ေတြးမိခဲ့ေသာ အေတြးမ်ား

ဘာလိုလိုနဲ႔ေမလေရာက္ပါေတာ့မယ္။ ႏိုင္ငံဖ်က္ဥပေဒကိုလည္း စစ္တပ္က မရမက အတည္ျပဳၾကပါေတာ့မယ္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ဘာေတြလုပ္ခဲ့ၾကၿပီးပါသလဲ၊ ဘာေတြဆက္လုပ္ၾကဦးမွာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိလုပ္ၾကမွာလဲ၊ စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြနဲ႔ ရႈပ္ေထြးေနပါေတာ့တယ္။ စစ္တပ္က သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ပံုစံရေအာင္ ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖက္ကေတာ့ သူတေပါက္ ကိုယ္တေပါက္နဲ႔ ျဖစ္ေနတုန္းပဲလို႔ ထင္မိပါတယ္။ စက္တင္ဘာ ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပိုင္းမွာ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးသမားေတြေရာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဘယ္တုန္းကမွ မပတ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့ သာမန္လူေတြကပါ စစ္တပ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္မုန္းတီးဆန္႔က်င္လာခဲ့ၾကပါ။ လႈပ္ရွားမႈေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စစ္တပ္ကို ကန္႔ကြက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ပံုစံနည္းနာေတြကြဲျပားေနၾကေပမယ့္ ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ စစ္တပ္ျပဳတ္က်သြားေရးတခုတည္း ပါပဲ။ သို႔ေသာ္စားေနၾကေၾကာင္ပါးျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္က လူထုဆႏၵခံယူပြဲလို႔ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ တိုက္ကြက္တခုဆင္ လိုက္ေတာ့ ရုတ္ရုတ္သဲသဲနဲ႔ ဗုတ္ႏိုးေတြ၊ ႏိုးဗုတ္ေတြနဲ႔ ရႈပ္ယွက္ခတ္ၿပီး မူလဦးတည္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္ျပဳတ္က် ေရးဆိုတဲ႔ ဦးတည္ခ်က္ဟာ ေမွးမွိန္ေလ်ာ့နည္းသြားပါေတာ့တယ္။ စစ္တပ္ကခ်ိဳးထားေပးတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း လိုက္ၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးၾက၊ ျငင္းခုန္ၾကနဲ႔ ညီညြတ္မႈေတြ ယိမ္းယိုင္သြားတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ တကယ္ ဆိုရင္ ဒီဥပေဒအတည္ျပဳျပဳ၊ မျပဳျပဳ စစ္တပ္ကပဲ နဂိုအတိုင္း အာဏာကို ဆက္လက္အုပ္စိုးသြားပါမယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ လူတိုင္းခန္႔မွန္းသိႏိုင္တဲ့အခ်က္ပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက မူလရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္ျပဳတ္ၾကေရး အတြက္ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္လုပ္ေဆာင္ၾကမလဲဆိုတာပါပဲ။

ဒီစစ္တပ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမျပဳတ္က်ႏိုင္ဘူး၊ အင္မတန္မွခိုင္မာတယ္လို႔ ေျပာလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ လံုး၀လက္မခံႏိုင္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ထိေရာက္မႈအားနည္းေနေသးလို႔ ဆိုတာသာ အဓိကအေၾကာင္းအရာျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိအားနည္းေနသလဲဆိုရင္ ဖဒိုမန္းရွာကစလို႔ ေနာက္ဆံုး ျပည္တြင္းက တက္ႂကြလႈပ္ရွားေနသူေတြပါ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လုပ္ႀကံတိုက္ခိုက္ခံရၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ မတန္တဆ ေပးဆပ္သြားခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ကဒီလို တႏိုင္တပိုင္ ေခ်ာင္းေျမာင္း တိုက္ခိုက္နည္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြက အသံုးျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လူစိတ္မရွိတဲ့ စစ္ေခြးေတြ နဲ႔ တူတူတန္တန္လုပ္ၿပီး ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတာတို႔ ဆႏၵျပကန္႔ကြက္ေၾကျငာခ်က္တို႔ စတဲ့အေပ်ာ့ဆြဲနည္းလမ္းေတြနဲ႔ လုပ္လို႔မရဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြ တိုင္းျပည္ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာဟာ ရပ္ကြက္၊ေက်းရြာ၊ၿမိဳ႕နယ္ အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာျဖစ္ၿပီး ဧည့္စာရင္းစနစ္ဟာ သူတို႔ရဲ႕အဓိကက်တဲ့ စနစ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ စစ္တပ္က စစ္သား၊ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ရပ္ကြက္နယ္ေျမကလူေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ဘာမွမသိၾကပဲ ရပ္ကြက္ေက်းရြာဥကၠဌ စသူတို႔က သာ ကိုယ့္ရပ္ရြာအေၾကာင္း ဘယ္သူကဘာဆိုတာ သိၾကပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာျဖစ္ရင္ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္ ဆိုတာ သူတို႔ပဲသိပါတယ္။ သူတို႔အေၾကာင္းၾကားမွ စစ္တပ္က သိရတာ၊ လာဖမ္းလို႔ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ထင္ရွား တဲ႔ဥပမာျပရရင္ စစ္တပ္ကေျပးလာတဲ့ စစ္ေျပးေတြက သာဓကျဖစ္ပါတယ္။ ရပ္ကြက္လူႀကီးနဲ႔မေျပလည္ရင္ သူတို႔ရဲ႕သတင္းေပးမႈနဲ႔ စစ္တပ္ကလာဖမ္းတာခံရပါတယ္။ ရပ္ကြက္လူႀကီးနဲ႔ေျပလည္ရင္ေတာ့ ဘာျပႆနာမွ မေပၚပါဘူး။

အဲဒီေတာ့ စစ္အာဏာရဲ႕အဓိကေဒါက္တိုင္ဟာ ရပ္ကြက္နယ္ေျမက သတင္းေပးေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေဒါက္တိုင္ ေတြကိုျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ရင္ အဲဒီနယ္ေျမဟာ စစ္တပ္ရဲ႕အာဏာေအာက္က ကင္းလြတ္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး မ်ားမ်ားျဖစ္လာရင္ စစ္တပ္ရဲ႕ရပ္တည္မႈဟာ မခိုင္မာေတာ့ပဲ ယိမ္းယိုင္လာပါေတာ့မယ္။ ေဒါက္တိုင္ေတြကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔အတြက္ ေသနတ္ေတြဗံုးေတြမလိုပါဘူး၊ ဓါး၊ေလးခြ၊ဂ်င္ဂလိ၊ဓါတ္ဆီပုလင္းေလာင္နဲ႔တင္ၿပီးပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ကၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ႀကံ႕ဖြတ္၊စြမ္းအားရွင္ကစလို႔ ၿမိဳ႕နယ္ဥကၠဌ၊ အတြင္းေရးမႉး စတဲ့သူေတြရဲ႕ အသက္၊ စည္းစိမ္ေတြကို တၿပိဳင္တည္းဆက္တိုက္ ဖ်က္ဆီးေခ်မႈန္းၾကည့္ပါ။ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႔တင္ ရင္ခုန္စရာေကာင္းပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ဘယ္သူကမွ စစ္တပ္ကိုဆက္ဆံရဲမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ စစ္တပ္ရဲ႕အာဏာယိမ္းယိုင္လာမွသာ စစ္တပ္အတြင္းက ျပည္သူဖက္ကိုပါခ်င္တဲ့သူေတြ ေပၚထြက္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္လာရင္ အရင္ဆံုးေၾကာက္ၿပီးေျပးၾကတာ ထိပ္ပိုင္းကေကာင္ေတြ၊ သူတို႔မိသားစုေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့ၾက ပါနဲ႔။ သူတို႔လိပ္ျပာ သူတို႔မလံုၾကပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖက္က လႈပ္ရွားဖို႔ပဲလိုပါတယ္။ လႈပ္ရွားတဲ့ေနရာမွာ၊ ျပည္းတြင္းထဲက လူအားကို အဓိကထားၿပီး၊ ျပည္ပက ေငြအား၊ တတ္ႏိုင္ရင္လူအား ေတြနဲ႔ ေပါင္းစည္းၾကရပါမယ္။ ကိုယ္ကၽြမ္းက်င္တဲ့နယ္ေျမမွာ တႏိုင္တပိုင္လႈပ္ရွားၾကဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နယ္ေျမခံလူကသတင္းေပး တျခားနယ္ကလူက လာ၀င္လုပ္ ၿပီးရင္ထြက္သြား ၊ အဲဒီလိုပဲ တျခားနယ္ေျမကသတင္းေပး ကိုယ္ကသြားလုပ္ စသည္ျဖင့္ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္းကစားသလိုလုပ္ရင္ စစ္ေခြးေတြအရူးမီး၀ိုင္းၾကမွာ ျမင္ေယာင္ပါေသးတယ္။

ျပည္ပကလူေတြအေနနဲ႔လည္း ဘယ္သူဟာ စစ္ေခြးအသိုင္းအ၀ိုင္း၊ ေဒါက္တိုင္ စသည္ျဖင့္သိေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို ဖုန္း၊အီးေမးလ္၊ဖက္စ္ စသည္ျဖင့္ရႈတ္ခ်၊ သတင္းဌါနေတြကလည္း အေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္၊ အင္တာဗ်ဴး စသည္ျဖင့္ အလွည့္က် တာ၀န္ယူလႈပ္ရွား၊ အခြင့္သာရင္ အနည္းဆံုး ေလးခြ၊တုတ္ စတာနဲ႔ေဆာ္ အဲဒီလိုသာလုပ္၊ ဘယ္ေျပးမလဲ မိခ်ိဳသဲ ဇာတ္လမ္းေတာင္ရိုက္လို႔ရပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္တကယ္လိုအပ္ေနတာကေတာ့ အထက္ကေဖၚျပပါလုပ္ငန္းေတြလုပ္မယ့္ ေတာ္လွန္ေရးသမား စစ္စစ္ေတြလိုေနပါတယ္။ ျမန္မာ့အေရးကၽြမ္းက်င္သူတို႔၊ ဘာတို႔ညာတို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ ဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အျမင္သာျဖစ္ၿပီး မွန္တာ၊မွားတာကေတာ့ စာဖတ္သူေတြဆံုးျဖတ္ပါ။ ႏွစ္သက္ရင္ အေကာင္ထည္ေဖၚပါ(တႏိုင္တပိုင္)။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ပဲလိုပါတယ္၊ လူသိမ်ားဖို႔ နာမည္ႀကီးဖို႔ မလိုပါဘူး။

ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သိပ္မေရးခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လက္ေတြ႔မလုပ္ပဲ အာမ်ားေန တဲ့သူလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္မေသးခ်င္ေတာ့လို႔ပါ။ ေဖၚျပပါေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေတြးအျမင္ တစိတ္တပိုင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္အတြက္ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ပိုၿပီးလႈပ္ရွားႏို္င္ ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ မဂၤလာပါခင္ဗ်ား

0 comments:

 

©2009 ေမာင္က်ည္ေပြ႕ | Template Blue by TNB