၂၀၁၁/၂ က်ီးအာသီး.....

ကမၻာ့အျမင္၊ျမန္မာ့အျမင္တြင္ေယဘူယ်အားျဖင့္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံ အျဖစ္ျမင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ယခင္အခါက ဤသို႔ပင္ျမင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း တြင္မူ တရားမွ်တမႈ၊လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခြင့္၊တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ စေသာအေျခခံျပည္သူ႔အခြင့္အအေရး ဆိုင္ရာတို႔တြင္ သံသယျဖစ္ဖြယ္မ်ားကို ျမင္ေတြ႔လာရသည္။ အာဏာကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္ေသာ လူ နည္းစုက ဥပေဒ၏အထက္တြင္ရွိေနၿပီး အာဏာႏွင့္စီးပြါးေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာေငြမ်ား ကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ေနၾကသည့္အျပင္ သာမန္ျပည္သူမ်ားအဖို႔ မတရားမႈမ်ားႏွင့္ႀကံဳလာပါက ဥပေဒ၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈကို ခံစားခြင့္ရႏိုင္ရန္ မလြယ္ကူၾကဟု ထင္ျမင္လာမိပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ကမၻာ့အဆင့္မီဥပေဒမ်ိဳးစံုျပဌာန္းထားရွိသည္။ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ထိုဥပေဒမ်ားအရ တန္း တူအခြင့္အေရးမ်ား စြာရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာျဖတ္သန္းရျခင္း၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ေပးရျခင္း၊ ဥပေဒကို လိုရာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို၍ရျခင္း စေသာအခက္အခဲမ်ားႀကံဳရသည္မွာ တမင္ပင္ျပဳ လုပ္ထားသကဲ့သို႔ ေတြးယူႏိုင္စရာပင္။ ဥပမာ- လုပ္ငန္းခြင္ေၾကာင့္ အဆုတ္ေရာဂါရ၍ နစ္နာခဲ့ရေသာ ထိုင္း အလုပ္သမားမ်ားသည္ အလုပ္ရွင္ထံမွ နစ္နာေၾကးေတာင္းခံၾကရာ သက္ေသအေထာက္အထားခိုင္မာ ျပည့္စံုၾကပါလွ်က္ တရားရံုးေတာ္တြင္ ၁၅ႏွစ္ၾကာ တရားရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရသည္။ ထိုတရားရင္ဆိုင္ေနစဥ္ ကာလအတြင္း အအခ်ိဳ႕မွာလည္း ေရာဂါေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကရသည္။ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္ တရားရင္ဆိုင္ၿပီးမွ သာ တစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္တစ္သိန္းေက်ာ္ခံစားခြင့္ရေစဟု အမိန္႔ခ်သည္။ ရရွိေသာနစ္နာေၾကးႏွင့္ တရားစား ရိတ္၊အခ်ိန္ကာလ တို႔မွာ ညီမွ်မႈမရွိေပ။ ေနာင္တြင္လည္း အလားတူကိစၥရပ္အေပၚ မည္သူမွ် တရားဥပေဒ လမ္းေၾကာင္းကို အသံုးခ်ခ်င္စိတ္ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္ဟု ထင္မိပါသည္။

ထို႔အတူ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကိစၥ ရပ္မ်ားတြင္ အာဏာပိုင္ႏွင့္အရင္းရွင္တို႔ ပူးေပါင္းမႈေၾကာင့္ မိမိဘိုးဘြားပိုင္ ေျမေပၚတြင္ ဥယ်ာဥ္ၿခံလုပ္စားေန လ်က္က ပိုင္နက္က်ဴးေက်ာ္မႈျဖင့္ ေထာင္ခ်ခံရေသာျဖစ္ရပ္မ်ား ျဖစ္ေပၚ လ်က္ရွိေနသည္။ အရင္းရွင္က ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္းစာရြက္စာတမ္းျပရာတြင္ ထိုအရင္းရွင္ကို ေရာင္းခ်ေပးသူ ဟု လက္မွတ္ထိုးထားသူသည္ ထိုကာလတြင္ ကြယ္လြန္သြားၿပီးသူျဖစ္ေနျခင္း၊ ေမြးပင္မေမြးေသးျခင္း စေသာ ကေမာက္ကမႏိုင္လွသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သာမန္ဆင္းရဲသား ၿခံသမားတို႔မွာမူ ေထာင္က်ေစဟု အမိန္႔ခ်ခံရသည့္အျပင္ အာမခံလည္းထုတ္မရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ ႀကံဳ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ထိုအထဲမွ တစ္ဦးသည္ ေထာင္ထဲမွာပင္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ဥပေဒစိုးမိုးမႈမွာ ေမးခြန္းထုတ္ စရာ သံသယ၀င္စရာပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

အလားတူပင္ လယ္ေျမအမ်ားစုသည္ အရင္းရွင္ႀကီးမ်ား၏လက္ထဲတြင္က်ေရာက္ေနၿပီး လယ္လုပ္သူလယ္ သမားတို႔က သူရင္းငွားဘ၀ႏွင့္ရုန္းကန္ေနရျခင္း၊ စပါးေစ်းႏွိမ္ခံရျခင္းတို႔မွာ ကမၻာေပၚတြင္ ဆန္တင္ပို႔မႈ၌ နံပါတ္တစ္ဟုဆိုေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ျဖစ္ပြါးေနၿပီး လယ္သမားတို႔မွာ ဆင္းရဲတြင္းထဲတြင္သာ ရုန္းကန္ေန ၾကရသည္။ အေျခခံလူတန္းစားနင္းျပားတို႔၏ဘ၀ကား အာဏာရွင္စနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကြာ ျခားမႈ မရွိလွေပ။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္အရင္းရွင္မ်ားကသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ထား သလိုျဖစ္ေနသည္။ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးပ႗ိပကၡမွာလည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္အေပါင္းအပါမ်ားကတစ္ဖက္၊ အေျခခံလူတန္းစားကိုစည္းရံုးထားႏိုင္ေသာအရင္းရွင္ဘူဇြာတို႔ကတစ္ဖက္ အာဏာရရန္လုေနၾကျခင္းဟု သာ ေယဘူယ်ေျပာႏိုင္သည္။ အကယ္၍ ေရွးယခင္ကကဲ့သို႔ ၎တို႔အခ်င္းခ်င္း သူ႔စီးပြါးကိုယ့္စီးပါြးျခားၿပီး အေပးအယူမွ်တသြားပါက အေျခခံလူတန္းစားတို႔ဘ၀မွာ အေရးလုပ္မခံရပဲ ဒံုရင္းသို႔ျပန္ဆိုက္ သြားရမည္ သာျဖစ္သည္။

ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေရႊျပည္ႀကီးတြင္လည္း လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး၊ ဥပေဒျပဌာန္းခြင့္ စသည္ျဖင့္ေအာ္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုၾကည့္၍ ကၽြႏု္ပ္မွာ ရင္ေမာမိသည္။ တရားဥပေဒျပဌာန္းခ်က္မ်ား မည္သို႔ပင္ရွိေန တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈမရွိလွ်င္ က်ီးအာသီးဥပေဒသာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူတို႔အတြက္ အႏွစ္သာရမဲ့မည္ျဖစ္သလို ႏိုင္ငံ့အနာဂတ္ မွာလည္း ေကာင္းရန္အလားအလာမဲ့ေနမည္သာ။ အမွန္တရားကိုခ်မျပရဲပဲ ျပည္သူကိုလိမ္ရင္း၊ကမၻာကိုလိမ္ ရင္း ေနာက္ဆံုးကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းလိမ္ၾကဦးမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ ထိုင္းတစ္ဦး၏စကား တစ္ခြန္းမွာ “ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးတာ လူေကာင္းကိုေရြးဖို႔မဟုတ္ဘူး။ မေကာင္းတဲ့လူေတြထဲက မေကာင္းတာအနည္းဆံုးျဖစ္မယ္ထင္တဲ့သူကို ေရြးေနတာပဲျဖစ္တယ္။ ေရြးရင္းေရြးရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ေတာ့ စားတာလဲစားၾကေပါ့ကြာ ျပည္သူဖက္နဲနဲေလးေတာ့ျပည္ၾကည့္ၾကပါလို႔ပဲ ေျပာႏိုင္ေတာ့တယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ဒို႔ဟာ ဆႏၵမဲေပးတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေတာင္းပန္မဲေပးေနရတာ။ ဒို႔ကိုလည္းျပန္ၾကည့္ၾကေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ရင္း မဲေပးေနရတာကြ” ဟူ၏။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ၊ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ကိုၾကည့္ရင္း ထိုျဖစ္စဥ္အတိုင္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်ားႏွင့္အေပါင္းအပါတို႔က ႏိုင္ငံ့အာဏာ၊စီးပြါးေရးမ်ား ကိုယ္က်ိဳးအသံုးခ်မႈကို ပံုတူကူးေနေသာ ေရႊျပည္ႀကီး မွ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားေၾကာင့္ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးမိပါသည္။ ထို႔ျပင္တ၀ ထိုလမ္းစဥ္ႀကီးကို အားပါးတရ ေထာက္ခံသမႈျပဳလုပ္ၾကကုန္ေသာ မိမိကိုယ္မိမိ တတိယအုပ္စုဟုခံယူၾကကုန္ေသာ ပညာရွိမင္းမ်ားကို ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းပူႀကီးခ်မိပါေတာ့သည္။ (ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းျပ ကိုယ္က်ိဳးရွာ သမားတို႔အေၾကာင္းေတာ့ ထည့္မစဥ္းစားေတာ့ပါ)