ကမၻာ့အျမင္၊ျမန္မာ့အျမင္တြင္ေယဘူယ်အားျဖင့္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံ အျဖစ္ျမင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ယခင္အခါက ဤသို႔ပင္ျမင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း တြင္မူ တရားမွ်တမႈ၊လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခြင့္၊တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ စေသာအေျခခံျပည္သူ႔အခြင့္အအေရး ဆိုင္ရာတို႔တြင္ သံသယျဖစ္ဖြယ္မ်ားကို ျမင္ေတြ႔လာရသည္။ အာဏာကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္ေသာ လူ နည္းစုက ဥပေဒ၏အထက္တြင္ရွိေနၿပီး အာဏာႏွင့္စီးပြါးေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာေငြမ်ား ကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ေနၾကသည့္အျပင္ သာမန္ျပည္သူမ်ားအဖို႔ မတရားမႈမ်ားႏွင့္ႀကံဳလာပါက ဥပေဒ၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈကို ခံစားခြင့္ရႏိုင္ရန္ မလြယ္ကူၾကဟု ထင္ျမင္လာမိပါသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ကမၻာ့အဆင့္မီဥပေဒမ်ိဳးစံုျပဌာန္းထားရွိသည္။ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ထိုဥပေဒမ်ားအရ တန္း တူအခြင့္အေရးမ်ား စြာရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာျဖတ္သန္းရျခင္း၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ေပးရျခင္း၊ ဥပေဒကို လိုရာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို၍ရျခင္း စေသာအခက္အခဲမ်ားႀကံဳရသည္မွာ တမင္ပင္ျပဳ လုပ္ထားသကဲ့သို႔ ေတြးယူႏိုင္စရာပင္။ ဥပမာ- လုပ္ငန္းခြင္ေၾကာင့္ အဆုတ္ေရာဂါရ၍ နစ္နာခဲ့ရေသာ ထိုင္း အလုပ္သမားမ်ားသည္ အလုပ္ရွင္ထံမွ နစ္နာေၾကးေတာင္းခံၾကရာ သက္ေသအေထာက္အထားခိုင္မာ ျပည့္စံုၾကပါလွ်က္ တရားရံုးေတာ္တြင္ ၁၅ႏွစ္ၾကာ တရားရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရသည္။ ထိုတရားရင္ဆိုင္ေနစဥ္ ကာလအတြင္း အအခ်ိဳ႕မွာလည္း ေရာဂါေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကရသည္။ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္ တရားရင္ဆိုင္ၿပီးမွ သာ တစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္တစ္သိန္းေက်ာ္ခံစားခြင့္ရေစဟု အမိန္႔ခ်သည္။ ရရွိေသာနစ္နာေၾကးႏွင့္ တရားစား ရိတ္၊အခ်ိန္ကာလ တို႔မွာ ညီမွ်မႈမရွိေပ။ ေနာင္တြင္လည္း အလားတူကိစၥရပ္အေပၚ မည္သူမွ် တရားဥပေဒ လမ္းေၾကာင္းကို အသံုးခ်ခ်င္စိတ္ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္ဟု ထင္မိပါသည္။
ထို႔အတူ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကိစၥ ရပ္မ်ားတြင္ အာဏာပိုင္ႏွင့္အရင္းရွင္တို႔ ပူးေပါင္းမႈေၾကာင့္ မိမိဘိုးဘြားပိုင္ ေျမေပၚတြင္ ဥယ်ာဥ္ၿခံလုပ္စားေန လ်က္က ပိုင္နက္က်ဴးေက်ာ္မႈျဖင့္ ေထာင္ခ်ခံရေသာျဖစ္ရပ္မ်ား ျဖစ္ေပၚ လ်က္ရွိေနသည္။ အရင္းရွင္က ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္းစာရြက္စာတမ္းျပရာတြင္ ထိုအရင္းရွင္ကို ေရာင္းခ်ေပးသူ ဟု လက္မွတ္ထိုးထားသူသည္ ထိုကာလတြင္ ကြယ္လြန္သြားၿပီးသူျဖစ္ေနျခင္း၊ ေမြးပင္မေမြးေသးျခင္း စေသာ ကေမာက္ကမႏိုင္လွသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သာမန္ဆင္းရဲသား ၿခံသမားတို႔မွာမူ ေထာင္က်ေစဟု အမိန္႔ခ်ခံရသည့္အျပင္ အာမခံလည္းထုတ္မရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ ႀကံဳ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ထိုအထဲမွ တစ္ဦးသည္ ေထာင္ထဲမွာပင္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ဥပေဒစိုးမိုးမႈမွာ ေမးခြန္းထုတ္ စရာ သံသယ၀င္စရာပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
အလားတူပင္ လယ္ေျမအမ်ားစုသည္ အရင္းရွင္ႀကီးမ်ား၏လက္ထဲတြင္က်ေရာက္ေနၿပီး လယ္လုပ္သူလယ္ သမားတို႔က သူရင္းငွားဘ၀ႏွင့္ရုန္းကန္ေနရျခင္း၊ စပါးေစ်းႏွိမ္ခံရျခင္းတို႔မွာ ကမၻာေပၚတြင္ ဆန္တင္ပို႔မႈ၌ နံပါတ္တစ္ဟုဆိုေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ျဖစ္ပြါးေနၿပီး လယ္သမားတို႔မွာ ဆင္းရဲတြင္းထဲတြင္သာ ရုန္းကန္ေန ၾကရသည္။ အေျခခံလူတန္းစားနင္းျပားတို႔၏ဘ၀ကား အာဏာရွင္စနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကြာ ျခားမႈ မရွိလွေပ။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္အရင္းရွင္မ်ားကသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ထား သလိုျဖစ္ေနသည္။ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးပ႗ိပကၡမွာလည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္အေပါင္းအပါမ်ားကတစ္ဖက္၊ အေျခခံလူတန္းစားကိုစည္းရံုးထားႏိုင္ေသာအရင္းရွင္ဘူဇြာတို႔ကတစ္ဖက္ အာဏာရရန္လုေနၾကျခင္းဟု သာ ေယဘူယ်ေျပာႏိုင္သည္။ အကယ္၍ ေရွးယခင္ကကဲ့သို႔ ၎တို႔အခ်င္းခ်င္း သူ႔စီးပြါးကိုယ့္စီးပါြးျခားၿပီး အေပးအယူမွ်တသြားပါက အေျခခံလူတန္းစားတို႔ဘ၀မွာ အေရးလုပ္မခံရပဲ ဒံုရင္းသို႔ျပန္ဆိုက္ သြားရမည္ သာျဖစ္သည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေရႊျပည္ႀကီးတြင္လည္း လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး၊ ဥပေဒျပဌာန္းခြင့္ စသည္ျဖင့္ေအာ္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုၾကည့္၍ ကၽြႏု္ပ္မွာ ရင္ေမာမိသည္။ တရားဥပေဒျပဌာန္းခ်က္မ်ား မည္သို႔ပင္ရွိေန တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈမရွိလွ်င္ က်ီးအာသီးဥပေဒသာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူတို႔အတြက္ အႏွစ္သာရမဲ့မည္ျဖစ္သလို ႏိုင္ငံ့အနာဂတ္ မွာလည္း ေကာင္းရန္အလားအလာမဲ့ေနမည္သာ။ အမွန္တရားကိုခ်မျပရဲပဲ ျပည္သူကိုလိမ္ရင္း၊ကမၻာကိုလိမ္ ရင္း ေနာက္ဆံုးကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းလိမ္ၾကဦးမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ ထိုင္းတစ္ဦး၏စကား တစ္ခြန္းမွာ “ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးတာ လူေကာင္းကိုေရြးဖို႔မဟုတ္ဘူး။ မေကာင္းတဲ့လူေတြထဲက မေကာင္းတာအနည္းဆံုးျဖစ္မယ္ထင္တဲ့သူကို ေရြးေနတာပဲျဖစ္တယ္။ ေရြးရင္းေရြးရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ေတာ့ စားတာလဲစားၾကေပါ့ကြာ ျပည္သူဖက္နဲနဲေလးေတာ့ျပည္ၾကည့္ၾကပါလို႔ပဲ ေျပာႏိုင္ေတာ့တယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ဒို႔ဟာ ဆႏၵမဲေပးတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေတာင္းပန္မဲေပးေနရတာ။ ဒို႔ကိုလည္းျပန္ၾကည့္ၾကေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ရင္း မဲေပးေနရတာကြ” ဟူ၏။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ၊ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ကိုၾကည့္ရင္း ထိုျဖစ္စဥ္အတိုင္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်ားႏွင့္အေပါင္းအပါတို႔က ႏိုင္ငံ့အာဏာ၊စီးပြါးေရးမ်ား ကိုယ္က်ိဳးအသံုးခ်မႈကို ပံုတူကူးေနေသာ ေရႊျပည္ႀကီး မွ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားေၾကာင့္ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးမိပါသည္။ ထို႔ျပင္တ၀ ထိုလမ္းစဥ္ႀကီးကို အားပါးတရ ေထာက္ခံသမႈျပဳလုပ္ၾကကုန္ေသာ မိမိကိုယ္မိမိ တတိယအုပ္စုဟုခံယူၾကကုန္ေသာ ပညာရွိမင္းမ်ားကို ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းပူႀကီးခ်မိပါေတာ့သည္။ (ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းျပ ကိုယ္က်ိဳးရွာ သမားတို႔အေၾကာင္းေတာ့ ထည့္မစဥ္းစားေတာ့ပါ)
ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...
ဖတ္ျပီး ျပန္ေခါက္ထားၾကပါ...
စာမေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ေပၿပီ။ ၿပီးဆံုးေအာင္ မေရးျဖစ္ဟုဆိုလွ်င္ ပိုၿပီးမွန္လိမ့္မည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာ ေရးလက္စ ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျဖစ္ေနသည္။ ေရးပါ့မည္ဟု ကတိေပးၿပီးမွ မိတ္ေဆြညီအစ္ကိုမ်ား အေပၚ ကတိပ်က္ခဲ့ရသည့္အႀကိမ္ကလည္း မနည္းလွ။ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း စာအေရးအသားဖက္တြင္ အား နည္းသည့္အျပင္ အာရံုကလည္းမ်ားလြန္းလွသျဖင့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေရးၿပီးအဆံုးမသတ္ႏိုင္ ခင္ တြင္ ေနာက္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုအေပၚ စိတ္ေရာက္ သြား ျပန္၊ ထိုမွတဆင့္ တျခားအေၾကာင္းအရာက၀င္လာ စသည္ျဖင့္ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနရင္း ဘယ္ဟာကိုမွ အၿပီးမသတ္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနရသည္။ အလုပ္သမားတို႔၏ အခက္အခဲမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ အကြဲအၿပဲ စသည့္စံုလင္လွေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား အေတြးထဲတြင္ ရႈပ္ေထြးေနသည္။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥမ်ားကလည္း မ်ားလွသျဖင့္ စာဖတ္ျခင္းကလြဲလွ်င္ ဘာမွ စြဲၿမဲမလုပ္ျဖစ္ခဲ့။ မိမိဘေလာ့ကိုယ္လည္း ေတာ္ရံုႏွင့္မေရာက္ျဖစ္ ထို႔အျပင္ မိမိစီေဘာက္ကိုမျမင္ရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြကလာႏႈတ္ဆက္သလဲဆိုတာေတာင္မသိႏိုင္ျဖစ္ေနရသည္။ သို႔ပါေသာေၾကာင့္ လာႏႈတ္ဆက္သူ မိတ္ေဆြမ်ားအေပၚ ဧည့္၀တ္မေက်မႈမ်ားကို ဤေနရာမွ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ ေရးပါမည္ဟု ကတိေပးၿပီး ပ်က္ကြက္ခဲ့ျခင္းအတြက္ အစ္ကိုဒူကဘာႏွင့္သူငယ္ခ်င္းေစာေက်ာ္ခြိကိုလည္း အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါ သည္။
အခ်ိန္ကာလ၏တိုက္စားမႈႏွင့္အတူ ကၽြႏု္ပ္၏အေတြးအျမင္ႏွင့္ အသိသည္လည္း လိုက္ပါေျပာင္းလဲေနခဲ့ သည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိ၏အျမင္ကို တရားေသကိုင္စြဲၿပီး အျခားသူ၏အျမင္အေပၚ ရႈံ႕ခ်ျခင္းကို ျပန္ေတြ႔မိခဲ့ရ သည္။ အာဏာရွင္စနစ္ကိုမႀကိဳက္ေသာ မိမိကိုယ္တိုင္က အာဏာရွင္ကဲ့သို႔ ျပဳမူမႈမ်ားကို သိျမင္လာခဲ့သည္။ ထိုအေတြးမ်ားေမြးဖြါးရန္ လက္သည္လုပ္ေပးသူ ကလူသစ္ႀကီးကို အထူးေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ (စာမေရးပဲ ေနေနတာလည္း ကလူသစ္ႀကီးကို အားက်လို႔ ............................မဟုတ္ဘူ း-) ) ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ စိတ္၏ထြက္ေပါက္သဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ ဘေလာ့ေလာကတြင္ ျပန္လည္စီးေမ်ာႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းပါဦးမည္။ မမ်ားလွေသာ ဘေလာ့မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ဆံုစည္းရာ ဤဘေလာ့ကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္ရန္ခဲယဥ္းလွသျဖင့္ တတ္အားသေရြ႕ စိတ္ခ်ဥ္ေဖါက္စာေတြ ေရးျဖစ္သြားပါမည္ခင္ဗ်ာ.......
ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...
ဖတ္ျပီး ျပန္ေခါက္ထားၾကပါ...
ကမၻာ့ဖလားပြဲကေတာ့ စ ပါၿပီ။ ဒီလိုေဘာလံုးပြဲေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ျဖစ္ၿပီဆို ေမာင္က်ည္ေပြ႔တို႔ ရင္ထိတ္ေနရ ေတာ့တယ္။ ေဘာလံုးပြဲရဲ႕ အရႈံး အႏိုင္က ကိုယ္ေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနတာကိုး။ ဒီလိုေျပာလို႔ ေမာင္က်ည္ေပြ႔တို႔ ကို ေဘာပြဲေလာင္းေနလို႔လားလို႔ ထင္ၾကေတာ့မယ္။ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ ေလာင္းခ်င္ရင္ေတာင္မွ ေငြေရးေၾကး ေရးက သိပ္အဆင္ေျပတာမဟုတ္ဘူး။ အဲ..တခ်ိဳ႔ေတြကေတာ့ ေလာင္းတာျပဳတာ ေတြရွိၾကပါရဲ႕။ သို႔ေသာ္.. အဲလိုေလာင္းတာျပဳတာေတြလုပ္ႏိုင္ၾကသူေတြက ေငြရႊင္တဲ့ ပြဲစားေတြကအမ်ားစုပါ။ ရိုးရိုးအလုပ္သမားေတြက ေတာ့ ဘယ္ကလာ ေလာင္းတာေတြဘာေတြလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။ အဲလိုေဘာပြဲမေလာင္းၾကေပမဲ့ ရတတ္သမွ်အခ်ိန္ ေလးမွာ ေဘာပြဲၾကည့္ရင္း အေပၚအသင္းေတြႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးေနရတယ္။ ဒီလိုဗ်ာ.. အေပၚသင္း ဆိုတာက လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့အသင္းေတြကိုေျပာတာပါ။ လူႀကိဳက္မ်ားၿပီဆိုေတာ့မွ ထိုင္းပုလိပ္ေတြလည္း ႀကိဳက္ ၾကတာေပါ့ေလ။ အဲဒီေတာ့ ထိုင္းပုလိပ္ေတြ ႀကိဳက္ၾကတဲ့အသင္းေတြႏိုင္ၾကရင္ က်ဳပ္တို႔အလုပ္သမားေတြလည္း နည္းနည္းေအးေအးေဆးေဆးေနႏိုင္ၾကတယ္။ အဲ..သူတို႔ႀကိဳက္တဲ့အသင္မ်ားရႈံးလို႔ကေတာ့ ေဘာပြဲၿပီးလို႔ မိုးလင္းတဲ့အထိေတာင္ မေစာင့္ေတာ့ဘူး။ မနက္ေလးနာရီခြဲေလာက္ကတည္းက စၿပီး ျမန္မာအလုပ္သမား ေတြေနတဲ့ရပ္ကြက္ထဲ လိုက္လွည့္ၿပီး ဖမ္းေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ လက္မွတ္ရွိတာေတြမရွိတာေတြ သူတို႔စိတ္မ၀င္စား ပါဘူးဗ်ာ။ အဓိကက ပိုက္ဆံရဖို႔ပဲဟာ.. ဒီေတာ့ အခန္းထဲ၀င္လာ၊ လက္မွတ္ရွိလားေမးလိမ့္မယ္၊ ရွိတယ္ဆိုရင္ အခန္းမွာ ဟိုေမႊဒီေမႊလုပ္လိမ့္မယ္။ မွတ္စုစာအုပ္ေတြ၊ ဖုန္းနံပါတ္ေတြမွတ္ထားတဲ့စာအုပ္ေတြဆို သူတို႔သိပ္ ႀကိဳက္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီထဲမွာ ဂဏန္းေတြေရးထားတာေတြကို သူတို႔က တရားမ၀င္ခ်ဲထိုးပါတယ္ဆိုၿပီး ဖမ္းေခၚသြား ေရာဗ်။ မဟုတ္ပါဘူးျငင္းလဲ အပိုပဲေလ။ တခါတေလမ်ား အခန္းထဲမွာ ဘာစာရြက္မွမရွိရင္ေတာင္ ခ်ဲေဘာက္ ခ်ာကို သူ႔ဟာသူယူလာ ကိုယ့္ဟာဆိုၿပီးေတာင္ဖမ္းတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ျပန္လြတ္ခ်င္ရင္ေစ်းဆစ္ အေပးအယူလုပ္ ေပါ့။ ပုလိပ္ကေတာ့ ဘတ္တစ္ေသာင္းခြဲ၊ႏွစ္ေသာင္းကေန စၿပီးေစ်းေခၚလိမ့္မယ္။ ကိုယ္က ရသေလာက္ဆစ္ ေပါ့။ အမ်ားအားျဖင့္ ဘတ္ေျခာက္ေထာင္၊ခုနစ္ေထာင္ေလာက္နဲ႔ တည့္သြားတာမ်ားတယ္။ သူလည္း လူစဥ္ ၾကည့္တာပါပဲ။ သိပ္ေၾကာက္ေနတဲ့သူ၊ ေၾကာက္တတ္တဲ့သူေတြကေတာ့ မ်ားမ်ားေပးရတာေပါ့။ တခ်ိဳ႔ေတြက ေတာ့ ခပ္မာမာပဲ ဖမ္းခ်င္ဖမ္း၊ ျပန္ပို႔ခ်င္ပို႔ တရားရံုးလည္းတက္မယ္ဘာမယ္နဲ႔ သူ႔ကိုျပန္မာရင္ေတာ့ ဘတ္ သံုးေထာင္ေလာက္အထိ ေလွ်ာ့ေပးတာ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ အလုပ္သမားအမ်ားစုကေတာ့ ေၾကာက္ၾကတာ၊ မရႈပ္ခ်င္ၾကတာေတြမ်ားေတာ့ ေစ်းနဲနဲပါးပါးဆစ္ၿပီး ေပးလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ေျပာပါတယ္ ေဘာလံုးပြဲေတြ လာၿပီဆို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ဆုေတာင္းေပးေနရတယ္။ အေပၚအသင္းေတြႏိုင္ၾကပါေစ..ဆိုၿပီးေတာ့ အဲ... အေပၚအသင္းေတြရႈံးၾကၿပီလားဆိုရင္ ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ ဘုရားစဥ္ကအစ ဗီဒိုေတြဘာေတြအဆံုး စာရြက္ေတြ စကၠဴစေတြကို ရွင္းထားေပေတာ့...။ သတိလြတ္ရင္ေတာ့ လက္ထိတ္ခတ္ၿပီး ေခၚသြားခံလည္းထိမယ္၊ ရွိစုမဲ့စု ေလးလည္း ကုန္ၾကရဦးမွာဆိုေတာ့ ..... ရင္တထိတ္ထိတ္...ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ပါပဲဗ်ာ.......
ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...
ဖတ္ျပီး ျပန္ေခါက္ထားၾကပါ...
သူ႔ကိုစေတြ႔စဥ္က အမွတ္တမဲ့သာျဖစ္သည္။ ေသခ်ာပင္သတိမထားမိခဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ ေယာက္ကမိတ္ဆက္ေပးခဲ့၍ သိကၽြမ္းရသည့္တိုင္ ဖါသိဖါသာပင္ေနခဲ့မိသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမင္ရေတြ႔ရဖန္မ်ားလာသည့္အခါ စိတ္၀င္စားမႈျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ဆီသို႔ အသြားအလာမ်ားလာသည္။ အေပါင္းအသင္း၊ မိတ္ေဆြနည္းေသာမိမိအဖို႔ သူ သည္ မိတ္ေဆြေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္လာသည္။ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရင္း အေတြးအျမင္ ဖလွယ္ရင္း သူႏွင့္ပတ္သက္၍ မိမိမွာ မိတ္ေဆြအသစ္မ်ားပင္ထပ္၍တိုးလာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူႏွင့္ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပတ္သက္မိေတာ့သည္။
သူ႔ေၾကာင့္မိမိမွာ စိတ္ၾကည္ႏူးခဲ့ရသလို စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာမ်ားလည္းႀကံဳခဲ့ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေဒါသေပါက္ကြဲမိသလို၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားႏွင့္လည္းဆံုခဲ့ရသည္။ သူ႔ဆီကတ ဆင့္ ထူးဆန္းအ့ံၾသစရာမ်ားကိုလည္းၾကားတတ္ရသလို သင္ခန္းစာျဖစ္ဖြယ္၊ အတုယူဖြယ္ တို႔ကိုလည္း မွတ္သားခဲ့ရသည္္။ မိမိ၏အခ်ိန္မ်ားစြာကို သူကစိုးမိုးစျပဳလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူႏွင့္ပတ္သက္ရာပတ္သက္ေၾကာင္းမ်ားကိုသာ ေတြးေန မိေတာ့သည္။ အမွန္ေတာ့ မိမိ၏အေနအထားမွာ သူႏွင့္နီးစပ္မႈသိပ္မရွိ၊ အရိုးခံျဖစ္ေသာ မိမိအဖို႔ ဆန္းျပားလွေသာသူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ၀င္ဆန္႔ရန္မလြယ္။ သို႔ေသာ္ သူ႔မွာ ခြဲျခားဆက္ဆံတတ္ေသာအေလ့ ရွိပံုမရ။ မိမိ၏ အဆီအေငၚမတည့္သည့္ စကားမ်ား၊ ၾကမ္းတမ္းရိုင္းစိုင္းသည့္စကားမ်ားကိုလည္း မျငင္းဆန္ခဲ့။
သူ႔အေပၚစြဲလမ္းတြယ္တာမႈသည္ ေန႔စဥ္တိုးပြါးလာခဲ့သည္။ သူ႔ဆီမေရာက္ျဖစ္သည့္ေန႔မ်ိဳး တြင္ ဟာတာတာႏွင့္ ေနမထိထိုင္မထိ၊ ဤသို႔ျဖင့္ ေန႔ရက္မ်ားစြာတို႔ကုန္လြန္သြားသည့္ ေနာက္တြင္ သူႏွင့္ဆက္ဆံေရးမွာ ယခင္ကလိုမဟုတ္ပဲ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းျဖစ္လာ ခဲ့သည္။ အဓိက မိမိကိုယ္တိုင္က သူ႔ဆီသိပ္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ ေျပာေနသည့္စကားမ်ား က အက္ေၾကာင္းထပ္ေနသျဖင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ ၿငီးေငြ႔သလိုျဖစ္လာသည္။ ခါတိုင္း တစ္ေန႔မျမင္ရလွ်င္ စိတ္ထဲဟာသလိုရွိေနရာမွ ေနာက္ပိုင္း လႏွင့္ခ်ီ၍ သူ႔ထံအ၀င္ အထြက္ပင္ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ ကိုယ့္ကို လာႏႈတ္ဆက္ေသာမိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း တုန္႔ျပန္စကားမဆိုမိသည့္အႀကိမ္မ်ားလာသည္။ မိမိ၏ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲႏိုင္မႈကို မိမိဖါသာ ပင္ စိတ္ပ်က္မိသည္။ သူႏွင့္ဆက္ဆံေနမႈကို အျပတ္ျဖတ္ျပစ္ရန္စဥ္းစားမိေသာ္လည္း တြယ္တာမိသည္ သံေယာဇဥ္က ကၽြံေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
ေၾသာ္..... ဘေလာ့ ဘေလာ့ ဘာလိုလိုနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ခဲ့ၿပီပဲ။ ကေဘာက္တိ ကေဘာက္ခ်ာ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း စာေတြေရးရင္းနဲ႔၊ စိတ္အစာေကၽြးရင္းနဲ႔...........ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘေလာ့ဖြင့္၊ေရးခဲ့သည့္အတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား၊ညီအစ္ကို မ်ားႏွင့္ အသိအကၽြမ္းျဖစ္ရသည္က မိမိအတြက္ ေက်နပ္စရာပင္။ ဘေလာ့ကိုအမွီျပဳၿပီး အေတြးအျမင္မ်ားကို ေျပာဆိုဖလွယ္ေနရျခင္းသည္လည္း တစ္စံုတစ္ခုေသာ အတိုင္း အတာ အက်ိဳးရွိမည္ဟု ယံုၾကည္ေနမိသည္။ ဘေလာ့ေလာက၏ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုး စံကို ဒရြတ္တိုက္လြင့္ေမ်ာရင္း ဘေလာ့ေလာကထဲ ဆက္လက္စီးေမ်ာႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသြား ဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ လူရိုင္းေလးတစ္ေယာက္ကို အားေပးဆက္သြယ္ခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ကို ေလးစားဦးညြတ္ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ...
ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...
ဖတ္ျပီး ျပန္ေခါက္ထားၾကပါ...
လူထုအသံအြန္လိုင္းဂ်ာနယ္က ေဆာင္းပါးပါခင္ဗ်ာ။ ထံုးစံအတိုင္း အယ္ဒီတာက သနပ္ခါးလူးေပးထားပါတယ္။
ဒီစာအတြက္ အခ်က္အလက္ကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕မွတ္တမ္းကဆင့္ပြါးကူးယူၿပီးေရးဖြဲ႔ထားပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကို အယ္ဒီတာက ေျပာင္းထားေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စာရိုက္ရံုေလးလို႔ပဲေျပာရမလား...
အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔ အဖို႔တြင္ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ျခင္း ဟူသည္မွာ နားစိမ္းေနေသာ၊ ဘာမွန္းမသိေသာ အေၾကာင္းအရာသစ္ ျဖစ္သည္။ ဘာမွ ေရေရရာရာ မသိၾက၊ သိေစရန္ အတြက္လည္း ထိုင္းအစိုးရ အပါအဝင္ မည္သူမွ ရွင္းလင္း ေျပာဆိုေပးျခင္း မရွိဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။
ေျမာက္မ်ားလွေသာ အဆင့္ ဆင့္မ်ားကို တသန္းခြဲခန္႔ လူဦးေရက (၇)လတာ အခ်ိန္တို အတြင္း ၿပီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ဟု အမိန္႔ခ်မွတ္ ထားသည့္ အျပင္ ၿပီးေအာင္ မလုပ္လွ်င္ ဖမ္းဆီးၿပီး ျမန္မာျပည္ ျပန္ပို႔မည္ ဟုလည္း ရာဇသံ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေပးထားသည္။ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔မွာ မိမိ အနာဂတ္ကို ဆံုးျဖတ္ရန္ အလြန္ အေရးႀကီးလာၿပီ ျဖစ္သည္။ တၿပိဳင္နက္တည္း တြင္လည္း ေကာလဟာလ မ်ားက က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္လာသည္။ ဖမ္းသည္၊ ဆီးသည္၊ အခြန္ေကာက္သည္၊ ရထားလမ္းေဖါက္သည္... စေသာ သတင္းမ်ားသည္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား သာမက ျမန္မာျပည္ရွိ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ား ကိုပါ ကူးစက္ေလာင္ကၽြမ္း ပူေလာင္ ေစေတာ့သည္။ ထို႔အတူ ဝန္ေဆာင္ခကို အဆမတန္ ေစ်းႀကီးႀကီး ယူ၍ စားမည့္၊ ဝါးမည့္၊ ပြဲေတာ္ႏဲႊမည့္ ခါေတာ္မီ မုဆိုးတသိုက္သည္ ကုမၸဏီမ်ား ဖြင့္ကာ က်ားေခ်ာင္း ေခ်ာင္းလာၾကေတာ့သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔သည္ ေကာလဟာလ သတင္းအတြက္ ပူပန္ရသည္က တဖက္၊ ပတ္စ္ပို႔ မလုပ္လွ်င္ အဖမ္းခံရၿပီး ျပန္ပို႔မည္ ဆိုသည္ကတဖက္၊ ပတ္စ္ပို႔ လုပ္လွ်င္လည္း ေစ်းႀကီးႀကီး ေပးရဦးမည္ ဆိုသည္က တဖက္ႏွင့္ ဗ်ာမ်ား ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ပတ္စ္ပို႔ လုပ္မည္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာဖက္က စာအုပ္ဖိုး က်ပ္၃ေထာင္(ဘတ္၁၀၀ခန္႔) ႏွင့္ ထိုင္းက ဗီဇာေၾကး ဘတ္၅၀၀ (မူလက ဘတ္၂၀၀၀ သတ္မွတ္ ထားေသာ္လည္း ျပန္ေလွ်ာ့ေပးသည္) စုစုေပါင္း ဘတ္၆၀၀ ခန္႔သာ ကုန္က်မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေက်းဇူးရွင္ ကုမၸဏီမ်ားက ဘတ္ ၅၀၀၀ မွ ဘတ္ ၉၀၀၀ ခန္႔ ယူၾကသည္။ ယခုအခါတြင္ ၂၀ေက်ာ္ခန္႔ ရွိေနေသာ ကုမၸဏီႀကီးႀကီး ငယ္ငယ္တို႔သည္ ေနရာေဒသ မ်ိဳးစံုတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေနရာယူလ်က္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ လူတဦးလွ်င္ ဘတ္ ၂၀၀၀ အျမတ္ရသည္ဟု ေလ်ာ့ေလ်ာ့တြက္ လွ်င္ပင္ လူတသန္းခြဲ အတြက္ ဘတ္သန္း ၃၀၀၀ (ျမန္မာေငြ က်ပ္သန္းေပါင္း တစ္သိန္း) ရရွိ ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔ ေသြးႏွင့္ ေခၽြးႏွင့္ ဘဝႏွင့္ရင္း၍ ရွာေဖြ စုေဆာင္းထားသည့္ ထိုထို ေျမာက္မ်ား လွစြာေသာ ေငြမ်ားသည္ လူတစု ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အက်ိဳးမဲ့ ေပးဆပ္ရသလို ျဖစ္ေနသည္။
ထိုင္း အစိုးရအေနျဖင့္ သတင္း အခ်က္အလက္မွန္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထုတ္ေဝရန္ ပ်က္ကြက္မႈေပါင္း မ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔အတူ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္သူ ပြဲစားကုမၸဏီ မ်ားကိုလည္း အထိန္းခ်ဳပ္ မရွိသေလာက္ လႊတ္ေပး ထားခဲ့သည္။ ထိုင္း အစိုးရအဖို႔ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း ေနရသျဖင့္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔၏ အေရးကိစၥသည္ ဦးစားေပး ကိစၥတြင္မရွိ၊ ဥပမာျပရလွ်င္ ဇန္နဝါရီလ ၂၀ရက္ ေန႔တြင္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ သက္တမ္းကုန္မည့္ အလုပ္သမား ၆ေသာင္းေက်ာ္ ရွိေနသည္။ ထို သူတို႔သည္ သက္တမ္း တိုးခြင့္မရလွ်င္ တာဝန္ရွိသူတို႔က စစ္ေဆးေတြ႔ရွိလွ်င္ ဖမ္းဆီးၿပီး ျမန္မာျပည္ ျပန္ပို႔ခံရမည့္ ကိန္းဆိုက္ေနသည္။ ထို႔အတူ လာမည့္ ေဖေဖၚဝါရီ ၂၈ရက္ တြင္ က်န္ေသာ အုပ္စုမ်ား ကလည္း တၿပိဳင္နက္တည္း သက္တမ္း ကုန္ဦးမည္။ မူလက ေဖေဖၚဝါရီ ၂၈ရက္ အၿပီး ပတ္စ္ပို႔လုပ္ရမည္၊ မလုပ္ရေသးသူမ်ား ျပန္ပို႔မည္ဟု ေၾကျငာထားသည္။
သို႔ဆိုလွ်င္ အထက္က ဆိုခဲ့ေသာ ဇန္နဝါရီ ၂၀ရက္ေန႔တြင္ သက္တမ္းကုန္မည့္ သူမ်ားသည္ အခက္ ေတြ႔ေနရသည္။ ပတ္စ္ပို လုပ္ရန္လည္းမမီ သက္တမ္းကလည္း ကုန္ေတာ့မည္ ဘာဆက္ လုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ ဇန္နဝါရီလ ၁၉ရက္ ေန႔တြင္မွ ဝန္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝး သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထပ္မံ သက္တမ္း တိုးႏိုင္ေၾကာင္း ပတ္စ္ပို႔လုပ္ရန္ ကာလကို ေနာက္ထပ္ ၂ႏွစ္အထိ အခ်ိန္တိုးေပးေၾကာင္း ေၾကျငာသည္။ အလုပ္ရွင္ ေျပာင္းခြင့္မရွိ ဟူေသာအခ်က္က ထပ္မံ အဆစ္ တိုးလာသည္။ ထိုအခ်က္ေၾကာင့္ အလုပ္သမားေပါင္း မ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ၾကဦးမည္ ျဖစ္သည္။
ပံုမွန္အားျဖင့္ အနည္းဆံုး တလ ႀကိဳတင္ ေၾကျငာရမည္ကို တရက္အလိုမွ ကပ္၍ေၾကျငာျခင္း ျဖစ္သည္။ နဂိုရ္ ကတည္းက ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔သည္ သတင္း အခ်က္လက္အမွန္ကို လက္ခံသိရွိ နားလည္ျခင္း တို႔၌ အားနည္းေနသည္။ ယေန႔ ထက္တိုင္ေအာင္လည္း မိမိကိုင္ထားေသာ လက္မွတ္သည္ မည္သည္ ့အက်ိဳးကိုရရွိ သည္၊ မည္သည္တို႔က မရ၊ မည္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ားရွိသည္ စေသာ အေရးႀကီးသည့္ အခ်က္မ်ားကို ေကာင္္းစြာ သေဘာေပါက္ နားလည္ထားျခင္း မရွိေပ။ ထို႔အတူ ပတ္စ္ပို႔ ရလွ်င္လည္း မည္သည့္ အက်ိဳးအျမတ္ ခံစားရသည္၊ မည္သည့္ အခ်က္မ်ားကို လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ရမည္ စသည္ျဖင့္ ကြဲကြဲျပားျပား နားလည္ထားျခင္း မရွိ။ ယုတ္အစြဆံုး ယခုလက္ရွိ ပတ္စ္ပို႔ ရရွိထားၿပီး သူမ်ားပင္ ေသခ်ာ နားမလည္ေသးေပ။ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား နားမလည္ ျဖစ္ေလ ထိုအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ အျမတ္ထုတ္မည့္ သူမ်ားက သေဘာက်ျဖစ္ေလ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား နစ္နာၿပီးရင္း နစ္နာေလ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ယခင္က အလုပ္ လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ လုပ္ရာတြင္ အစိုးရက သတ္မွတ္သည့္ ဘတ္၃၈၀၀ ေစ်းႏႈန္းအတိုင္း ကုန္က်သည့္ သူက နည္းပါးသည္။ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ၈၀% ခန္႔ေသာ အလုပ္သမား တို႔သည္ ဘတ္၄၅၀၀ မွ ၇၅၀၀ခန္႔ အထိ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ ပြဲစားတို႔က ျဖတ္စားျခင္းကို ခံခဲ့ေနရၿပီး ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ တြင္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ လက္မွတ္ဖိုး ကလည္း ဘတ္၄၅၀၀ မွ ၇၅၀၀ ေလာက္ အထိ ကုန္က်ဦးမည့္ အျပင္ ေနာက္ထပ္လည္း ပတ္စ္ပို႔ဖိုး အျဖစ္ ဘတ္၆၅၀၀ မွ ၈၅၀၀ခန္႔ အထိ ထပ္မံ ကုန္က်ဦးမည္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဘတ္၆၀၀ ခန္႔သာကုန္မည့္ ပတ္စ္ပို႔ကို ဘတ္၆၅၀၀ မွ ၈၅၀၀ အထိ ေပးေဆာင္ ေနရေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔ ထိခ်က္နာလွသည္ဟု ဆိုရမည္ပင္။ ေက်ာမြဲ အလုပ္သမား တို႔သည္ ထိုင္း၊ ျမန္မာ ပြဲစားတို႔၏ အဆင့္ဆင့္ေခါင္းပံု ျဖတ္မႈမ်ားကို ခံရဦးမည္သာမက အလုပ္ရွင္တို႔၏ ဖိႏွိပ္မႈမ်ိဳးစံု တို႔ကိုလည္း လည္စင္း ခံၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
အမွန္စင္စစ္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာ အလုပ္သမားအေရးကို ေဆာင္ရြက္ေနေသာ အန္ဂ်ီအိုမ်ား မ်ားစြာရွိသည္။ ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအို အစ၊ ျပည္တြင္း အန္ဂ်ီအို အလယ္၊ ဘုစုခရု ေရာင္စံုအခြင္႔အေရး အဖြဲ႔ အဆံုး ရာႏွင့္ခ်ီေသာ အန္ဂ်ီအိုမ်ားစြာ မ်ားစြာရွိေနသည္။ ထိုထိုေသာ အဖြဲ႔မ်ားသည္ တႏွစ္ တႏွစ္တြင္ အလုပ္သမား အေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သန္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ ဘတ္ဂ်က္ကို ရရွိသံုးစြဲ ေနၾကသည္။ ထို႔အတူ ျမန္မာဘာသာ၊ တိုင္းရင္းသား ဘာသာ၊ ဘာသာမ်ိဳးစံု ထုတ္လႊင့္ေနေသာ မီဒီယာ မ်ိဳးစံုလည္း ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ အန္ဂ်ီအိုမ်ား၊ မီဒီယာမ်ားသည္ ျမန္မာ အလုပ္သမား တို႔အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးေသာ ကာလတြင္ မွန္ကန္စြာ အကူအညီ အေထာက္အကူ မေပးႏိုင္၊ ထို႔ထက္ဆိုးသည္မွာ အခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားက အလုပ္သမားမ်ား ေၾကာက္လန္႔ေစရန္ ဖမ္းေနၿပီ၊ ဆီးေနၿပီ စေသာသတင္း၊ ေကာလဟာလမ်ားကို အဆင္ျခင္မဲ့ ထုတ္လႊင့္ၾကသည္။ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ အေရအတြက္ မနည္းလွေသာ အလုပ္သမားမ်ား အထုပ္ေကာက္၍ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္တြင္လည္း ၾကာရွည္ မရပ္တည္ႏိုင္သျဖင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ခိုးလမ္းက တဆင့္ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး ျပန္လာရ ျပန္သည္။ ထိုအတြက္ ေငြးေၾကးမ်ားစြာ ကုန္က်သည့္ အျပင္ တခ်ိဳ႕ အသက္ အႏၱရာယ္ျဖင့္ပင္ ရင္ဆိုင္ၾကရသည္။ ထိုအတြက္ မည္သူကမွ တာဝန္ယူသူ မရွိၾကေပ။ ျမန္မာ အလုပ္သမား မ်ားသည္ အေျခအေန အရပ္ရပ္တို႔၌ နိမ့္ပါး ေနၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ လတ္တေလာ အဆင္ေျပေရး အတြက္ မသိျခင္း၊နားမလည္ျခင္း မ်ားထဲတြင္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွား ေနၾကရသည္။ အားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ေသြးစုပ္၊ အျမတ္ထုတ္မည့္ သူမ်ားကလည္း ေနရာမ်ိဳးစံုမွ ဖိႏွိပ္ေနၾကသည္။ ေငြေၾကးအရ ေသာ္လည္းေကာင္း ဥပေဒစည္းမ်ဥ္း မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ေက်းကၽြန္အျဖစ္ တဖန္ သြတ္သြင္းျခင္းကို က်ေရာက္ၾကရ ေတာ့မည္ဟု ဆိုလွ်င္ လြန္အံ့မထင္။
အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ ဆုပ္လည္းစူး စားလည္းရူး ဘဝမ်ားစြာအား အိပ္မက္ဆိုးမ်ားမွ ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ ႏိုင္ၾကပါေစဟူ၍ ေရရြတ္ ျမည္တမ္းေနယံုမွ တပါး ......... အျခား မရွိေပ။
ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...
ဖတ္ျပီး ျပန္ေခါက္ထားၾကပါ...
လူထုအသံ အြန္လိုင္းဂ်ာနယ္က ေဖၚျပေပးတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ပါ။ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတာကို အယ္ဒီတာက ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ၿပီး ေခါင္းစဥ္ကိုလဲ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ လုပ္ထားေပးပါတယ္။ အလုပ္သမားတို႔ရဲ႕အေျခအေန တစိတ္တပိုင္းပါခင္ဗ်ာ။
ထိုင္းနိုင္ငံ ထဲ၌ အလုပ္ လုပ္ေနျကေသာ ျမန္မာ ေရွြ့ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား ထဲတြင္ ထိုင္းအစိုးရ က အလုပ္ လုပ္ခြင့္ လက္မွတ္ထုတ္ေပး ထားသူေပါင္း ၁.၄သန္းခန့္ ရွိေနသည္။ထိုသူမ်ား ထဲတြင္ ျမန္မာ နိုင္ငံသား မ်ားသည္ ၈၀%ခန့္ ရွိေနျပီး ေလာ ( လာအို ) နွင့္ ကမ္ပူးခ်ား တို့က ၁၀%နႈန္းစီ ရွိေနျကသည္။
ထိုင္းအစိုးရက အလုပ္ လုပ္ခြင့္ လက္မွတ္ထုတ္ေပး ထားျခင္းသည္ ျခြင္းခ်က္ အေနျဖင့္ ထုတ္ထားေပးျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး တရားဝင္ ျဖစ္မႈမွာ အကန့္သတ္မ်ား ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ထပ္မံ ရွင္းလင္းရလွ်င္ “ထိုင္းနိုင္ငံအတြင္း ခိုးဝင္လာျခင္း အတြက္ ထိုသူမ်ားသည္ ထိုင္းဥပေဒ အရ အျပစ္ရွိေနသည္။ ထိုအျပစ္အတြက္ ေနရင္းနိုင္ငံသို့ ျပန္လည္ပို့ျခင္းကို ခံရမည္ ျဖစ္သည္။
ထိုသို့ျပန္မပို့ခင္ စပ္ျကား ေလွ်ာ့ေပါ့ေသာ အေနျဖင့္ ေခတၱခဏ ေနထိုင္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ ေပးထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု အဓိပၸါယ္ ရသည္။” (ထိုေလွ်ာ့ေပါ့မႈ ဆိုသည္မွာ ထိုင္းစီးပြါးေရး အက်ိုးအျမတ္ကို အေျခခံ၍သာ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးျခင္းဟု ယူဆနိုင္သည္)
ထိုင္း ဥပေဒအရ နိုင္ငံအတြင္း ခိုးဝင္လာသူကို ေလွ်ာ့ေပါ့၍ ေနထိုင္အလုပ္ လုပ္ခြင့္မေပး နိုင္။ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းနိုင္ရန္ ဝန္ျကီးမ်ား သေဘာတူညီခ်က္ ျဖင့္သာ ေလွ်ာ့ေပါ့ခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ေနရသည္။ ထိုအခြင့္အေရးကိုလဲ မ်ားမ်ားေပး၍ မရသျဖင့္ တနွစ္ အခြင့္အေရး ေပးရန္ တႀကိမ္ အစည္းအေဝး လုပ္ရသည္။ ထို့ေျကာင့္ အလုပ္သမားတို့၏ လက္မွတ္ကို တနွစ္တခါ သက္တမ္း တိုးေနရျခင္း ျဖစ္သည္။
ျပီးခဲ့ေသာ ကာလမ်ားတြင္ ထိုင္းစီးပြါးေရး အတြက္ လုပ္သား လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ အျကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလွ်ာ့ေပါ့ျခင္းကို ျပုလုပ္ခဲ့သည္။ တိက်ေသာ ဥပေဒကို အားထားရျခင္း မဟုတ္သည့္အတြက္ ထိုျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္နွင့္ လံုးဝ တရားဝင္ေသာ အလုပ္သမား ျဖစ္လာရန္ နည္းလမ္းရွာေဖြ လာခဲ့ျက သည္။ ထိုအတြက္ အလုပ္သမားတို့၏ မူရင္းနိုင္ငံက တရားဝင္ေသာ အေထာက္အထား လိုအပ္ေနသည္။ ထို့ေျကာင့္ နိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းနွင့္ ယာယီပတ္စ္ပို့ ျပုလုပ္ျခင္းကို လုပ္ ေဆာင္ခဲ့ျကျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုင္း နိုင္ငံအေနျဖင့္ အလုပ္သမားတို့၏ မူရင္း နိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ ျမန္မာ၊ ေလာ၊ ကမ္ပူးခ်ား နိုင္ငံတို့ကို တရားဝင္ အေထာက္အထား ထုတ္ေပးဖို့ ညွိနိႈင္းရာတြင္ ေလာ နွင့္ ကမ္ပူးခ်ား တို့က လြယ္ကူစြာ သေဘာတူခဲ့ျပီး အေကာင္အထည္ ေဖၚနိုင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ အတြက္ကား အေျကာင္း အမ်ိုးမ်ိုးေျကာင့္ ခက္ခဲစြာ ညွိနိႈင္းခဲ့ရသည္။
နဂိုရ္မူလ ကတည္းက နိုင္ငံေရး၊ လူမ်ိုးေရး ျပႆနာ မ်ားစြာရွိေနေသာ နိုင္ငံျဖစ္ေနသည့္ အခ်က္သည္ အဓိက က်ေသာ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုင္းနိုင္ငံက နည္းမ်ိုးစံုသံုး၍ ျပႆနာ ေျဖရွင္းနိုင္ရန္ ျကိုးပမ္းခဲ့သည္။ ဥပမာ အားျဖင့္ သေဘာတူညီခ်က္ ရျပီးေသာ ေလာ နွင့္ ကမ္ပူးခ်ား နိုင္ငံတို့မွ အလုပ္သမား မ်ားကို ေခၚယူျပီး ျမန္မာ အလုပ္သမားတို့၏ ေနရာတြင္ အစားထိုးနိုင္ရန္ ျကိုးပမ္းခဲ့သည္။
သို့ေသာ္ ေလာ နွင့္ ကမ္ပူးခ်ား အလုပ္သမား မ်ားသည္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား ကဲ့သို့ ေနရာမေရြး၊ ပံုစံမေရြး မလုပ္နိုင္။ လုပ္နိုင္ ပါကလည္း ထိုင္းေငြ ဘတ္နွစ္ေသာင္းခြဲခန့္ ကုန္က်ေသာ ပတ္စ္ပို့နွင့္ပါမစ္ စားရိတ္ကို မတတ္နိုင္၊ တတ္နိုင္ပါ ကလည္း ထိုနိုင္ငံရွိ လူဦးေရ လုပ္သားဦးေရက ကန့္သတ္ ခ်က္မ်ား ရွိေနသည့္အျပင္ ထိုင္းနိုင္ငံ၏ လုပ္အားခက မက္ေမာ ေလာက္ေအာင္ မျမင့္မား စေသာ အခက္ခဲမ်ားေျကာင့္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား ေနရာကို အစားထိုးရန္ မေဆာင္ရြက္နိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
သို့နွင့္ ထိုင္းနိုင္ငံသည္ ျမန္မာနိုင္ငံနွင့္ သေဘာတူညီခ်က္ ရရန္ သံုးနွစ္ခန့္ ျကိုးပမ္း ညွိနိႈင္းခဲ့ရာ ေနာက္ဆံုး သေဘာတူညီခ်က္ အျဖစ္ ေကာ့ေသာင္း၊ ျမဝတီ၊ တာခ်ီလိတ္ ျမို့မ်ားတြင္ နိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းနွင့္ ယာယီပတ္စ္ပို့ ျပုလုပ္နိုင္မည္ဟု သေဘာတူညီခ်က္ကို ရရွိခဲ့သည္။ အဆိုပါ နိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းနွင့္ ယာယီပတ္စ္ပို့ ျပုလုပ္ခြင့္ရမည့္ သူမ်ားသည္ ထိုင္းနိုင္ငံ ဝန္ျကီးမ်ား အစည္းအေဝးက သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ေခတၱေနထိုင္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ ျပုလုပ္ထားသူ မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ အလုပ္ လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ မရွိသူမ်ား ယာယီပတ္စ္ပို့ ျပုလုပ္ ခြင့္မရွိေပ။ ျပုလုပ္သည့္ ကာလကို ၂၀၀၉ ခုနွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၅ရက္ေန့မွ ၂၀၁၀ ခုနွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၈ရက္ ေန့ အထိ (၇လခြဲခန့္) သတ္မွတ္ထားသည္။ ျပုလုပ္ပံု အဆင့္ဆင့္ကိုလည္း ၁၃ဆင့္ ခန့္ သတ္မွတ္ ထားခဲ့သည္။ ထိုသေဘာတူညီခ်က္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္သည္ အေပၚယံ အေနအားျဖင့္ ျကည့္လွ်င္ တရားမဝင္ အလုပ္သမားကို တရားဝင္ အလုပ္သမား ျဖစ္ေအာင္ျပုလုပ္ ေပးသည္ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။ သို့ေသာ္လည္း အေသးစိတ္ အတြင္းက်က် ျကည့္လွ်င္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ကြဲလြဲမႈ မ်ားစြာျဖစ္ေနသည့္ အျပင္ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ခ်င္သူမ်ား ကို အခြင့္အေရးမ်ား ေပၚေပါက္လာေအာင္ စီမံ ေပးေနသလို ျဖစ္ေနျခင္းကို ေတြ့ျမင္နိုင္သည္။
ဦးစြာ အေျခအေနမွန္နွင့္ ကြဲလြဲေနသည့္ အခ်က္မွာ ျမန္မာဘက္က ယာယီပတ္စ္ပို့ ျပုလုပ္ေပးျခင္းကို တရက္လွ်င္ ၆၀၀ ခန့္သာ လုပ္ေပးနိုင္မည္ဟု ဆိုထားပါလွ်က္ အလုပ္သမား တသန္းေက်ာ္ အတြက္ ယာယီ နိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပုလုပ္ခ်ိန္ (၇လခြဲ)သာ သတ္မွတ္ထားျခင္းမွာ အလြန္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသလို နွစ္နိုင္ငံ စာခ်ုပ္တခုအား ျမန္မာ စစ္အစိုးရ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ျပုလုပ္ေသာ ကိစၥရပ္ျဖစ္သည္။ အေရွ့ေတာင္ အာရွ နိုင္ငံဝင္ ဖိလစ္ပိုင္နိုင္ငံမွာ နိုင္ငံရပ္ျခား ေရွြ့ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ ဝင္ေငြနွင့္ နိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာအား က်ားကန္ထားသည္ ဆိုေသာ အခ်က္ကို ျမန္မာ စစ္အစိုးရ သတိထားမိဟန္ မတူ၊ ထို့အတူ ေလာနွင့္ ကမ္ပူးခ်ား နိုင္ငံတို့က အစိုးရမ်ားသည္ ထိုင္းနိုင္ငံ အတြင္းလာ၍ နိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ ပတ္စ္ပို့ ျပုလုပ္ေပးေသာ္လည္း သန္းဂဏန္းမွ်ေသာ ျမန္မာ နိုင္ငံသားမ်ား အဖို့ကမူ ေဝးလံေသာ နွစ္နိုင္ငံ နယ္စပ္အထိ သြားေရာက္ျပီးမွသာ ပတ္စ္ပို့ ျပုလုပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။
ထို့အတူ အလုပ္ရွင္ အမ်ားစုကလည္း ေျမာက္မ်ားလွေသာ အဆင့္မ်ားကို နားမလည္ျခင္း၊ နားလည္သည့္ တိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ မေပးနိုင္ျခင္းတို့ ျဖစ္လာျကရသည္။ အလုပ္သမား အမ်ားစု မွာလည္း ရုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲသြားေသာ အေျခအေနတို့ကို လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းမွ နားမလည္ နိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ျကရျပီး၊ သို့ေလာ သို့ေလာနွင့္ ေကာလဟာလ မ်ားကလည္း ရုတ္ခ်ည္း ပ်ံ့နွံ့ေနရာ ထိုင္းနိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို့ အဖို့ ေဝခြဲ မရနိုင္ ျဖစ္ျက ရျပန္သည္။
ဤသို့နွင့္ ေခတ္သစ္ ေတာေျကာင္တို့ ထိုင္းနိုင္ငံ ေရွြ့ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား အျကား လက္ခေမာင္း ခတ္သံ မ်ားလည္း က်ယ္ေလာင္ ပ်ံ့နွံ့ လာျကေတာ့သည္။
ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...
ဖတ္ျပီး ျပန္ေခါက္ထားၾကပါ...
ေျပာင္းျပန္စီၤးျမစ္မ်ား
သဘာဝမူ
ပူေလာင္မွူ၊ ဆာေလာင္မွူ
က်ဥ္းၾကပ္မွူ၊ ေအးခ်မ္းမွူကို
ငိုျခင္းနဲ႕ေသာ္မွ်
ေဖာ္ျပခြင့္မရၾကသည္
အိုင္ဒီပီကေလးမ်ားဘဝ
အေမ့ပလိုင္းတြင္း
အက်ဥ္းက်ေနၾကတုန္း။
ရာဇဝတ္သားမ်ားစြာ
ေထာင္ခါျငိမ္းခြင့္
လႊတ္ခြင့္ေပးေနတဲ့အသံ။
အျပစ္မတန္
စစ္မွန္ေဒၚစုနဲ႕
သူ႕ရဲ႕သ႑ာန္
နိုင္ငံေရးအေဖာ္ေတြ
သံတိုင္ေတြၾကား
အက်ဥ္းသားျဖစ္ေနတုန္း။
အျပစ္မဲ့သူေတြ
အက်ဥ္းက်။
လူသတ္ဓါးျပေတြ
ေရႊထီးေဆာင္းၾက။
ေဖာက္ျပန္တဲ့ေလာကဓံထဲ
ေတာင့္ခံမဲ့အမွန္တရားဘက္ေတာ္သားမွာ
အာဏာရွင္ေျခ
သူ႕ေသြးေတြနဲ႕ေဆးေနရတုန္း။
ေျဗာင္းဆန္ေအာင္
ေျပာင္းျပန္စီးျမစ္မ်ား
ေျပာင္းျပန္ပ်ံငွက္မ်ား
ေျပာင္းျပန္ျဖစ္တရားမ်ား
ဒုကၡျမစ္မ်ားစီးဆင္းရာ
လိုက္ပါကာစီးေမ်ာေနရတုန္း။
ညီအစ္ကိုတို႕ေရ....
ဆာေလာင္မွူေတြေနာက္
တေကာက္ေကာက္ပါသြား
လမ္းေပ်ာက္ကာေနၾကသူ
ျပည္သူမ်ားရဲ႕လိုအပ္ခ်က္
ေလာကရဲ႕လိုအပ္ခ်က္
က်ဳပ္တို႕ေတြ ျဖည့္စြက္ၾကပါစို႕လား။ ။
(လကၤာဒီပ)
ေစာေက်ာ္ခီြးဘေလာ့မွကူးယူေဖၚျပသည္။
ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...
ဖတ္ျပီး ျပန္ေခါက္ထားၾကပါ...
