ၿပီးခဲ့သည္ပို႔စ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းကိုေရးခဲ့သည္။ ယခင္ကလည္း မုန္းတီးျခင္း၏သားေကာင္အတြဲထဲတြင္ အလုပ္သမားတို႔၀င္ေရာက္လာ သည့္လမ္းေၾကာင္း၊ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္မ်ားကို ကၽြႏု္ပ္ေရးခဲ့ဖူးသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းႏွင့္ ၀င္ေရာက္လာပံုမ်ားေသခ်ာကြဲျပားစြာ သိေစလို၍ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုသို႔ပင္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ ၏အေတြ႔အႀကံဳကိုအေျခခံၿပီး လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္ တင္ျပသြားပါမည္။
ယခုမ်က္ေမွာက္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ နအဖႏွင့္ေနာက္လိုက္မ်ားအုပ္စု၊ အတိုက္အခံအုပ္စု၊ တတိယအုပ္စု၊အုပ္စုႀကီး သံုးစုရွိသည္ဟု ေယဘူယ်အားျဖင့္ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိအေနအထားအရ နအဖႏွင့္တတိယအုပ္စုတို႔သည္ ၎တို႔၏ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ကိုအသက္သြင္းရန္ႀကိဳးပမ္းေနၿပီး ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ျမင္ရန္ ပူးေပါင္းအားထုတ္ ေနၾကသျဖင့္ တစ္ဖြဲ႔တည္းလိုျဖစ္ေနသည္။
၎တို႔ႏွစ္ဖြဲ႔သည္ အျမင္မတူမႈမ်ားရွိေနေသာ္ လည္း ယာယီမဟာမိတ္ဖြဲ႔လ်က္ ၎တို႔၏ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္၀ေစရန္ ၀ါဒျဖန္႔ေနမႈမ်ားကို စနစ္တက်ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ျမင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ေဒၚစုကို အဓိကပစ္မွတ္ထားၿပီး ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ားမေကာင္းေၾကာင္း၊ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲ ေနရျခင္းမွာ ေဒၚစုကစီးပြါးေရးပိတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဒၚစုကိုယံုၾကည္ေနသူ မ်ားသည္ စိတ္ကူးယဥ္သမားမ်ား၊ အစြန္းေရာက္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႔၏ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္သာ လက္ေတြ႔က်ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာကူးေျပာင္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို နည္းမ်ိဳးစံုသံုး၍ ၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္။
စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔ျခင္းေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲရသည္ဟု ၎တို႔တြင္တြင္ေအာ္ ေနမႈမ်ားကို ၾကည့္၍ ကၽြႏု္ပ္မွာစိတ္မသက္သာျဖစ္ရသည္။ (ေဒၚစုကိုအပုပ္ခ်ရန္ ဤအခ်က္သာရွိပံုရ၏) ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေစ်းကြက္စီးပြါးေရးဟုေအာ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈမ်ားကိုဖိတ္ေခၚခဲ့ရာ ၁၉၉၀ခုႏွစ္အေစာပိုင္းကာလမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ကုမၸဏီေပါင္းစံုတို႔ လာေရာက္ရင္းႏွီး ျမႇပ္ႏွံခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္္ ယခုအခ်ိန္အထိ တိက်ခိုင္မာေသာ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံ မႈဆိုင္ရာဥပေဒသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမရွိပဲ မလိုတစ္မ်ိဳး၊ လိုတစ္မ်ိဳး ထင္ရာစိုင္း လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနၾကသည့္အျပင္ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္းကို မျပဌာန္းႏိုင္ေပ။ ေမွာင္ ခိုေငြေစ်းကိုသာ အားထားေနရသည္။ ထိုသို႔ေသာႏိုင္ငံမ်ိဳးတြင္ အဘယ္ကုမၸဏီသည္ ၾကာရွည္ရပ္တည္ျဖစ္မည္နည္း။ ဤအခ်က္မွာ အဓိကအက်ဆံုးပင္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာတို႔၏ေနာက္မွ တံခါးဖြင့္ေသာဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံသည္ တိက်ခိုင္မာေသာ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈ ဆိုင္ရာဥပေဒမ်ားျပဌာန္းထားသျဖင့္ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားက လာေရာက္ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံၾကရ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံကို ပုခုန္းခ်င္းယွဥ္လာႏိုင္သည္အထိ စီးပြါးေရးတက္လာ သည္။ ထိုသို႔တိက်ခိုင္မာသည့္ ဥပေဒကိုမူတည္ၿပီးအလုပ္လုပ္ေနသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီ မ်ားကလည္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈရွိသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ ေပါက္ေဖၚတရုတ္၊ဂ်ပန္၊အိႏၵိယ၊ ကိုးရီးယား၊ အာဆီယံ မည္သူမွ ကုမၸဏီလာမဖြင့္ၾကေပ။ လာဖြင့္ၿပီးသားသူေတြပင္ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္။ မဆုတ္လည္းမခံႏိုင္၊ အရူးခ်ီးပန္း ခုတစ္မ်ိဳး၊ ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး လုပ္သည့္ဒဏ္ကို မည္သူက သည္းခံႏိုင္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚစုကို အျပစ္တင္ေနျခင္း သည္ အလြန္ရယ္စရာေကာင္းေသာ ကေလးကလားပ်က္လံုးသဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဥေရာပအေမရိကန္တို႔ကို လံုးလံုးဂရုစိုက္စရာမလိုေအာင္ ေနႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိသည္။ ႏိုင္ငံ့စီးပြါးေရးသည္ ထိုဥေရာပအေမရိကန္မ်ားကို အားထားေနရျခင္း မရွိ။
ျမန္မာ့ထြက္ကုန္မ်ားသည္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားကိုတင္ပို႔ေနရျခင္းလည္းမဟုတ္ေပ။ အဓိက ထြက္ကုန္ျဖစ္ေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးမွရသည့္ ဆန္စပါး၊ပဲေျပာင္းႏွမ္း၀ါ၊ရာဘာ အစရွိသည္တို႔ သည္ တရုတ္၊ဂ်ပန္၊အိႏၵိယ၊အာဆီယံသို႔ ေကာင္းစြာတင္ပို႔ႏိုင္လွ်င္ပင္ စီးပြါးေရးတိုးတက္ လာမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႔တြင္မူ စိုက္ပ်ိဳးေရးကိုအေျခခံ၍ အျခားစီးပြါးေရးမ်ား ကိုလည္းတိုးျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ေရးဟု ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေရဒီယိုတီဗြီ၊ဗြီစီဒီ၊စာအုပ္မ်ားပါမက်န္ ၀ါဒျဖန္႔ေနေသာ္လည္း စိုက္ပ်ိဳးေရးထြက္ကုန္မ်ား ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီေအာင္လုပ္ေဆာင္ ျခင္း ဘာမွမရွိ။
ေခတ္မီနည္းပညာမ်ားကိုလည္း ဟုတ္တိပတ္တိမျဖန္႔ျဖဴးႏိုင္၊ သီးထပ္သီး ညႇပ္စိုက္ဖို႔ေအာ္ေနေသာ္လည္း ထိုသို႔စိုက္ႏိုင္ရန္ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးမႈမရွိေပ။စိုက္ပ်ိဳးမႈကအစ ထုတ္လုပ္မႈအဆံုး ႏိုင္ငံတကာလက္ခံႏိုင္သည့္အရည္အေသြးမရွိသျဖင့္ ျမန္မာ့ထြက္ကုန္မ်ားသည္ ေစ်းကြက္လည္းမရ ေစ်းေကာင္းလည္းမရျဖစ္ေနရသည္။ တစ္ခ်ိန္က အာရွတိုက္၏စပါးက်ီဟု တင္စားခံခဲ့ရျခင္းမွာ အိပ္မက္သဖြယ္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ ၿပီျဖစ္သည္။
ဗီယက္နမ္ဆိုလွ်င္ ယခုအခါ ဆန္တင္ပို႔မႈ၌ ထိုးေဖါက္၀င္ေရာက္လာသျဖင့္ ထိုင္းတို႔ပင္ထိတ္လန္႔ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ေစ်းကြက္ကိုလဲ ခြဲေ၀ေပးလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္။ တေလာကပင္ ဖိလစ္ပိုင္သို႔ ဗီယက္နမ္ဆန္တန္ခ်ိန္သိန္းခ်ီ၍ သြင္းခြင့္ရသြားသျဖင့္ ထိုင္းတို႔ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေနရေၾကာင္း ထိုင္းစာေစာင္တစ္ခုတြင္ဖတ္လိုက္ရသည္။
ထိုအ ျဖစ္အပ်က္သည္ အာဏာရွင္ခ်င္းတူတူ ေစတနာခ်င္းကြာျခားပံုကို မီးေမာင္းထိုးျပေနသကဲ့ သို႔ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗီယက္နမ္ထက္သာေသာအေျခေနလည္း ရွိေနသည္။ သဘာ၀သံယံဇာတမ်ား တိုင္းျပည္အတြက္ ေထာက္ပံ့အားျဖစ္ေနသည္။အတၱႀကီးမားေသာ နအဖတို႔သည္ ျမန္မာ့သံယံဇာတကို ျပည္သူမ်ားအတြက္အသံုးျပဳျခင္း မရွိပဲ ၎တို႔၏ဘိုးဘြားပိုင္ပစၥည္းကဲ့သို႔ ကိုယ္က်ိဳးရွာ မတရားယူငင္ေနၾကသည္။
ျပည္သူ မ်ား၏က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈထားသျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ ေဆး၀ါးမရွိေသာေဆးရံု၊ သင္ၾကားမႈညံ့ဖ်င္းေသာစာသင္ေက်ာင္းမ်ားကိုသာ အားထားေနရ သည္။ စာရိတၱအေနျဖင့္လည္း ၀န္ထမ္းမ်ားကို ခိုးစားမွသာ ၀မ္း၀မည့္အေျခအေနျဖစ္ေစ ရန္လုပ္ေဆာင္ထားေလသည္။ ထိုသို႔ေသာအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ေနျခင္းသည္ စီးပြါးေရးပိတ္ ဆို႔ထားမႈႏွင့္ မည္သို႔ပတ္သက္ေနသနည္း။ ထိုပိတ္ဆို႔မႈကိုရုပ္သိမ္းရန္ ပူဆာေနျခင္းသည္ ၎တို႔အက်ိဳးကို တိုက္ရိုက္ထိခိုက္ေနျခင္းေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။
အေနာက္အုပ္စုက ပိတ္ ဆို႔ရျခင္းအဓိကအေၾကာင္းအရင္းမွာလည္း ၎တို႔လူမဆန္ေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္အင္ကို ၀န္မခံရဲ၊ မျပဳျပင္ရဲပဲ ေဒၚစုအေပၚသာ ပံုခ်ေနျခင္းသည္ အရွက္နည္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေဒၚစုသည္ အေနာက္အုပ္စုကို ပိတ္ေစ၊ဖြင့္ေစ မလုပ္ႏိုင္။ ထို႔အတူ အေနာက္ အုပ္စုကလည္း ေဒၚစုကိုႀကိဳးဆြဲေနသည္ဆိုျခင္းမွာ အလြန္အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာ စကားသာျဖစ္ သည္။ ျဖစ္စဥ္ကိုျပန္ၾကည့္လွ်င္ ေဒၚစုသည္ မရည္ရြယ္ပဲ ေစာ္ကဲမင္းျဖစ္ဆိုသလို ေခတ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ေပၚေပါက္လာရျခင္းသာျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ တေျဖးေျဖးခ်င္းေပၚလြင္ လာရျခင္းသာျဖစ္သည္။ ၈၈အေရးအခင္းတြင္ ဦးႏု၊ဦးေအာင္ႀကီး၊ဦးတင္ဦး၊ကိုမင္းကိုႏိုင္ အစရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲမွ ျပည္သူ၏ေလးစားၾကည္ညိဳမႈကို တစစ တိုးတက္ရရွိ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလာၿပီးေနာက္လည္း ျပင္ပတြင္ လြတ္လပ္စြာ ရွိမေနပဲ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ည္းက်ခံေနရသူကို မည္သူက လာေရာက္ႀကိဳးကိုင္ညႊန္ၾကားႏိုင္ မည္နည္း။ သို႔ေသာ္ နအဖတို႔သည္ ျပည္သူမ်ားကို မ်က္စိပိတ္၊နားပိတ္လုပ္ထားလွ်င္ သူတို႔ေျပာသလိုျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု အထင္ေသးေနျခင္းသာျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔၍ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲေနရသည္၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း နည္းရသည္၊ ေဒၚစုကလုပ္ထားသည္ ဟုဆိုျခင္းမွာ ဟုတ္၊ မဟုတ္ စာဖတ္သူမ်ားေ၀ခြဲႏိုင္ ပါသည္။ တရုတ္၊အိႏၵိယ၊ကိုးရီးယား၊အာဆီယံ တို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္ စက္ရံုမ်ား လာမတည္သည္ကို စာဖတ္သူမ်ားေကာင္းစြာ ခြဲျခားႏိုင္မည္ဟုထင္ပါ သည္။ အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ားသည္ ဂတ္စ္ေငြ႔တူးေဖၚေရးႏွင့္ ေရာင္း၀ယ္ေရးမ်ားတြင္ေတာ့ ေဒၚလာသန္းေထာင္ခ်ီ ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အေျခခံအသက္ ေမြးေနေသာ ျပည္သူမ်ား ဘာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မွာမေနႏိုင္ပဲ အျပင္သို႔တဖြဲဖြဲထြက္ေနၾက ျခင္းကိုလည္း စာဖတ္သူမ်ားသံုးသပ္ႏိုင္ေပမည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ စာေရးသားမႈ အားနည္းခ်က္ ေၾကာင့္ တိုတိုထိထိမေရးႏိုင္ပဲ အပိုင္းခြဲ၍ က်န္ရွိသည္မ်ားကို ဆက္ေရးသြားပါဦးမည္။ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ႏႈိင္းယွဥ္ေတြးရန္ အေတြးစမ်ားရလွ်င္ပင္ ေက်နပ္ပါေၾကာင္းးးးးးး
ၿပီးခဲ့သည္ပို႔စ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းကိုေရးခဲ့သည္။ ယခင္ကလည္း မုန္းတီးျခင္း၏သားေကာင္အတြဲထဲတြင္ အလုပ္သမားတို႔၀င္ေရာက္လာ သည့္လမ္းေၾကာင္း၊ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္မ်ားကို ကၽြႏု္ပ္ေရးခဲ့ဖူးသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းႏွင့္ ၀င္ေရာက္လာပံုမ်ားေသခ်ာကြဲျပားစြာ သိေစလို၍ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုသို႔ပင္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္ ၏အေတြ႔အႀကံဳကိုအေျခခံၿပီး လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္ တင္ျပသြားပါမည္။
အကယ္၍
အကယ္၍
မင္းအသုိင္းအ၀ုိင္းက
တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားၿပီး
ဒါေတြဟာ
မင္းေၾကာင့္လုိ႔
၀ုိင္း၀န္းျပစ္တင္ၾကတဲ့အခါ
မင္းဟာ
ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .
မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ၀က္သက္ေရာဂါျဖစ္ပြားမႈ မ်ားျပားလာ
Submitted by Karen Information Center on September 5, 2009 – 4:20 amNo Comment
စက္တင္ဘာ ၅ရက္။ ေစာသိန္းျမင့္ (ေကအုိင္စီ)
ထုိင္းႏုိင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ (၄၅)ကီလုိမီတာ အကြာအေ၀းတြင္ရွိသည့္ မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ၀က္ သက္ေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္း ယခင္ကထက္ ပိုမိုမ်ားျပားလာေၾကာင္း သိရသည္။
မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတေနရာ
ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လပုိင္းက အဆိုပါ ၀က္သက္ေရာဂါ စတင္ျဖစ္ပြားလွ်က္ရွိရာ ယခု စက္တင္ဘာလထိတိုင္ ကူးစက္ ျပန္႔ပြားႏႈန္း ေလွ်ာ့က်မႈ မရွိေသးေၾကာင္း မယ္လဒုကၡသည္စခန္းမွ ေဆးရုံအုပ္ ေစာေနစဲန္က ေျပာသည္။
