ဆက္ပါဦးမယ္.. ဒီေခတ္မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္ႏိုင္ေအာင္နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္။ အလႊာေပါင္းစံုက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ဇာတိေျမမွာ မေနႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ကို ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ဒီႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါ တယ္။ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ မေနႏိုင္ၾကေတာ့တာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ..။ ရွင္းရွင္းေလးေျဖရရင္ လူစဥ္ မမီၾကေတာ့လို႔ပါ။ ပညာေရးဖက္ကၾကည့္မလား၊ က်န္းမာေရးဖက္ကၾကည့္မလား၊ စိတ္ဓါတ္ ေရးရာအရၾကည့္မလား တိုးတက္လာတယ္ဆိုတာ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ဆုတ္ယုတ္နိမ့္က်ျခင္းမ်ား ပဲရွိပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အထဲကလူေတြကေတာ့ စား၀တ္ေနေရးက လြဲၿပီး က်န္တာေတြ ဘာမွဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ၊ ပရဟိတ စတဲ့ ျမင့္ျမတ္ ေကာင္းမြန္တဲ့ လူေတြမွာသာ က်င့္သံုးႏိုင္တဲ့ တရားေတြဟာ တစစအားနည္း ေပ်ာက္ကြယ္ ကုန္ပါၿပီ။ ၀န္ထမ္းေလာကမ်ာဆိုရင္ ရာထူးႀကီးေလ မ်ားမ်ားခိုးေလျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ မခိုးပဲ ရိုးရိုးေလးေနတဲ့သူဆိုရင္ ႏြားႀကီး၊ငတံုးႀကီးလို႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တႏိုင္ငံလံုးမွာ “ဗိုက္၀ဖို႔အတြက္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တရားတယ္” လို႔ ယံုၾကည္ယူဆလာတာေတြဟာ ကင္ဆာေရာဂါလို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
အျပင္ေရာက္လာတဲ့ လူေတြေရာ…။ မခိုးၾကတာကလြဲရင္ က်န္တာေတြ သိပ္ထူးမျခားနားပါပဲ လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လက္ရွိခံစားေနရတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ၊ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းေတြကို သာယာေနၾကၿပီး ႏိုင္ငံအတြက္၊လူမ်ိဳးအတြက္ဆိုတာကို ေမ့ေနၾကလို႔ ပါပဲ။ တျခားႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတာ ဘာမွမထူးျခားေနေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ဒီလိုျဖစ္ေနၾကတာကေတာ့ မသင့္ေလွ်ာ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕အေျခအေနက သူမ်ားႏိုင္ငံေတြလို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈမရွိတာေၾကာင့္ပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ကလဲ တခါတေလ စိတ္ပါရင္ လူမႈေရးေလး၊ ဘာသာေရးေလး ဥပမာ- နာဂစ္အလႉလိုမ်ိဳး ေတြ လုပ္ၿပီး တာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ထင္ေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အဲဒီထက္ ပိုၿပီး စဥ္ဆက္မျပတ္ စည္းလံုးညီညြတ္ႏိုင္ပါမွ တန္ကာက်မွာပါ။ အဲဒီအျပင္ ကိုယ္တိုင္အနစ္နာ မခံခ်င္တာကို ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဟိုလူဒီလူမေကာင္းလို႔၊ ဟိုလူဒီလူဦးေဆာင္တာေတြ အသံုးမက် လို႔ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ ေရွာင္လႊဲၿပီး ေနသာသလို ေနေနၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။
အျမင္မတူမႈေတြ၊ အႀကိဳက္မတူတာေတြကေတာ့ အၿမဲတမ္းရွိေနၾကမွာပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ကိုယ့္လမ္းစဥ္ကိုယ္ဆြဲၿပီး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ကိုင္သြားၾကဖို႔ ေတာ္ေတာ္လိုေနပါၿပီ။ စစ္ေခြးေတြေတာ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရႉံးေနတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုက ညံ့ေနေသးလို႔ပဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ႀကီးဟာ ႏြံနစ္ေနတာၾကာေနပါၿပီ၊ ဘာမွမလုပ္ရင္ ဘာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ လူလတ္တန္းစားေတြအေနနဲ႔ တူရာတူရာေတြစုစည္း ၿပီး လမ္းေၾကာင္းေရြးခ်ယ္၊ စြဲၿမဲစြာလုပ္ကိုင္သင့္ၾကပါၿပီ။
ႀကီးႀကီးမားမား မစုစည္းနိုင္ရင္လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ေလးငါးဆယ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔လည္း တကယ္တမ္း စြဲၿမဲလုပ္မယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္မွာပါပဲ။ ေမာင္က်ည္ေပြ႕ကေတာ့ အေသးစိတ္ မေရးေတာ့ပါဘူး။ အထူးေျပာခ်င္တာက ယေန႔ျမန္မာျပည္ဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဘယ္ေခတ္နဲ႔မွ မယွဥ္သာေအာင္ နိမ့္က်ေနပါၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့လူတိုင္း တိုင္းျပည္တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ဦးတည္ခ်က္ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ၾကဖို႔ လိုေနပါတယ္…… ဆက္ရန္
အထူးသျဖင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အထဲကလူေတြကေတာ့ စား၀တ္ေနေရးက လြဲၿပီး က်န္တာေတြ ဘာမွဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ၊ ပရဟိတ စတဲ့ ျမင့္ျမတ္ ေကာင္းမြန္တဲ့ လူေတြမွာသာ က်င့္သံုးႏိုင္တဲ့ တရားေတြဟာ တစစအားနည္း ေပ်ာက္ကြယ္ ကုန္ပါၿပီ။ ၀န္ထမ္းေလာကမ်ာဆိုရင္ ရာထူးႀကီးေလ မ်ားမ်ားခိုးေလျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ မခိုးပဲ ရိုးရိုးေလးေနတဲ့သူဆိုရင္ ႏြားႀကီး၊ငတံုးႀကီးလို႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တႏိုင္ငံလံုးမွာ “ဗိုက္၀ဖို႔အတြက္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တရားတယ္” လို႔ ယံုၾကည္ယူဆလာတာေတြဟာ ကင္ဆာေရာဂါလို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
အျပင္ေရာက္လာတဲ့ လူေတြေရာ…။ မခိုးၾကတာကလြဲရင္ က်န္တာေတြ သိပ္ထူးမျခားနားပါပဲ လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လက္ရွိခံစားေနရတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ၊ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းေတြကို သာယာေနၾကၿပီး ႏိုင္ငံအတြက္၊လူမ်ိဳးအတြက္ဆိုတာကို ေမ့ေနၾကလို႔ ပါပဲ။ တျခားႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတာ ဘာမွမထူးျခားေနေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ဒီလိုျဖစ္ေနၾကတာကေတာ့ မသင့္ေလွ်ာ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕အေျခအေနက သူမ်ားႏိုင္ငံေတြလို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈမရွိတာေၾကာင့္ပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ကလဲ တခါတေလ စိတ္ပါရင္ လူမႈေရးေလး၊ ဘာသာေရးေလး ဥပမာ- နာဂစ္အလႉလိုမ်ိဳး ေတြ လုပ္ၿပီး တာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ထင္ေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အဲဒီထက္ ပိုၿပီး စဥ္ဆက္မျပတ္ စည္းလံုးညီညြတ္ႏိုင္ပါမွ တန္ကာက်မွာပါ။ အဲဒီအျပင္ ကိုယ္တိုင္အနစ္နာ မခံခ်င္တာကို ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဟိုလူဒီလူမေကာင္းလို႔၊ ဟိုလူဒီလူဦးေဆာင္တာေတြ အသံုးမက် လို႔ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ ေရွာင္လႊဲၿပီး ေနသာသလို ေနေနၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။
အျမင္မတူမႈေတြ၊ အႀကိဳက္မတူတာေတြကေတာ့ အၿမဲတမ္းရွိေနၾကမွာပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ကိုယ့္လမ္းစဥ္ကိုယ္ဆြဲၿပီး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ကိုင္သြားၾကဖို႔ ေတာ္ေတာ္လိုေနပါၿပီ။ စစ္ေခြးေတြေတာ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရႉံးေနတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုက ညံ့ေနေသးလို႔ပဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ႀကီးဟာ ႏြံနစ္ေနတာၾကာေနပါၿပီ၊ ဘာမွမလုပ္ရင္ ဘာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ လူလတ္တန္းစားေတြအေနနဲ႔ တူရာတူရာေတြစုစည္း ၿပီး လမ္းေၾကာင္းေရြးခ်ယ္၊ စြဲၿမဲစြာလုပ္ကိုင္သင့္ၾကပါၿပီ။
ႀကီးႀကီးမားမား မစုစည္းနိုင္ရင္လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ေလးငါးဆယ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔လည္း တကယ္တမ္း စြဲၿမဲလုပ္မယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္မွာပါပဲ။ ေမာင္က်ည္ေပြ႕ကေတာ့ အေသးစိတ္ မေရးေတာ့ပါဘူး။ အထူးေျပာခ်င္တာက ယေန႔ျမန္မာျပည္ဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဘယ္ေခတ္နဲ႔မွ မယွဥ္သာေအာင္ နိမ့္က်ေနပါၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့လူတိုင္း တိုင္းျပည္တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ဦးတည္ခ်က္ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ၾကဖို႔ လိုေနပါတယ္…… ဆက္ရန္
0 comments:
Post a Comment