲ႔မေပၚႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။

အဲဒါကို ဘာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းအရာမွာ ဘာမဟုတ္တဲ့ လူေတြနဲ႔ ႏႈိင္းေရးတာဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေအာင့္သြားပါတယ္။ေရးတဲ့လူေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း ရုတ္တရက္အမွတ္မထင္ ေရးမိတယ္လို႔ပဲ နားလည္ေပး ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစား ၾကည္ညိဳၿပီးသားလို႔ ယံုၾကည္ထားလို႔ပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေနာက္ကို ဘာမဟုတ္တဲ့အ ေၾကာင္းအရာေတြမွာ ဘာမဟုတ္တဲ့လူေတြနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မႏႈိင္းပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာအႏႈိင္းမဲ့လူသားမဟုတ္ေပမဲ့ ေတာ္ရံုတန္ရံုေလာက္နဲ႔ေတာ့ မႏႈိင္းေကာင္းဘူး၊ မႏႈိင္းအပ္ဘူးလို႔ေတာ့ ရိုးသားစြာယံုၾကည္ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္တိ္ု႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုု မေျပာပေလာက္တဲ့လူေတြနဲ႔ ထပ္တူႏႈိင္းတာမ်ိဳး မလုပ္ဖို႔ ထပ္ၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္။ေနာက္ထပ္ေတာင္းပန္ခ်င္ေသးတဲ့လူေတြရွိပါေသးတယ္။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ကို ေရးသားထားတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ေတြလည္ရင္းနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ေတြေရးတဲ့ စာမ်က္ႏွာတခုကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ တိုင္းရင္းသား ေတြရဲ႕သေဘာထားေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကလည္း အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္းအလွ်င္းသင့္သလို ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေနရာေတြမွာ အျမင္ခ်င္းဆန္႔က်င္ေနေပမဲ့ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ မေျပာသင့္ေသးဘူး၊ မေျပာအပ္ ေသးဘူးလို႔ ယူဆထားတာေၾကာင့္ တခါတေလရင္နာစရာေတြနဲ႔ႀကံဳရင္ေတာင္မွ မ်ိဳသိပ္ ထားခဲ့ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ အင္မတန္အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနတဲ့ စည္းလံုညီညြတ္မႈ ကို အေလးထားလို႔ပါပဲ။

စစ္ကၽြန္ဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ဖို႔ဆိုရင္ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈေတြမရွိဘဲနဲ႔ မျဖစ္ေျမာက္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူးလို႔ယံုၾကည္ထားလို႔ပါပဲ။ ေတာ္ ရံုတန္ရံုကိစၥေတြေလာက္ဆို ဘာမွမေျပာခ်င္ေပမဲ့ အခု ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကို ပုတ္ခတ္ထားတဲ့ဟာက စည္းလံုးမႈကိုထိခိုက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႔ ေရးရ တာပါ။

အဲဒီဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကို ပုတ္ခတ္ေရးလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ ဘာေတြအက်ိဳးထူးသြားမွာလဲဗ်ာ၊ ေနာက္ၿပီးအဲဒီအေၾကာင္းအရာဟာ အမွန္တကယ္ပဲလား ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ေသခ်ာမသိဘူး။ အေထာက္အထားလည္းမရွိဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း တျခားတိုင္းရင္းသား၀ဘ္ဆိုဒ္မွာေတြ႔လို႔ ကူးလာတာလို႔ပဲဆို ထားေတာ့ ဒီအေျခအျမစ္မရွိတဲ့ဟာက ဘာေတြမ်ားအက်ိဳးျပဳသြားလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေရးတင္ ထားတာလဲဗ်ာ။

အဲဒီလိုတင္ထားရင္ ျဖစ္လာႏိုင္တာက စစ္ကၽြန္ဘ၀ေရာက္ေနတဲ့လူေတြအခ်င္းခ်င္း မုန္း တီးမႈေတြမ်ားလာမယ္၊ ညီညြတ္မႈေတြၿပိဳကြဲမယ္၊ စစ္တပ္ကေတာ့ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ေနမယ္၊ ဒါေတြပဲျဖစ္လာေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုခ်င္ေနတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ တန္းတူညီမွ်ခြင့္ေတြရဖို႔ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြရွာႀကံၿပီးလုပ္ၾကမယ္၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ၾက မယ္ဆိုတာေတြေရးရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလားဗ်ာ။

တကယ္ေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြထဲမွာ လည္း စစ္ကၽြန္ဘ၀ေရာက္ေနတဲ့သူအခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာေပးတဲ့၊ အျမင္က်ယ္တဲ့လူ ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အစြန္းေရာက္တဲ့လူဆိုတာ တိုင္းရင္းသားမွမဟုတ္ဘူး ဗမာေတြ ထဲမွာလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ ဒီခ်ိန္မွာကေတာ့ ညီညြတ္မႈေတြလိုေနတာ အားလံုးအသိပဲမဟုတ္လား။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ့ ဘံုရန္သူကိုေခ်မႈန္းဖို႔ပဲ အာရံုစိုက္ၾက ပါ၊ လုပ္ေဆာင္ၾကပါဗ်ာ။

ရန္သူအားေပးျဖစ္မယ့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ျပဳမူခ်က္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္ၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ စစ္ကၽြန္ဘ၀ေတာင္မက ကမၻာ့ကၽြန္ဘ၀အထိျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုဘံုကၽြန္ဘ၀ေတြ ကို ေနာင္လာမယ့္မ်ိဳးဆက္ထိမေရာက္ေအာင္ကိုပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ အာရံုစိုက္သင့္ ပါတယ္။

ခုခ်ိန္မွာ စစ္တပ္ကေကာင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲေအာင္ အာရံုလြဲေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီး လိုက္ဖြေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အရင္ကထက္ပိုၿပီး သတိထား အာရံုစိုက္သင့္ပါတယ္။ ဒီစာကိုေရးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္။ ေပါ့ေစလိုလို႔ ေၾကာင္ေဆးထိုးကာမွ ေဆးအတြက္ပိုေလးရတယ္ ဆိုသလိုမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။

ဒီစာကိုဖတ္ၿပီးရင္ တျခားဘာ အေၾကာင္းအရာကိုမွ အာရံုမထားပဲ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ဘယ္လိုဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ၾက မယ္ဆိုတာကိုပဲ အဓိကထားဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ မွားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မွန္တာပဲျဖစ္ ျဖစ္ အတိတ္သမိုင္းဆိုတာ သင္ခန္းစာယူရံုမွ်သာလို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့ခင္ဗ်ာ။ ဟုတ္ကဲ့ .. ........................................................ေတာင္းပန္ပါတယ္။ 

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

 

©2009 ေမာင္က်ည္ေပြ႕ | Template Blue by TNB