ေမာင္က်ည္ေပြ႔ရဲ႕ ဆရာက ေမာင္က်ည္ေပြ႔ကို ဆံုးမစာေလးေရးေပးပါတယ္။ ဆံုးမစာေလးကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ဘေလာ့ေပၚတင္ခ်င္လို႔ ဆရာ့ဆီခြင့္ေတာင္းၿပီး တင္လိုက္ပါၿပီ။ အက်ိဳးရွိမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါေၾကာင္း…
မင္းကိုေျပာခ်င္ေသးတယ္ အတၱအေၾကာင္းေလးပါ။ လူဆိုတာ ေမြးဖြါးလာကတည္းက အတၱကို ခ်ီပိုး လာခဲ့ၾကတာပါ။ လူအျဖစ္အသက္ရွင္သန္ရပ္တည္လိုမႈေတြနဲ႔ ရွင္သန္ျခင္းကို ေပြ႔ဖက္ထားၾကတယ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေတြသြန္းေလာင္းၿပီး ႀကီးထြားဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ျဖတ္သန္းလာတာနဲ႔အမွ် အတၱကလည္း ျမင့္တက္လာ တာပါပဲ။ ကိုယ့္အတၱဟာ သူတပါးအက်ိဳးစီးပြါးကို မထိခိုက္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။
လူဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္ရွင္သန္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ကိုယ့္မိဘ၊မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္း ပတ္၀န္းက်င္အားလံုးနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အတၱနဲ႔ပရ မွ်တေစဖို႔လိုပါတယ္။
အတၱအစြန္းေရာက္ရင္ေတာ့ အမ်ားရဲ႕မေက်နပ္မႈ၊ ၿငိဳျငင္မႈ၊ ဆန္႔က်င္မႈ၊ ေတာ္လွန္မႈေတြကို ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ။ ကိုယ္တိုင္လည္း အတၱေၾကာင့္ ေထာင့္ကပ္သြားတတ္တယ္။ အမ်ားကို လ်စ္လ်ဴျပဳလို႔မရပါဘူး။
အတၱကိုေရွ႕တန္းတင္ၿပီး အရာရာေတြးေခၚ ေျပာဆို ျပဳမူေနရင္ေတာ့ အမွားေတြကိုပဲ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ေတြ႔ႀကံဳရလိမ့္မယ္။ အမ်ားရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ဖိအားေတြကို အတၱနဲ႔ကာကြယ္ေနလို႔ကေတာ့ နိဂံုးမလွျဖစ္ရမွာပဲ။
ပတ္၀န္းက်င္ကို အမ်ားကို မတရားလုပ္ရင္ ကိုယ္တိုင္လည္း တရားသျဖင့္ေနလို႔မရႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မတရားျပန္လုပ္ရေတာ့မွာပါ။ ကိုယ္က မတရားလုပ္ထားေတာ့ အမ်ားကိုျပန္ေၾကာက္ေနရၿပီး ကိုယ့္ဘ၀လံုၿခံဳ ေအာင္လုပ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္လြတ္လပ္မႈကို ကိုယ္ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးေနရမွာပဲ။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ မအိပ္ႏိုင္ပဲ အိပ္မက္ ဆိုးေတြနဲ႔ လန္႔ႏိုးေနရမွာပဲ။ ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ မစားေသာက္ႏိုင္ပဲ က်ီးလန္႔စာစား ေနရမွာပဲ။ သြားခ်င္တိုင္း မသြားရ ေနခ်င္တိုင္းမေနရပဲ ကိုယ္မတရားလုပ္ထားတဲ့အမ်ားရဲ႕ ဒဏ္ခတ္မႈကို စိတၱဇနဲ႔ ဖိစီးခံစားေနရမွာပါပဲ။ မေကာင္းမႈခ်ည္းျပဳလုပ္ၿပီး ဂ်ီအီးဂ်ီလန္႔ေန ဆိုသလို အရာရာေၾကာက္လန္႔ေနရေတာ့မွာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ေၾကာက္လန္႔ေနရျခင္းကင္းေအာင္ စိုးရိမ္ေနရျခင္းကင္းေအာင္ အတၱကို တိုက္ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါ။ ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္ပါ။ အတၱကို ခြါခ်ဖို႔ မေၾကာက္ပါနဲ႔။ အတၱေတြ အခုေလွ်ာ့ အခုနည္း အခုေပ်ာက္ရင္ အခုပဲခ်က္ျခင္းခ်မ္းသာသြားလိမ့္မယ္။ စိတ္လည္းခ်မ္းသာ ကိုယ္လည္းခ်မ္းသာရမွာ ေသခ်ာပါပဲ။
အခုပဲ အတၱကို ရဲရဲ တိုက္ခၽြတ္ခြါခ်လိုက္ပါ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ အမ်ားက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေပြ႔ဖက္ၾကဖို႔ ေရွ႕မွာဆီးႀကိဳေနၾကတယ္။
ငါးထန္းရြက္
မင္းကိုေျပာခ်င္ေသးတယ္ အတၱအေၾကာင္းေလးပါ။ လူဆိုတာ ေမြးဖြါးလာကတည္းက အတၱကို ခ်ီပိုး လာခဲ့ၾကတာပါ။ လူအျဖစ္အသက္ရွင္သန္ရပ္တည္လိုမႈေတြနဲ႔ ရွင္သန္ျခင္းကို ေပြ႔ဖက္ထားၾကတယ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေတြသြန္းေလာင္းၿပီး ႀကီးထြားဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ျဖတ္သန္းလာတာနဲ႔အမွ် အတၱကလည္း ျမင့္တက္လာ တာပါပဲ။ ကိုယ့္အတၱဟာ သူတပါးအက်ိဳးစီးပြါးကို မထိခိုက္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။
လူဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္ရွင္သန္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ကိုယ့္မိဘ၊မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္း ပတ္၀န္းက်င္အားလံုးနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အတၱနဲ႔ပရ မွ်တေစဖို႔လိုပါတယ္။
အတၱအစြန္းေရာက္ရင္ေတာ့ အမ်ားရဲ႕မေက်နပ္မႈ၊ ၿငိဳျငင္မႈ၊ ဆန္႔က်င္မႈ၊ ေတာ္လွန္မႈေတြကို ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ။ ကိုယ္တိုင္လည္း အတၱေၾကာင့္ ေထာင့္ကပ္သြားတတ္တယ္။ အမ်ားကို လ်စ္လ်ဴျပဳလို႔မရပါဘူး။
အတၱကိုေရွ႕တန္းတင္ၿပီး အရာရာေတြးေခၚ ေျပာဆို ျပဳမူေနရင္ေတာ့ အမွားေတြကိုပဲ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ေတြ႔ႀကံဳရလိမ့္မယ္။ အမ်ားရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ဖိအားေတြကို အတၱနဲ႔ကာကြယ္ေနလို႔ကေတာ့ နိဂံုးမလွျဖစ္ရမွာပဲ။
ပတ္၀န္းက်င္ကို အမ်ားကို မတရားလုပ္ရင္ ကိုယ္တိုင္လည္း တရားသျဖင့္ေနလို႔မရႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မတရားျပန္လုပ္ရေတာ့မွာပါ။ ကိုယ္က မတရားလုပ္ထားေတာ့ အမ်ားကိုျပန္ေၾကာက္ေနရၿပီး ကိုယ့္ဘ၀လံုၿခံဳ ေအာင္လုပ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္လြတ္လပ္မႈကို ကိုယ္ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးေနရမွာပဲ။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ မအိပ္ႏိုင္ပဲ အိပ္မက္ ဆိုးေတြနဲ႔ လန္႔ႏိုးေနရမွာပဲ။ ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ မစားေသာက္ႏိုင္ပဲ က်ီးလန္႔စာစား ေနရမွာပဲ။ သြားခ်င္တိုင္း မသြားရ ေနခ်င္တိုင္းမေနရပဲ ကိုယ္မတရားလုပ္ထားတဲ့အမ်ားရဲ႕ ဒဏ္ခတ္မႈကို စိတၱဇနဲ႔ ဖိစီးခံစားေနရမွာပါပဲ။ မေကာင္းမႈခ်ည္းျပဳလုပ္ၿပီး ဂ်ီအီးဂ်ီလန္႔ေန ဆိုသလို အရာရာေၾကာက္လန္႔ေနရေတာ့မွာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ေၾကာက္လန္႔ေနရျခင္းကင္းေအာင္ စိုးရိမ္ေနရျခင္းကင္းေအာင္ အတၱကို တိုက္ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါ။ ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္ပါ။ အတၱကို ခြါခ်ဖို႔ မေၾကာက္ပါနဲ႔။ အတၱေတြ အခုေလွ်ာ့ အခုနည္း အခုေပ်ာက္ရင္ အခုပဲခ်က္ျခင္းခ်မ္းသာသြားလိမ့္မယ္။ စိတ္လည္းခ်မ္းသာ ကိုယ္လည္းခ်မ္းသာရမွာ ေသခ်ာပါပဲ။
အခုပဲ အတၱကို ရဲရဲ တိုက္ခၽြတ္ခြါခ်လိုက္ပါ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ အမ်ားက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေပြ႔ဖက္ၾကဖို႔ ေရွ႕မွာဆီးႀကိဳေနၾကတယ္။
ငါးထန္းရြက္
