ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ျမန္မာလူမ်ိဳးဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္ခ်ီေနၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ အာဏာရွင္စနစ္သည္လည္း ႏိုင္ငံစေပၚစဥ္ကပင္ ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ ဒြန္တြဲပါလာ ခဲ့ေပသည္။ ကမၻာေပၚရွိႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္း အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္ပင္ စတင္ျဖစ္ထြန္းလာခဲ့ ေသာ္လည္း ယေန႔အခ်ိန္တြင္ အမ်ားစုမွာ ထိုအာဏာရွင္စနစ္ကိုစြန္႔၍ အမ်ားသေဘာတူ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ၊ လူအမ်ား၏ဆႏၵကိုအေလးထားေသာ စနစ္သစ္ကို မိမိတို႔ႏိုင္ငံအလိုက္ ေလ်ာ္ညီစြာက်င့္သံုးေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း အမ်ားသေဘာတူအုပ္ခ်ဳပ္ ေသာႏိုင္ငံမ်ားသည္ အာဏာရွင္စနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာႏိုင္ငံမ်ားထက္ လူမႈေရး၊စီးပြါးေရး စသည္တို႔၌ အဖက္ဖက္က သာလြန္တိုးတက္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ၾကေပသည္။
ျမန္မာတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈတြင္ အာဏာရွင္စနစ္ကို အေျခခံေသာ အေတြးအေခၚအယူအဆမ်ား တို႔သည္ အေတာ္ပင္အေျခခိုင္ေနၾကၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္လည္း ထိုယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ပင္ ႀကီးျပင္း လာခဲ့ရေပသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ မိဘစကားကိုနားေထာင္ရမည္၊ သားသမီးသည္ မိဘကို ျပန္လွန္ေဆြးေႏြးခြင့္မရွိ၊ ငါကေမြးထားတာ ငါခိုင္းသလိုလုပ္ စသည္ျဖင့္ အိမ္တြင္းအာဏာရွင္ စနစ္ကို ငယ္စဥ္ကပင္ရိုက္သြင္းခံရသည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းျပဆံုးမျခင္းမ်ိဳး နည္းပါးသည္ကို အမ်ားအားျဖင့္ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။ ထိုမွတဆင့္ ေက်ာင္းေနစဥ္အရြယ္တြင္လည္း ဆရာမ်ား၏ သင္ၾကားမႈကို ၏သည္မလြဲ ျပန္ေျဖႏိုင္မွ အမွတ္ျပည့္ရသည္။ မိမိ၏တီထြင္ ထိုးထြင္းဥာဏ္ျဖင့္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ကန္႔သတ္ထားေပေတာ့သည္။
ထိတ္လန္႔ဖြယ္အေကာင္းဆံုးမွာ ဗုဒၶဘာသာကိုခုတံုးလုပ္၍ အာဏာရွင္ယဥ္ေက်းမႈကို ဘုရားေဟာသေယာင္ေယာင္ လုပ္ထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မိဘ၊ဆရာကို ဘုရားႏွင့္ တဂိုဏ္းတည္းထားျခင္းမွာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ေပ။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မိဘစကားနား ေထာင္ခဲ့လွ်င္ ဘုရားပင္ျဖစ္ဦးမည္မဟုတ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ “ကာလာမသုတ္”ကို ဗုဒၶဘာသာခံယူသူတို႔မက်င့္သံုးၾကပဲ “ပထမအရြယ္ပညာရွာ၊ ဒုတိယအရြယ္စီးပြါးရွာ၊ တတိယအရြယ္ ဘာ၀နာရွာ” စသည့္ ဘယ္ကလာမွန္းလည္းမသိသည့္ အဆိုအမိန္႔ကို အဟုတ္ႀကီးထင္၍ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ ယံုၾကည္က်င့္သံုးေနသည္။
အထက္ပါအဆိုအမိန္႔သည္ နက္နဲစြာမေတြးလွ်င္ သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္သည္ဟု ထင္ႏိုင္ဖြယ္ ရွိေပသည္။ သို႔ေသာ္တကယ္တမ္းတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ မၿမဲျခင္း၊ သခၤါရတရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္သည့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႔ကို ေနာက္ဆံုး အိုမင္းမစြမ္းသည့္အခ်ိန္မွ လုပ္ခိုင္းထားျခင္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လူငယ္မ်ားစြာတို႔သည္ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ ေကာင္းမႈျပဳျခင္း စသည္တို႔မွာ အသက္ႀကီးမွလုပ္ရသည့္အလုပ္၊ လူႀကီးမွလုပ္ရသည့္အလုပ္ဟု လြဲမွားစြာယံုၾကည္သြားျခင္း ျဖစ္ေစေတာ့သည္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမ်ားပင္ သီလ၊ ဘာ၀နာမ်ားလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ အစဥ္အလာေကာင္းမ်ားကို ရိုက္ခ်ိဳးျပစ္လိုက္ျခင္းဟုပင္ ေခၚဆိုထိုက္ေပေတာ့သည္။
အလႉဒါနျပဳလုပ္ရာတြင္လည္း ပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို တြယ္တာတပ္မက္မႈနည္းရန္၊ မိမိစြန္႔လႊတ္မႈ ေၾကာင့္ ေလာကလူမ်ားခ်မ္းသာရန္ စသည့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ၊ ဘုရားရွင္ႏွစ္သက္ေသာ လႉဒါန္းျခင္းမ်ိဳးထက္၊ တလွည္းစာေလာက္၀င္ရန္ တဆုပ္ေလာက္ေတာ့က်ဲလိုက္မည္၊ ေနာင္အနာဂတ္တြင္ ခ်မ္းသာရန္အတြက္စြန္႔ထားမည္ စသည့္ေလာဘႏွင့္ယွဥ္ေသာ မိမိအတၱ အက်ိဳးစီးပြါးကို ဦးတည္ေသာ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံျခင္းမ်ိဳးပံုစံသာျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘမဲ့ကေလးအတြက္၊ ဘိုးဘြားရိပ္သာအတြက္၊ ပညာေရးအတြက္၊ ေနာက္ဆံုးအမ်ားျပည္သူ အက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံသူမ်ားေထာက္ပံ့ရန္အတြက္ စသည္တို႔ထက္စာလွ်င္ ဘုရားတည္၊ရဟန္းခံ၊ေက်ာင္းေဆာက္ အလုပ္မ်ိဳးတြင္ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္ၿပီး ပကာသနအတြက္ လႉဒါန္းမႈမ်ားျပဳေနၾကေပေတာ့သည္။
ထိုသု႔ိေသာအေတြးအေခၚ၊ ယဥ္ေက်းမႈကို ဘုရားေဟာသေယာင္ျပဳလုပ္ထားသည္မွာ ရာစုႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္လာၿပီျဖစ္သည္။ ထိုအာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္မႈျပဳေနသည္ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ပင္မျပည့္ေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈမရေသးသည္မွာ စိတ္ဓါတ္က် ဖြယ္၊ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ဟုမထင္သင့္ေပ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ယခင္ကထက္ပို၍ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈျပဳသင့္ ေၾကာင္းသာျဖစ္သင့္ေပသည္။ အလွ်င္းသင့္၍ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ဤသို႔မိန္႔ၾကားခဲ့သည္ မွာ ကေနာင္မင္းသားႀကီးက အဂၤလိပ္စေသာဥေရာပသားတို႔ တိုးတက္ႀကီးပြါးျခင္းမွာ
၁။ သတၱိရွိျခင္း
၂။ ပညာရွိျခင္း
၃။ စည္းကမ္းရွိျခင္း
၄။ ဇြဲရွိျခင္း စသည့္အခ်က္ (၄) ခ်က္ႏွင့္ျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္ဟုယံုၾကည္ယူဆခဲ့သည္။
ျမန္မာတို႔သည္ အခ်က္(၄)ခ်က္အနက္ ၁၊၂ တို႔သာျပည့္စံုၿပီး ၃၊၄ တို႔တြင္ အားနည္းေသာ ေၾကာင့္ တိုးတက္ႀကီးပြါးျခင္း၌ ေနာက္က်ေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ခဲ့ေပသည္ဟု မွတ္သားခဲ့ရ ဖူးသည္။
ထို႔အျပင္လည္း မိဘကျဖစ္ေစ၊ အထက္လူႀကီးဆိုသူမ်ားကျဖစ္ေစ ေျပာဆိုျပဳမူခ်က္မ်ား မွားယြင္းေနသည္ကိုသိေသာ္လည္း၊ ျပန္လွန္ေဆြးေႏြးခြင့္မရွိျခင္း၊ မရဲျခင္း၊ အမ်ားမိုးခါးေရ ေသာက္ ဆိုေသာစကားကို ရင္၀ယ္ပိုက္ထားျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္လည္း အာဏာရွင္စနစ္ တည္ၿမဲေနေသးျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ထို႔အတူ ဤသည္တို႔ကား ငါတို႔အလုပ္မဟုတ္ ငါတို႔အရြယ္ သည္ ဤသည္တို႔ကိုေဆာင္ရြက္ရမည့္အရြယ္မဟုတ္ စသည္ျဖင့္ ေရွာင္လႊဲေနၾကျခင္းသည္ လည္း အေၾကာင္းတခုျဖစ္ေပေတာ့သည္။ အရာရာကို ကိုယ္က်ိဳးေရွ႕တန္းတင္၍ ဒါလုပ္လိုက္ရင္ ငါ့အတြက္ ဘာျပန္ရမလဲဟု တြက္ေနျခင္းသည္လည္း အေၾကာင္းတခုျဖစ္ ေနေတာ့သည္။
အထက္ပါတို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္၏ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲႏိုင္ပါေၾကာင္း………….
အာဏာ..ရွင္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
အားေပးေနပါတယ္ဗ်ာ။ ကိုက်ည္ေပြ႔ တင္ျပသြားတာေလးေတြ ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကေလးေတြကို ခုလိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္မွပဲ သိၾကမွာပါ။ အစဥ္အဆက္က ပညာ႐ွင္မ်ားကလည္း ျမန္မာေတြရဲ႕ ဇြဲ နဲ႔ စည္းကမ္း ေလ်ာ့နည္းပံုကုိ ေထာက္ျပခဲ့ၾကပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ တစ္ခ်ဳိ႕အခ်က္ကေလးေတြေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာမတူပါဘူး။ အနေႏၱာအနႏၳငါးပါးဆိုတာ လက္လြတ္စပယ္ မထိခိုက္သင့္ပါဘူး။ မိဘဆရာကို ဘုရားနဲ႔တစ္ဂိုဏ္းထည္းထားျခင္းဟာ အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားက မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ ေမြးေက်းဇူး၊ ေကြ်းေက်းဇူးေတြကို ရည္ညြန္းခဲ့တာပါ။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ မိဘ၀တ္၊ ဆရာ့၀တ္၊ တပည့္၀တ္၊ သားသမီး၀တ္ ေတြထဲမွာလည္း တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔ ဆိုတဲ့ အာဏာ႐ွင္၀ါဒသံ နည္းနည္းေလးမွ မပါပါဘူး။ ႐ိုေသေလးစားမႈ ဂါရ၀တရား တာ၀န္သိတက္မႈ တာ၀န္ယူတက္မႈ တာ၀န္ေက်ပြန္မႈ သနားသည္းခံတက္မႈ စတာေတြကိုပဲ ေဖၚညြန္းထားတာေတြ႔ရမွာပါ။ ကိုက်ည္ေပြ႔ ေထာက္ျပထားတဲ့ မိဘေျပာတာမွန္သမွ် လိုက္နာရမယ္ ျပန္မေျပာရဘူးဆိုတာေတြက ႐ိုေသေလးစားမႈ အေပၚမွာ အေျခခံျပီး နည္းနည္း တစ္ဖက္စြန္းေရာက္သြားတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။ မိဘက လံုးလံုးႀကီးမွားေနတာကို မ်က္စိမွိတ္ နားေထာင္ရမယ္လို႔လည္း မဆိုလိုပါဘူး။ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္းမႈ ရွိရပါမယ္။ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ ဆရာသင္တာေျဖမွ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒါေတြကို သေဘာမေတြ႔ပါဘူး။ အဲဒါေတြက မိဘဆရာနဲ႔ သားသမီးတပည့္ၾကားမွာ အျပန္အလွန္ ညွိႏႈိင္းတက္တဲ့ အေလ့အထ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ မ႐ွိလို႔ပါ။ အာဏာ႐ွင္စနစ္မဟုတ္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း ကိုက်ည္ေပြ႔ညြန္းခဲ့သလို ကမၻာေက်ာ္ ကာလာမသုတ္ မွာ ေဟာခဲ့ျပီးသားပါ။ အဲဒီေတာ့ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္အရေတာ့ ခုနကေျပာတဲ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ညွိႏိႈင္းတက္မႈေလး အားနည္းတာပါ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္လို႔ပဲ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ကိုေအာင္ဆန္းခင္ဗ်ား... ခုလိုအျမင္ျခင္းဖလွယ္ ေဆြးေႏြးေပးတာ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အက်ိဳးနဲ႔ အေၾကာင္းနဲ႔ေဆြးေႏြးေပးတဲ့အတြက္လည္း ပိုၿပီးေလးစားမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဆိုဆံုးမထားတဲ့၊ လိုက္လည္းလိုက္နာသင့္ တဲ့ အဆံုးအမေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သို႔ေသာ္ မလိုက္နာၾကတာကိုက ခက္ေနတာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က မိဘဆရာကို ရိုေသေလးစားသင့္ေၾကာင္း၊ ေက်းဇူးႀကီးေၾကာင္းဆံုးမညႊန္ျပထားပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါး၊ ဘုရားနဲ႔တဂိုဏ္းတည္းထား စသည္ျဖင့္ေတာ့ မေဟာခဲ့ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ၀ိနည္းေတာ္ေတြကို သူ႔သေဘာနဲ႔သူ မပညတ္ခဲ့ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္ေတြက သေဘာမတူရင္ မပညတ္ခဲ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ အႏႈိင္းမဲ့ဘုရားရွင္ရဲ႕ အတုယူဖြယ္အျပန္အလွန္ညႈိႏႈိင္းမႈ ပါပဲခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘုရားမေဟာတာကို ဘုရားေဟာသေယာင္လုပ္ၿပီး ခုတံုးလုပ္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဥပမာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မိဘေက်းဇူးဆပ္တာ ႏို႔တလံုးဖိုးပဲေၾကတယ္ စသည္ျဖင့္ေရးသားေျပာဆိုေနတာေတြ ေတြ႕ျမင္ဖူးမွာပါ။ အဲဒီလို မဟုတ္တာကို ဟုတ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ႀကီးသူနဲ႔ငယ္သူ၊ မိဘနဲ႔သားသမီး၊ ဆရာနဲ႔တပည့္ ေဆြးေႏြးညႈိႏႈိင္းမႈမရွိပဲ ႀကီးသူေတြက ငါတေကာေကာေနတာကို မေကာင္းဘူးမသင့္ဘူးလို႔ တင္ျပလိုျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ မိဘဆရာေတြကို မရိုေသ၊ မေလးစားရဘူးလို႔ ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါခင္ဗ်ား။ အထူးသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ စံျပေနထိုင္၊ ဆံုးမခဲ့မဲ့ မိဘေတြအမ်ားစုက အာဏာရွင္သဖြယ္ျပဳက်င့္ေနတာေလးကို ေထာက္ျပျခင္းပါပဲခင္ဗ်ား...
Post a Comment