မုန္းတီးျခင္း၏သားေကာင္ ၃

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဘေလာ့ကို လာေရာက္ဖတ္ရႈခံစားေပးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ တိုးပြါးလာတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး မိပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ တကူးတက အခ်ိန္ကုန္ခံလာလည္ေပးျခင္းကို ေလးစားတန္ဖိုးထားတဲ့အေနနဲ႔ ပို႔စ္ေတြ အဆက္မျပတ္ေရးရေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ နည္းနည္းေတာ့စိတ္ေလးမိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဟာ အျခားဘေလာ့ဂါမ်ားလို စာေရးကၽြမ္းက်င္တဲ့သူ မဟုတ္လို႔ပါပဲ။ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ေရးလိုက္ပါၿပီ။ ေတြ႔တဲ့အားနည္း ခ်က္ကို အားမနာတမ္း ေထာက္ျပေ၀ဖန္ေပးပါခင္ဗ်ာ။ စီေဘာက္ထဲမွာ အားေပးစကားထားခဲ့ေပးတဲ့ ဧည့္သည္ေတာ္ မ်ားကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ၀င္လာမႈေတြကို ေရးၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ အခုဆက္ေရးမွာက ၀င္လာတဲ့လမ္းေၾကာင္း ေတြနဲ႔ ၀င္လာပံုပါ။ ထိုင္းမွာလာၿပီးအလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ ဦးစြာအဆက္အသြယ္ရွာရပါတယ္။ အဆက္အသြယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိ ၿပီး ပထမတစ္မ်ိဳးကေတာ့ ထိုင္းမွာေရာက္ေနၿပီးအေျခက်ေနတဲ့ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြနဲ႔ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ အေႂကြးနဲ႔ ေခၚသြားမယ့္ ပြဲစားပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပြဲစားနဲ႔ပဲသြားရတာပါပဲ၊ လက္ငင္းကေစ်းနည္းနည္းသက္သာပါတယ္။ ၉၀-၉၆ ႏွစ္ ေတြတုန္းက ပြဲစားေတြဟာ လက္ငင္းေပးတာေတာင္လက္မခံတတ္ၾကပါဘူး၊ အေႂကြးနဲ႔ပဲေခၚပါတယ္။ သူတို႔အျမတ္ပို ရေအာင္လို႔ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပြဲစားေတြဟာ ၿမိဳ႕ေတြရြာေတြမွာ တဆင့္ခံပြဲစားထားၿပီး လူစုေခၚပါတယ္။ မစားရ၀ခ မန္းမက္လံုးေတြနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုတာ ပေဒသာပင္ေတြေပါက္ေနသလိုမ်ိဳး လွည့္ဖ်ားခဲ့တာပါ။

ပြဲစားကအယံုသြင္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေျခက်ေနတဲ့ေဆြမ်ိဳးေတြကေခၚလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုင္းကိုလာတဲ့အခါ အိမ္ကစ ထြက္တာနဲ႔ ဒုကၡဆင္းရဲေတြ႔ရပါၿပီ။ သိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ေရႊျမန္မာႏို္င္ငံေတာ္ႀကီးက ယူနီေဖါင္း၀တ္သူေတာင္းစား လိုလို ေအးဓါးျပလိုလိုေကာင္ေတြ ညစ္ပတ္ေငြညႇစ္ျခင္းနဲ႔ ေတြ႔ရပါၿပီ။ ဗမာစကားေကာင္းေကာင္းမတတ္တဲ့ တိုင္းရင္း သားေတြဆို ပိုၿပီးဒင္းတို႔ဒဏ္ခံရပါတယ္။ ေကာ့ေသာင္းလမ္းဆို ေလွလမ္းကလာရတဲ့အတြက္ ေကာ့ေသာင္းေရာက္တဲ့ အခါ လိႈင္းမူးတဲ့ဒဏ္အျပင္၊ ဆိုင္ကယ္သမားေတြ၊ ရဲ၊ မီးသတ္ေတြရဲ႕ ေငြညႇစ္ျခင္းကို ေတာ္ေတာ္ခံရပါတယ္။ ေလွထဲ မွာလည္း လာရတဲ့သံုးေလးရက္အတြင္း မစားႏိုင္၊မေသာက္ႏိုင္ လႈိင္းမူးၿပီးေအာ့အန္ မိုးရြာရြာေနပူပူငုတ္တုတ္ထိုင္(လူ ႏွစ္ရာေလာက္သာဆန္႔တဲ့ေလွကို လူငါးရာ၊ေျခာက္ရာေလာက္တင္ထားလို႔ ေက်ာခ်ဖို႔ေတာင္ေနရာမရွိ) ၿပီးလာရ၊ ကမ္း ေရာက္ေတာ့လည္း ဓါးျပေတြနဲ႔ေတြ႔ ရင္နာစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ေၾကာင့္သာ သည္းခံၿပီးလာ ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

မြန္၊ ကရင္၊ တနသၤာရီ ေဒသကေန ထိုင္းထဲကို၀င္တဲ့ အဓိကလမ္း သံုးလမ္းရွိပါတယ္။ ေကာ့ေသာင္း-ရေနာင္း လမ္း၊ ျမ၀တီ-မဲေဆာက္လမ္း နဲ႔ ဘုရားသံုးဆူလမ္းတို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ကေနတဆင့္ ၀င္တဲ့လမ္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာစြာမသိပါခင္ဗ်ာ။ ထိုင္းနယ္စပ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ ျမန္မာပြဲစားက ထိုင္းပြဲစားကိုအပ္လိုက္ပါတယ္။ ထိုင္း ပြဲစားကပဲ သြားလာဖို႔အတြက္စီစဥ္ရပါတယ္။ အဲဒီလူေတြကလည္း အမ်ားအားျဖင့္ ထိုင္းရဲ(သို႔) ရဲနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ထားသူ ေတြပါ။ ဘုရားသံုးဆူနဲ႔ မဲေဆာက္လမ္းေတြမွာဆိုရင္ ရဲဂိတ္ေတြကို ေကြ႔ပတ္ေက်ာ္ဖို႔အတြက္ ေတာေတြျဖတ္၊ ေတာင္ ေတြတက္နဲ႔ သြားရပါတယ္။ အဲဒီမွာနယ္ခံလူေတြက လမ္းျပလုပ္ေပးပါတယ္၊ ႏြားေမွာင္ခိုေခတ္က ႏြားအုပ္ေတြကို ေတာေတာင္ျဖတ္ေမာင္းသလိုပါပဲ။

တခ်ိဳ႕ဆိုအဲဒီေတာေတြထဲမွာ ၁၀-၁၅ ရက္ကေန ၁လ အထိၾကာေနတတ္ပါတယ္။ စားစရာဆိုလို႔ ကံေကာင္း ရင္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္အထုပ္ကို ဒီအတိုင္းခ်ိဳးဖဲ့ၿပီးစားရပါတယ္။ ဘာမွမရွိရင္ ေတာထဲမွာေတြ႔ရာစားပါပဲ။ အဲဒီလိုေတာ ထဲမွာျဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နယ္ေစာင့္တပ္ေတြနဲ႔တိုးရင္ေတာ့ အပစ္ခံရတတ္ပါတယ္။ လူမသိသူမသိေသသြားသူေတြ မနည္းလွပါဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ ငွက္ဖ်ားမိတတ္ပါတယ္၊ အခ်ိဳ႕ႏွလံုးေရာဂါလို ေရာဂါအခံရွိတဲ့သူေတြ အေမာဆို႔ၿပီး အသက္ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ ေတာေတာင္ေတြျဖတ္တာ အမ်ားအားျဖင့္ ညဘက္ေတြမွာျဖတ္ရတာေနာ္။ ေန႔ဘက္ဆိုရင္ လွည့္ကင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔တတ္လို႔ပါ။ ဟိုေကာင္ေတြကလည္း ပစ္ၿပီးမွဘယ္သူလဲလို႔ေမးတတ္တဲ့ေကာင္ေတြေလ။ အဲဒီအ ဆင့္ကိုေက်ာ္ၿပီးရင္ ကားလမ္းေပၚေရာက္ ကားစီးလို႔ရပါၿပီ။ ဇိမ္ရွိရွိစီးရမယ္လို႔မထင္နဲ႔၊ ဟိုင္းလပ္ကားတစ္စီးဆို လူ၁၀ ေယာက္ကေန အေယာက္၂၀-၃၀ အထိတင္တတ္ၾကတယ္။

ပစၥည္းပါရင္ လူနည္းၿပီး၊ ပစၥည္းမပါရင္ လူမ်ားတတ္တယ္။ ပစၥည္းဆိုတာ ဥပမာ- လူေတြကို သံေလွာင္အိမ္ထဲ မွာထည့္ အျပင္ကအုန္းသီး(သို႔) ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြပိတ္ အဲလိုမ်ိဳးဗ်။ တခ်ိဳ႕ကလဲ သစ္သားဗီဒိုေတြကို ထပ္ၿပီးတင္၊ ဗီဒိုတစ္လံုး ႏွစ္ေယာက္ႏႈန္းနဲ႔ အိပ္ၿပီးလိုက္ရတယ္။ ဗီဒိုထဲမွာ အသက္ရႉက်ပ္ၿပီး ေသသြားတဲ့လူလည္းရွိပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ မဲေဆာက္လမ္းက အဲဒီလိုအခက္အခဲေတြ အမ်ားဆံုးႀကံဳရတယ္။ ဘုရားသံုးဆူလမ္းလည္း ေတာ ေတာင္ျဖတ္ရတယ္။ ရေနာင္းလမ္းဘက္ကေတာ့ အဲဒီေလာက္မဆိုးတတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ထို္င္းကိုေရာက္ၿပီးရင္ ေတာ္ ရံုနဲ႔ မျပန္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ အျပန္လြယ္ၿပီးအလာခက္လြန္းလို႔ပါ။ တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြလည္း လမ္းထဲမွာ ပြဲစား(ထိုင္း၊ ျမန္မာ) ကေျခေတာ္တင္တာ ခံရတတ္ပါတယ္။ ရွက္ၿပီးေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနၾကတာပဲမ်ားပါတယ္။ ကဲ..ဒီလိုအခက္အခဲ ေတြေက်ာ္လြန္ၿပီး ထိုင္းထဲကိုေရာက္ခဲ့ရပါၿပီ။ ဘာေတြဆက္ႀကံဳဦးမွာလဲဆိုတာ ေနာက္အပိုင္းမွာဆက္ေရးသြားပါမယ္။ ဖတ္ရတာလဲ အေတာ္ေလးရင္ေမာစရာေကာင္းေနမွာပါ၊ ေနာက္ေန႔အတြက္ခ်န္ထားလိုက္ပါဦးခင္ဗ်ာ…

ဆက္ရန္……..