အမွတ္တရ

သူ႔ကိုစေတြ႔စဥ္က အမွတ္တမဲ့သာျဖစ္သည္။ ေသခ်ာပင္သတိမထားမိခဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ ေယာက္ကမိတ္ဆက္ေပးခဲ့၍ သိကၽြမ္းရသည့္တိုင္ ဖါသိဖါသာပင္ေနခဲ့မိသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမင္ရေတြ႔ရဖန္မ်ားလာသည့္အခါ စိတ္၀င္စားမႈျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ဆီသို႔ အသြားအလာမ်ားလာသည္။ အေပါင္းအသင္း၊ မိတ္ေဆြနည္းေသာမိမိအဖို႔ သူ သည္ မိတ္ေဆြေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္လာသည္။ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရင္း အေတြးအျမင္ ဖလွယ္ရင္း သူႏွင့္ပတ္သက္၍ မိမိမွာ မိတ္ေဆြအသစ္မ်ားပင္ထပ္၍တိုးလာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူႏွင့္ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပတ္သက္မိေတာ့သည္။


သူ႔ေၾကာင့္မိမိမွာ စိတ္ၾကည္ႏူးခဲ့ရသလို စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာမ်ားလည္းႀကံဳခဲ့ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေဒါသေပါက္ကြဲမိသလို၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားႏွင့္လည္းဆံုခဲ့ရသည္။ သူ႔ဆီကတ ဆင့္ ထူးဆန္းအ့ံၾသစရာမ်ားကိုလည္းၾကားတတ္ရသလို သင္ခန္းစာျဖစ္ဖြယ္၊ အတုယူဖြယ္ တို႔ကိုလည္း မွတ္သားခဲ့ရသည္္။ မိမိ၏အခ်ိန္မ်ားစြာကို သူကစိုးမိုးစျပဳလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူႏွင့္ပတ္သက္ရာပတ္သက္ေၾကာင္းမ်ားကိုသာ ေတြးေန မိေတာ့သည္။ အမွန္ေတာ့ မိမိ၏အေနအထားမွာ သူႏွင့္နီးစပ္မႈသိပ္မရွိ၊ အရိုးခံျဖစ္ေသာ မိမိအဖို႔ ဆန္းျပားလွေသာသူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ၀င္ဆန္႔ရန္မလြယ္။ သို႔ေသာ္ သူ႔မွာ ခြဲျခားဆက္ဆံတတ္ေသာအေလ့ ရွိပံုမရ။ မိမိ၏ အဆီအေငၚမတည့္သည့္ စကားမ်ား၊ ၾကမ္းတမ္းရိုင္းစိုင္းသည့္စကားမ်ားကိုလည္း မျငင္းဆန္ခဲ့။

သူ႔အေပၚစြဲလမ္းတြယ္တာမႈသည္ ေန႔စဥ္တိုးပြါးလာခဲ့သည္။ သူ႔ဆီမေရာက္ျဖစ္သည့္ေန႔မ်ိဳး တြင္ ဟာတာတာႏွင့္ ေနမထိထိုင္မထိ၊ ဤသို႔ျဖင့္ ေန႔ရက္မ်ားစြာတို႔ကုန္လြန္သြားသည့္ ေနာက္တြင္ သူႏွင့္ဆက္ဆံေရးမွာ ယခင္ကလိုမဟုတ္ပဲ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းျဖစ္လာ ခဲ့သည္။ အဓိက မိမိကိုယ္တိုင္က သူ႔ဆီသိပ္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ ေျပာေနသည့္စကားမ်ား က အက္ေၾကာင္းထပ္ေနသျဖင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ ၿငီးေငြ႔သလိုျဖစ္လာသည္။ ခါတိုင္း တစ္ေန႔မျမင္ရလွ်င္ စိတ္ထဲဟာသလိုရွိေနရာမွ ေနာက္ပိုင္း လႏွင့္ခ်ီ၍ သူ႔ထံအ၀င္ အထြက္ပင္ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ ကိုယ့္ကို လာႏႈတ္ဆက္ေသာမိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း တုန္႔ျပန္စကားမဆိုမိသည့္အႀကိမ္မ်ားလာသည္။ မိမိ၏ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲႏိုင္မႈကို မိမိဖါသာ ပင္ စိတ္ပ်က္မိသည္။ သူႏွင့္ဆက္ဆံေနမႈကို အျပတ္ျဖတ္ျပစ္ရန္စဥ္းစားမိေသာ္လည္း တြယ္တာမိသည္ သံေယာဇဥ္က ကၽြံေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ေၾသာ္..... ဘေလာ့ ဘေလာ့ ဘာလိုလိုနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ခဲ့ၿပီပဲ။ ကေဘာက္တိ ကေဘာက္ခ်ာ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း စာေတြေရးရင္းနဲ႔၊ စိတ္အစာေကၽြးရင္းနဲ႔...........ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘေလာ့ဖြင့္၊ေရးခဲ့သည့္အတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား၊ညီအစ္ကို မ်ားႏွင့္ အသိအကၽြမ္းျဖစ္ရသည္က မိမိအတြက္ ေက်နပ္စရာပင္။ ဘေလာ့ကိုအမွီျပဳၿပီး အေတြးအျမင္မ်ားကို ေျပာဆိုဖလွယ္ေနရျခင္းသည္လည္း တစ္စံုတစ္ခုေသာ အတိုင္း အတာ အက်ိဳးရွိမည္ဟု ယံုၾကည္ေနမိသည္။ ဘေလာ့ေလာက၏ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုး စံကို ဒရြတ္တိုက္လြင့္ေမ်ာရင္း ဘေလာ့ေလာကထဲ ဆက္လက္စီးေမ်ာႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသြား ဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ လူရိုင္းေလးတစ္ေယာက္ကို အားေပးဆက္သြယ္ခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ကို ေလးစားဦးညြတ္ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ...

ဆက္ဖတ္ရန္က်န္ေသးသည္...

ဖတ္ျပီး ျပန္ေခါက္ထားၾကပါ...