ရင္းလိုက္ၾကစို႔ သူငယ္ခ်င္း

မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ျပည့္စံုပါေစေၾကာင္း စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ဘေလာ္ဂါမိတ္ေဆြမ်ား ကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ တကူးတက လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ဆုေတာင္းေပး ၾကေသာမိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေလးမ်ားခ်န္ေပးခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း ၀မ္းသာ စြာနဲ႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အခုဆိုရင္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုခ်န္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၀၉ ခုႏွစ္ကိုေရာက္ပါေတာ့မယ္။ ျပန္ေျပာင္းေတြးၾကည့္ရင္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ ႏိုင္ငံ့အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခံစားမႈေပါင္းစံု ရရွိခံစား ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ႏွစ္အစပိုင္းမွာဆိုရင္ ၂၀၀၈မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြြ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးေတာ့မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တကြ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ဗုတ္ႏိုး၊ ႏိုးဗုတ္ေတြနဲ႔ ျငင္းခုန္သံေတြ ဆူညံေနခဲ့ၾကပါတယ္။သမိုင္းနဲ႔ခ်ီၿပီးအႀကီးအက်ယ္ဆံုးေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ထိခိုက္နစ္နာမႈျဖစ္တဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္း ႀကီးရဲ႕ဒဏ္ကိုလည္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးေသဆံုးခဲ့ရာသလို သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ဒုကၡဆင္းရဲ မ်ိဳးစံုခံစားခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲစိတ္ဓါတ္ပိုင္းမွာလည္း အနာတရျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္မွာေတာ့ ကယ္ဆယ္လႉဒါန္းေရးလုပ္ငန္းေတြကို ျပည္တြင္းျပည္ပ လက္တြဲၿပီး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေသြးေအးသြားၾကၿပီး လႈပ္ရွားမႈေတြလည္း အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပဲ ၿငိမ္သက္သြားပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ျဖစ္လာခဲ့တာကေတာ့ အဖမ္းဆီး ခံေနရတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အစရွိတဲ့အာဇာနည္မ်ား ကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ားခ်လို႔ ရုပ္ပိုင္းနဲ႔စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ထိုးႏွက္လာပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ထပ္လႈပ္ရွားမယ့္၊ လႈပ္ရွားခ်င္တဲ့သူမ်ားကိုပါ တခါတည္း ေျခာက္ၿပီးသားျဖစ္သြား တာေပါ့ေလ။၂၀၀၈ခုႏွစ္ထဲမွာ အင္မတန္မွနစ္နာရတဲ့ဆံုးရႈံးမႈတခုကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဖဒိုမန္းရွာ လုပ္ႀကံခံခဲ့ရျခင္းပါပဲ။ တိုင္းရင္းသားမ်ားနဲ႔ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားအၾကားက လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈေတြ ကို ရင္ၾကားေစ့ေပးႏိုင္မယ့္ ထိန္းတန္းေခါင္းေဆာင္ႀကီးကို ဆံုးရႈံးခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီ ျဖစ္ရပ္က ျပည္ပေရာက္အတိုက္အခံေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြဟာ ေပ်ာ့ကြက္ဟာ ကြက္ေတြ မ်ားစြာရွိေနတယ္လို႔ ျပလိုက္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့တန္ဖိုးက အလြန္လည္းႀကီးမားလွပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းအတြင္းက နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ အတိုက္အခံ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ စစ္တပ္ကလူအေယာက္ ၂၀ ေစလႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းပ်ံ႕လြင့္လာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္က ခုမွမဟုတ္ပါဘူး ကာလမ်ားစြာကတည္းက စစ္တပ္ကလူေတြဟာ နယ္ပယ္ေနရာမ်ိဳးစံုမွာ ၀င္ေရာက္ပူးသတ္ေနရာယူခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဖဒိုမန္းရွာကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လုပ္ႀကံလို႔ရသြားခဲ့တာပါ။ ေခါင္းေဆာင္တဦးကို လုပ္ႀကံဖို႔ဆိုတာ ရက္ပိုင္းနဲ႔စီစဥ္လို႔မရပါဘူး။

အနည္းဆံုး လပိုင္းနဲ႔ အထပ္ထပ္အခါခါ စီစဥ္ၿပီးမွ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္မွာပါ။အဲဒီလိုခက္ခဲတဲ့အလုပ္ကိုအသာထားလို႔ ဘေလာ့ေလာကမွာပဲၾကည့္ဦးမယ္ဆိုရင္ ေရႊ၀ါ ေရာင္ေနာက္ပိုင္း ဘေလာ့ေတြအၿပိဳင္းအရိုင္းေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာ စစ္တပ္ဖက္က လူလႊတ္ ဘေလာ့ေတြေထာင္လို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးပူးသတ္ခဲ့ပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြလႊတ္ၿပီး သူ႔လူ ကိုယ့္ဘက္သားလုပ္ခိုင္းလို႔ ေျခရႈပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ္ဂါတခ်ိဳ႔လည္း အဲဒီဒဏ္ကို ခံခဲ့ရပါ တယ္။ ထိုင္းထဲမွာကို အဲဒီေျခရႈပ္အမ်ိဳးသမီးေတြရွိေနၿပီး အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ သတင္းယူသတင္းပို႔ ေႏွာင့္ယွက္ေနတုန္းပါပဲ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဖြတာေတြ၊ ပြတာေတြဟာ ဘေလာ့ေလာက မွာ မ်ားလာပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ဘေလာ္ဂါေတြ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးဖက္ကို အားသန္တဲ့ဘေလာ္ဂါေတြကို စုစည္းမႈေတြၿပိဳကြဲေအာင္ ဘေလာ့ေလာကမွာလည္း အကြဲ အၿပဲေတြေပၚေအာင္ စိတ္အေႏွင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ ထိုးႏွက္ေနတာပါပဲ။

အထူးသတိထား ႏိုင္ပါမွ ေတာ္ကာက်ပါမယ္။ (တခ်ိဳ႕ကေတာ့ေသြးရိုးသားရိုးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္)ကဲပါေလ.. အဲဒါေတြအသာထားလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္အေၾကာင္းကို ျပန္သြား ၾကည့္ရေအာင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြအားလံုး ဘယ္လိုပင္မတူကြဲျပားေနၾကပါေစ တူညီေန ၾကတာကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးပါပဲ။

၂၀၀၈မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ယူဆခဲ့ေပမဲ့ အခုထိ ပန္းပန္းလ်က္ပါဆိုသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ခရီးမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဘယ္လိုဆက္ လုပ္ၾကမလဲဆိုတာ ေျပာစရာျဖစ္လာပါၿပီ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ၿမဲလုပ္ စဥ္ လမ္းစဥ္အတိုင္း လုပ္ေနလို႔ကေတာ့ စစ္တပ္က သူခ်မွတ္ထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအ တိုင္း အခက္ခဲမရွိ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမယ္ဆိုတာပါပဲ။

စစ္တပ္မွာတိက်တဲ့လမ္းစဥ္ရွိပါ တယ္။ ဘယ္ႏွစ္ဘယ္လမွာ ဘာျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမယ္ဆိုတာ ရွင္းလင္းျပတ္သားပါတယ္။ လုပ္လည္းလုပ္ေနၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ဘာလမ္းစဥ္ေတြရွိၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ၾကမယ္ဆိုတာ အခုထိေတာ့ မႈန္၀ါးေန တုန္းပါပဲ။ အစည္းေ၀းလုပ္လိုက္၊ အခမ္းအနားေလးက်င္းပလိုက္နဲ႔ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ ေနတာပဲလို႔ေျပာရင္ လူႀကီးမင္းအေပါင္းတို႔စိတ္ဆိုးၾကမလားမသိပါဘူး။

ျပည္တြင္းကလူ ေတြ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြရင္း၊ တန္ဖိုးျဖတ္မရႏိုင္တဲ့ မိသားစုအနာဂတ္ဘ၀ေတြ ရင္းၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္လုပ္ေနရခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဘာမ်ားရင္းၿပီးပါသလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ေဘးကေနခ်ီးက်ဴး၊ဂုဏ္ျပဳ ေလးစားပါတယ္ ရႊီးေျဖာင္းေျဖာင္း လုပ္ေနရံုေလာက္နဲ႔ကေတာ့ ဘာမွမေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါဘူးဆိုတာ ေျပာဖို႔ေတာင္ မလိုဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ အကိုတေယာက္ကေတာ့ သူတို႔မသိတာမဟုတ္ဘူး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာကြလို႔ ေျပာဖူးပါတယ္။

၀န္းသိုေစာ္ဘြားဦးေအာင္ျမတ္က စလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအလယ္ ယေန႔အက်ဥ္းစံေခါင္း ေဆာင္ေတြအဆံုး အားလံုးဟာ တိုင္ျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ရင္းၿပီးခဲ့ ရင္းေနၾကဆဲပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲက်န္ပါေတာ့တယ္။ အခုလက္ရွိေခတ္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေန တဲ့ လူေတြဟာ အရင္အစဥ္အဆက္လူေတြထက္ အားသာတာကေတာ့ နည္းပညာပိုင္း ႏိုင္ ငံတကာအေတြ႔အႀကံဳေတြရွိၾကတာပါ။

အားနည္းခ်က္ကေတာ့ မရင္းရဲတာလို႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုေျပာရင္ တခ်ိဳ႕ကလည္း ငါတို႔ေတာ့ ဘယ္တုန္းက ဘယ္လိုရင္းခဲ့တာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါ တယ္။ ဟုတ္ကဲ့ ရင္းတယ္ဆိုတာက ေခတၱခဏ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၿပီးဆံုးေအာင္ျမင္တဲ့အထိ ရင္းမွ ရမွာပါလို႔ ျပန္ေျဖရပါမယ္။ အဲဒီလိုမွာမဟုတ္ရင္ ကိုယ္ရင္းခဲ့တာဟာ တန္ဖိုးရွိသင့္ သေလာက္မရွိပဲ တခါတရံဆို သူက ဒါေတြျမင္လို႔ရင္းခဲ့တာလို႔ အမ်ားေျပာစရာျဖစ္လာႏိုင္ ပါေသးတယ္။ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕က ေနာင္ေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို အေျခခံလို႔ အတုယူစရာ၊ သင္ခန္းစာယူစရာေတြကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ တိက်ခိုင္မာတဲ့လမ္းစဥ္၊ လုပ္ေဆာင္ ရမယ့္နည္းလမ္း၊ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အခ်ိန္ကာလ အစရွိသျဖင့္ ခ်မွတ္ၿပီး တတပ္တအား ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ရင္း ၂၀၀၉ခုႏွစ္ကို ျဖတ္သန္းၾကပါစို႔လို႔ ဆႏၵျပဳပါေၾကာင္း………