ခ်ဲသမားနဲ႔ဘုန္းႀကီးတေစၦမ်ား ၃

ရဲ႕အနားစြန္းႏွစ္ဖက္ဟာ ရွည္ရွည္ဆြဲေလ ပိုေ၀းေလျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွေပါင္းဆံု ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါဟာ စစ္တပ္နဲ႔ဒီမိုေတြျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနပဲ။ ငါတို႔က Y လိုမ်ိဳး အဲ ဒီမေပါင္းဆံုတာကို ဆြဲယူၿပီး လမ္းေၾကာင္းတခုတည္းျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္”အထက္ပါစကားစုဟာ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာျပည္ျပန္သြားတုန္းက တတိယအုပ္စုလို႔ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ခံယူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕စကားျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ႏိုင္ ငံေရးအေၾကာင္းကို သူ႔အျမင္ကိုယ့္အျမင္ ေတာ္ေတာ္ေလးဖလွယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အစပိုင္း မွာ သူကကၽြန္ေတာ့္ကို အစြန္းေရာက္တဲ့ သေဘာထားတင္းမာတဲ့လူလို႔ထင္ေနပါတယ္။ ေျပာဆိုျငင္းခုန္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူမသိထားတဲ့ သူမသိ လိုက္ရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနေသးတယ္လို႔ ၀န္ခံပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ခံေနရတဲ့ အေနအထားမွာ သူ႔အေနနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ ျပည္ တြင္းမီဒီယာက အခ်က္အလက္ေတြကိုအေျခခံၿပီး လမ္းေၾကာင္းရွာထားရလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။သူ႔အျမင္ရဲ႕အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚကို တေျဖးေျဖးနဲ႔ဆြဲေဆာင္သြားရမယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က မင္းရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲလို႔ ေမးတဲ့အခါ သူတိတိက်က် မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အနဲဆံုးေတာ့ အႏွစ္၂၀ ေလာက္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႔ေျပာပါတယ္။

ဒါက တတိယအုပ္စုလို႔ခံယူေနတဲ့သူေတြထဲက တေယာက္ရဲ႕အေတြးအျမင္ေတြပါ။ အဲဒီတတိယအုပ္စုလို႔ခံယူေနၾကသူေတြထဲမွာလဲ ပံုစံကြဲေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္သေလာက္ဆို အၾကမ္းဖ်င္းအရ သံုးမ်ိဳးေလာက္ရွိပါတယ္။ အျဖဴထည္အုပ္စု၊ ေရာင္စံု အုပ္စုနဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔အုပ္စုတို႔ပါပဲ။ အျဖဴထည္အုပ္စုဆိုတာက ခုနကကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းလို တိုင္းျပည္ကိုတိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာအရင္းခံအုပ္စုပါ။ သူတို႔ေတြထဲမွာ ပညာတတ္လူ ငယ္ေတြ ဘာသာေရးကိုစိတ္၀င္စားတဲ့လူေတြအမ်ားစုပါ၀င္ၿပီး အရာရာကိုၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ ေျဖရွင္းဖို႔ လိုလားပါတယ္။


ေနာက္ၿပီး ဒီမိုအေရးလႈပ္ရွားေနသူေတြကို သိပ္အယံုၾကည္မရွိ တဲ့လူေတြမ်ားပါတယ္(မ်ားဆို...ဆရာသမားေတြကလဲ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာတာေတာင္ ဘာမွ ေလာက္ေလာက္လားလားမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးမဟုတ္လား) ။ေရာင္စံုအုပ္စုကေတာ့ လူေကာင္းနည္းၿပီး လူခပ္ရႈပ္ရႈပ္ေတြမ်ားပါတယ္။ ဒီအုပ္စုထဲမွာ ငါးမင္းေဆြတို႔ေအးလြင္တို႔လို ဒီမိုထြက္ေတြကအစ ပညာရွင္ေယာင္ေယာင္လူေတြအဆံုး အမ်ိဳးမ်ိဳးပါ၀င္ေနၾကၿပီး စစ္တပ္နဲ႔ေပါင္းလုပ္ဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္အားထက္သန္ပါ တယ္။

(အထူးသျဖင့္ စီးပြါးေရးေတြမွာေပါ့ေလ) သူတို႔က ဒီမိုသမိုင္းေၾကာင္းေတြရွိေနေတာ့ စစ္တပ္က သူတို႔ကိုယံုေအာင္ ေဒၚစုနဲ႔ဒီခ်ဳပ္ကို အဓိကထားတိုက္ခိုက္ျပေနၾကတယ္။ သူတို႔ ကသာလွ်င္ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔တိုးတက္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သလိုလိုအေပါက္မ်ိဳးခ်ိဳးၾကပါ တယ္။ သူတို႔အုပ္စုထဲမွာ တိုင္းျပည္အေပၚေစတနာထားတာထက္ ကိုယ့္အတၱကို တည္ေဆာက္ေနသူက အမ်ားစုလို႔ယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူတို႔အုပ္စုက နည္း နည္းရင္း မ်ားမ်ားျမတ္ႏိုင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကိုရွာေနတာပါ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေပါ့ေလ။ေနာက္တအုပ္စုျဖစ္တဲ့ ၀ါဒျဖန္႔အုပ္စုကိုေတာ့ အထူးေျပာစရာမရွိပါဘူး နဂိုကတည္းက စစ္ တပ္အတြက္၀ါဒျဖန္႔ေနတာပါ။ သူတို႔မွာ ခံယူခ်က္ေတြ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ဘာမွေလာက္ ေလာက္လားလားမရွိပါဘူး။ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေအာင္ ထထေအာ္ေနတာသာျဖစ္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဒီလိုအုပ္စုေတြခြဲၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျမင္သေလာက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ပထမဆံုးအျဖဴထည္အုပ္စုကို အရင္ဆံုး ေျပာခ်င္တာက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဟာ နက္ရႈိင္းရႈပ္ေထြးပါတယ္။

စာအုပ္ႀကီးေတြထဲက ပံုေသ နည္းေတြ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္ေတြကို တရားေသသံုးလို႔မရပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူ ငယ္ေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမသိၾကေသးတာ မ်ားပါတယ္။ တိုင္း ရင္းသားေတြဟာ ဗမာေတြကို ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္၊ သူတို႔ဘာကိုလိုခ်င္သလဲ၊ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲ အစရွိတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြကို ရွင္းႏိုင္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

ေနာက္တခုကေတာ့ ဒီအျဖဴထည္အုပ္စုက အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ယံုၾကည္မႈကို ရလိမ့္မယ္လို႔ သူတို႔ေမွ်ာ္မွန္းေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အာဏာရွင္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုၾကည္တတ္ပါဘူး။ တျခားလူဆိုတာခဏထား အၿမဲတမ္းလက္တြဲလာတဲ့ ကိုယ္လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ကိုေတာင္ မယံုၾကည္ပါဘူး။ ယံုေနသလိုဟန္ေဆာင္တာပဲရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဏာရွင္ရယ္လို႔ျဖစ္ေနတာပါ။ အာဏာရွင္စနစ္ကိုခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစခ်င္ရင္ အာဏာရွင္ကိုျဖဳတ္ခ်ရပါမယ္။

အဲဒီလိုမွမဟုတ္ ေပါင္းလုပ္ရင္းနဲ႔တေျဖးေျဖးေျပာင္းယူမယ္ ဆိုတာက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးလမ္းေဟာင္းႀကီးကို လိုက္ေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုေန၀င္းအာ ဏာသိမ္းထားတုန္းကလည္း အဲဒီေခတ္က ပုဂၢိဳလ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတို႔က ဘိုေန၀င္းကို သိမ္းသြင္းဖို႔ဆိုတာထက္ သူတို႔ကို ဘိုေန၀င္းကပဲ သိမ္းသြင္းၿပီး အသံုးခ်တာေတြ ကန္ထုတ္တာေတြခံလိုက္ရပါတယ္။ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ေႂကြးေၾကာ္သံတခု ေတာင္က်န္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဘာတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ေခြးကတက္ ကပဲေနရေနရပူးေပါင္းပါ၀င္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။ အျဖဴထည္အုပ္စုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လူလတ္တန္းစားပညာတတ္အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးအေခၚရွိတဲ့လူေတြဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္ကိုတခုခုလုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ေကာင္းတာလုပ္ဖို႔မလြယ္ပါဘူး (ဘုန္းႀကီးတရားေဟာ တာေတာင္ ၀န္ခံခ်က္လက္မွတ္ထိုးရတယ္မဟုတ္လား)။ ဒီေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့သူ ေတြဟာ ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ရမယ္၊ ျပႆနာေတြတက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူတို႔သိထားပါတယ္။

မလုပ္ပဲေနဖို႔ကလည္း စဥ္းစားဥာဏ္ရွိတဲ့လူေတြျဖစ္ေတာ့ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလံုဘူးေပါ့ ေလ။ဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ့္လိပ္ျပာလည္းလံု ျပႆနာလည္းမတက္ႏိုင္တဲ့ ၂၀၁၀ႀကီးကိုေရြးၿပီး ဒါဟာလက္ေတြ႔က်တယ္ ဘာတယ္ညာတယ္ေပါ့ေလ ထေအာ္ၾကတာပဲလို႔ျမင္ပါတယ္။ ကိုယ့္လူေတြကို အာမနာတမ္းေျပာရရင္ သားသမီးလည္းရခ်င္တယ္ ဟ၀ွာျပဳရမွာလည္း ေၾကာက္တယ္ဆိုတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေတြလိုပဲလို႔ ျမင္ပါတယ္။ စစ္တပ္ကို ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲ၀င္ရင္ ျပည္သူေတြ ေသေက်ပ်က္စီးတာေတြ ဘာေတြျဖစ္မွာ ဘာညာနဲ႔လည္းေျပာတတ္ၾကပါ တယ္။

အခုလည္းဘာထူးလို႔တုန္း လူေတြမေသေသးတာကလြဲရင္ ေက်ၿပီးပ်က္စီးေနၾက တာပဲမဟုတ္လား။စစ္တပ္ကလိုက္ေလ်ာမႈေတြ ပူးေပါင္းမႈေတြရဖို႔ဆိုရင္ သူတို႔ေလးစား(သို႔)ေၾကာက္ႏိုင္ ေလာက္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ကိုယ့္ဖက္မွာရွိဖို႔လိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာအာဏာရွင္ ေတြဟာ ေလးစားတယ္ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရ သူတို႔မွာမရွိပါဘူး။ သူတို႔မွာေၾကာက္တာပဲရွိပါ တယ္။ သူတို႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္မယ့္သူမ်ိဳးသာ သူတို႔ကပူးေပါင္းဖို႔ လိုက္ေလ်ာ ဖို႔ လုပ္တတ္တာပါ။

ဒီအခ်က္ကို အေလးနက္ထားၿပီး စဥ္းစားရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ တတိယ အုပ္စုလို႔အမည္ခံေနၾကသူမ်ားကို စစ္တပ္က ဘယ္ေလာက္အေလးထား ေနရာေပးမလဲဆို တာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ဆန္းစစ္ပါ။ ေရာင္စံုအုပ္စုကိုေတာ့ သိပ္ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ လက္ရွိျမန္မာစစ္တပ္ မွာ ဗိုလ္မႉးႀကီးနဲ႔အထက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ တပ္ထဲကို တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္အေျခခံလို႔ ၀င္ေရာက္ ခဲ့ၾကသူ အမ်ားစုပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာက်ေတာ့ ျပည္သူ႔အက်ိဳးဆိုတာထက္ ရာထူးစည္းစိမ္ေလး မေပ်ာက္ဖို႔ပဲ လုပ္ေနၾကတာေတြ႔ရမွာပါ။

စည္းစိမ္အာဏာဆိုတာ လူ ေတြကို ေဖါက္ျပန္ရူးသြပ္ေစပါတယ္။ စည္းစိမ္အာဏာေၾကာင့္ပဲ လြတ္လပ္ေရးရကာစ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ႏွိပ္ စက္ခဲ့ၾကတာ မၾကာခဲ့ေသးပါဘူး။ ဒီေရာင္စံုအုပ္စုကေရာ အထက္ပါပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ ထူး ျခားျမင့္ျမတ္တဲ့ ကိုယ္ခံအားေတြရွိလား၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေလးရလာရင္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို ျပန္ ၾကည့္ႏိုင္မလားဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေမးၾကည့္ၾကပါ။

ဒီမိုေတြကေရာ မေဖါက္ျပန္ဘူးလားလို႔ ျပန္ေမးႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမိုေတြလည္း ေဖါက္ျပန္တတ္ ၾကတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္ အေရးယူႏိုင္မႈနဲ႔ စနစ္ကျပန္ထိန္းထားပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့တရား စီရင္ခြင့္ေတြ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခြင့္ေတြရွိတဲ့အတြက္ အက်င့္ပ်က္မႈက ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ပါ ဘူး။ လက္ရွိမွာ ရပ္ကြက္ဆယ္အိမ္ေခါင္းေလာက္ကိုေတာင္ ဘာမွျပန္ေျပာလို႔မရတဲ့ေခတ္ ေနာက္လည္း ဒီလူေတြပဲဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ရင္ ဘာမွျပန္ေျပာလို႔မရတာေတြပဲလာမွာပါ။

အဲဒါကို ေပါင္းလုပ္မယ္ ေပါင္းလုပ္မယ္လို႔ ေအာ္ေနၾကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ အၿမီးအ ေမာက္တည့္ေအာင္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကဖို႔ မဟာပညာေက်ာ္မ်ားကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။၀ါဒျဖန္႔တဲ့အုပ္စုကိုဘာမွေတာ့ ေ၀ဖန္ေလာက္စရာမရွိပါဘူး။ အစကတည္းကကၽြန္ေတာ္ ဒီေလာက္ ရွည္ရွည္ေရးဖို႔မရည္ရြယ္ထားပါ။ ေရးရင္းနဲ႔ စာအေရးအသား မပိုင္ႏိုင္လို႔ ရွည္ လာတာ ၃ပိုင္းခြဲရတဲ့အဆင့္ေရာက္သြားပါတယ္။ တကယ္ေရးခ်င္တဲ့ တျခားဟာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ျပည္ေတာ္ျပန္အေတြ႔အႀကံဳေတြ အေတြးအျမင္ေတြ ၊ ေနာက္ပို႔စ္မွာ ဆက္ေရးပါ မယ္။ မိတ္ေဆြမ်ား.. မဂၤလာပါခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး